Atlàs (mitologia)

De pas confondre amb Atlàs (Atlantida).

Pels articles omonims, vejatz Atlàs (omonimia).

Dins la mitologia grèga, Atlàs (en grèc ancian Ἄτλας, « lo portaire », de τλάω, tláô, « portar, suportar ») èra un Titan, lo filh de Japet e de Temis (o Climèna o encara Asia), e lo fraire de Prometèu, Epimetèa e Menetios. Dins la Bibliotèca istorica de Diodora de Sicília, Atlàs es presentat coma lo filh del dieu Oranos, e l'Igin lo plaça dins la tièra dels Oceanos, Iperion e Cronos, los Titans de « la primièra generacion ».

E mai engendrèt las Pleiadas (amb Pleionèa), las Iadas (amb Etra), las Esperidas (amb la seuna neboba Esperis) e Calipso. Aprèp la revòlta dels Titans contra los dieus Olimpans, foguèt condemnat par Zèus a sostenir lo monde fins a que un vòlga lo remplaçar.

Autres còps èra nomenat «Portera Tera», («protaire de la Tèrra», a l'epòca de la Grècia antica.

A un ròtle dins mai d'una legendas, coma aquela de la pomas d'aur del jardin de las Esperidas: Eracles lo ven veire per que ane culhir las pomas per el; Atlàs acceptèt amb per condicion qu'Eracles sostenga lo monde a la seuna plaça dins aquel temps. Atlàs volent pas tornar prendre lo monde, Eracles deguèt utilizar l'engana. Diguèt a Atlàs, qu'èra pas gaire intelligent, qu'aviá mal a l'esquina e qu'aviá besonh d'ajuda. Atlàs acceptèt de tornar prendre lo glòbe celèstial lo temps qu'Eracles se repausa. Mas plan segur prenguèt las pomas e se n'anèt daissant lo titan portar lo monde.

Donèt son nom al massís de l'Atlàs, ont la tradicion situa la demorança del titan (Esioda l'aviá situat als tèrmes occidentals del monde), e tanben que als atlàs de geografia. L'eròs Persèu, viatjava cap a sa tèrra mairala, aviá demandat l'espitalitat al Titan. Atlàs refusèt, e Persèu lo transformèt en pèira mercé al cap de la Gorgona Medusa, formant lo Mont Atlàs.

• Atlàs (Atlantida)
• Divinitats grègas primordialas