Aminopenicyliny

Aminopenicyliny (ATC J01CA) – grupa antybiotyków^[1] β-laktamowych, pochodnych penicyliny.

Mechanizm działania

Tak jak inne penicyliny są one strukturalnie podobne do alaniny, która jest składnikiem mureiny. Blokują aktywność transpeptydaz biorących udział w ostatnim etapie syntezy peptydoglikanu ściany komórki bakteryjnej. W ten sposób zaburzają syntezę ściany komórkowej i powodują, że bakteria ginie.

Farmakokinetyka

Lekiem modelowym tej grupy jest ampicylina. Ma ona szerszy zakres działania niż benzylopenicylina i pokrywa się on z działaniem innych leków z tej grupy. Aminopenicyliny słabo wiążą się z białkami krwi (20%) i mają dłuższy okres półtrwania (90 min) w porównaniu z resztą penicylin. Mimo że w większości są one uwalniane z moczem, to stwierdza się również duże stężenie w żółci. Spora część tego co wydziela się z żółcią wchłania się zwrotnie w jelitach.

Przykłady

Przypisy

↑ Burke A.B.A. Cunha Burke A.B.A., Aminopenicillins in urology, „Urology”, 2 (40), 1992, s. 186–190, DOI: 10.1016/0090-4295(92)90525-2, PMID: 1502761 .

Bibliografia

Janiec i inni, Farmakodynamika. Podręcznik dla studentów farmacji, wyd. 5, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2002, s. 936–937, ISBN 83-200-2646-6 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[pmid1502761-1] Burke A.B.A. Cunha Burke A.B.A., Aminopenicillins in urology, „Urology”, 2 (40), 1992, s. 186–190, DOI: 10.1016/0090-4295(92)90525-2, PMID: 1502761 .

[1]