Alkmeon z Krotonu

Alkmeon z Krotonu (Alkmaíōn, VI–V wiek p.n.e.) – starogrecki lekarz i filozof^[1].

Według Diogenesa Laertiosa Alkmeon to uczeń Pitagorasa i syn Peritoosa, wykładowca medycyny. Tradycyjnie przedstawia się go jako zwolennika teorii o nieśmiertelności duszy. Uważa się go również za twórcę psychologii doświadczalnej. Jako pierwszy konsekwentnie potraktował mózg jako centralny organ zmysłowy (zob. CUN) i prowadził na nim badania metodą sekcji. Opierając się właściwym ówczesnym Grekom poglądzie o pierścieniach otaczających Ziemię (takich jak pierścienie Saturna), doszedł do przekonania, że duszę ludzką także otaczają kręgi. Gdy nie są one zamknięte, następuje śmierć. Od Parmenidesa przejął pogląd, w myśl którego zdrowie zależy od równowagi przeciwieństw w organizmie (zob. Jońska filozofia przyrody, wariabilizm, Heraklit). W późniejszych czasach zostało to nazwane homeostazą (zob. cechy życia). Medycznymi dokonaniami Parmenidesa i Alkmeona głęboko inspirował się Empedokles z Akragas.

• Laertios Diogenes, "Żywoty i poglądy słynnych filozofów"
• Stefan Swieżawski, Dzieje europejskiej filozofii klasycznej

• Tekst Żywotów i poglądów
• CarlC. Huffman CarlC., Alcmaeon, [w:] Stanford Encyclopedia of Philosophy, CSLI, Stanford University, 9 marca 2017, ISSN 1095-5054 [dostęp 2018-01-17]  (ang.).
• Alcmaeon (c. early to mid 5th century BC) (ang.), Routledge Encyclopedia of Philosophy, rep.routledge.com [dostęp 2023-05-08].