Przejdź do zawartości

38 Armia (ZSRR)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
38 Armia
38-я армия
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

4 sierpnia 1941

Dowódcy
Pierwszy

gen. por. Dmitrij Riabyszew

Działania zbrojne
II wojna światowa
Operacja lwowsko-sandomierska
Operacja wiślańsko-odrzańska
powstanie węgierskie 1956
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Podległość

Front Południowo-Zachodni
1 Front Ukraiński
4 Front Ukraiński
Przykarpacki OW

Skład

52 Korpus Piechoty
67 Korpus Piechoty
101 Korpus Piechoty

38 Armia (ros. 38-я армия) – związek operacyjny Armii Czerwonej, który brał udział w działaniach II wojny światowej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Powstała 4 sierpnia 1941 na mocy dyrektywy Sztabu Generalnego Armii Czerwonej z 22 lipca 1941 w składzie Frontu Południowo-Zachodniego. Dowództwo 38 Armii zostało sformowane na bazie sztabu 8 Korpusu Zmechanizowanego. Uczestniczyła w bitwie kurskiej (5 lipca - 23 sierpnia 1943) w czasie której dowództwo frontu tworzyli następujący oficerowie: dowódca Nikandr Czibisow, szef sztabu A. Pilipienko, członkowie rady wojennej I. Rybiński i Z. Olejnik oraz szef zarządu politycznego P. Usow[1].

Następnie, będąc w składzie wojsk 1 Frontu Ukraińskiego uczestniczyła w walkach na ziemiach polskich w ramach operacji lwowsko-sandomierskiej. Dowodzona była przez gen. płk Kiriłła Moskalenkę. Funkcję szefa sztabu pełnił gen. mjr W. Worobiew. Na jej wyposażeniu 19 czerwca 1944 było: 1840 dział, 312 czołgów, 144 wyrzutnie M-31 i 48 M-13[2]. Jesienią 1944 włączona w skład wojsk 4 Frontu Ukraińskiego[3]. W czasie operacji wiślańsko-odrzańskiej rozpoczętej 12 stycznia 1945 nacierała z rejonu Jasła w kierunku Bielska-Białej[4]. Po wojnie brała udział w tłumieniu powstania węgierskiego w 1956 roku.

Dowódcy armii

[edytuj | edytuj kod]

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]
1941[8]
1944[8]
w 1990[9]

w składzie Przykarpackiego Okręgu Wojskowego

  • 70 Dywizja Zmechanizowana
  • 128 Dywizja Zmechanizowana
  • 287 Dywizja Zmechanizowana
  • 233 Brygada Rakiet Przeciwlotniczych
  • 222 Brygada Inżynieryjna
  • 87 Brygada Zaopatrzenia
  • 89 Brygada Zaopatrzenia
  • 188 pułk łączności
  • 488 pułk śmigłowców bojowych
  • 135 pułk inżynieryjny
  • 312 pułk inżynieryjny
  • 163 pułk radiotechniczny

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.
  • Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.
  • Encyklopedia II wojny światowej, MON 1975.
  • Greczko A. A., Siły zbrojne państwa radzieckiego, Warszawa 1975.
  • G. Kołtunow, B. Sołowjow: Bitwa pod Kurskiem. Warszawa: 1971.
  • Kiryłł Moskalenko: Uderzenie za uderzeniem. Warszawa: 1974.
  • Mikołaj Plikus (kier.): 50 lat Armii Radzieckiej. Mała kronika. Warszawa: 1968.
  • Donald Sommerville: Kronika II wojny światowej. Kraków: 1992.