Streptograminy hamują syntezę białek bakteryjnych poprzez łączenie się z podjednostką rybosomalną 50S w pobliżu wejścia do tunelu, przez który wychodzi z rybosomu łańcuch peptydowy[2]. Miejsce wiązania streptogramin B częściowo pokrywa się z miejscem wiązania makrolidów i linkozamidów[2], przez co podczas powstawania oporności bakterii na któryś z tych antybiotyków, powstaje oporność krzyżowa również na pozostałe dwie grupy antybiotyków (oporność typu MLSB)[potrzebny przypis].
↑ abYvonneY.MastYvonneY. i inni, Characterization of the ‘pristinamycin supercluster’ of Streptomyces pristinaespiralis: Pristinamycin gene region of S. pristinaespiralis, „Microbial Biotechnology”, 4 (2), 2011, s. 192–206, DOI: 10.1111/j.1751-7915.2010.00213.x, PMID: 21342465, PMCID: PMC3818860 [dostęp 2023-05-12](ang.).
↑ abErnstE.MutschlerErnstE., Farmakologia i toksykologia, wyd. II, MedPharm Polska, 2010, s. 868, ISBN 978-83-60466-81-0.