Occitan

Etimologia

Del latin importunus.

Prononciacion

/impuɾˈty/, /impuɾˈty/, provençau /ĩⁿpuʀˈtỹⁿ/, /ĩⁿpuʀˈtỹⁿ/

Sillabas

im|por|tun

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	importun	importuns
	[impuɾˈty]	[impuɾˈtys]
Femenin	importuna	importunas
	[impuɾˈtyno̞]	[impuɾˈtyno̞s]

importun

1. Que desagrada, qu'anuja, que cansa per d'assiduitats, per de discors, per de demandas, pernuna preséncia fòra de prepaus, etc
2. Que desagrada, qu'anuja qu'aquò es, o sembla, fòra de prepaus.
3. (per analogia) Qu'es insuportable de per sa continuitat, sa frequéncia.

Derivats

• importunament

Parents

• importunar

Sinonims

• secutaire
• pegon
• secafetge

Traduccions

alemand: lästig (de) anglés: importune (en), meddlesome (en) basc: catalan: importú (ca)

espanhòl: importuno (es) francés: importun (fr) italian: importuno (it) portugués: importuno (pt)

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
importun	importuns
[impuɾˈty]	[impuɾˈtys]

importun masculin, (equivalent femenin: importuna)

1. Persona importuna

Francés

Etimologia

Del latin importunus.

Prononciacion

/ɛ̃pɔʁtœ̃/, /ɛ̃pɔʁtœ̃/

Sillabas

im|por|tun

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
	Singular	Plural
Masculin	importun	importuns
	[ɛ̃pɔʁtœ̃]	[ɛ̃pɔʁtœ̃]
Femenin	importune	importunes
	[ɛ̃pɔʁtyn]	[ɛ̃pɔʁtyn]

importun

1. importun ^(oc)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
importun	importuns
[ɛ̃pɔʁtœ̃]

importun masculin, (equivalent femenin: importune)

1. importun ^(oc)