zitten/vervoeging

vervoeging van de bedrijvende vorm van zitten
onbepaalde wijs			kort			lang
onvoltooid	tegenwoordig		zitten			te zitten
onvoltooid	toekomend		zullen zitten			te zullen zitten
voltooid	tegenwoordig		heeft/is gezeten			te heeft/is gezeten
voltooid	toekomend		gezeten zullen heeft/is			gezeten te zullen heeft/is
	onvoltooid deelwoord		voltooid deelwoord			gebiedende wijs		aanvoegende wijs
	zittend		gezeten			ev. zit	mv. verouderd zit	zitte
aantonende wijs	enkelvoud					meervoud
onvoltooid	eerste	tweede			derde	eerste	tweede	derde
	ik	jij, je	u	gij, ge	hij, zij, het	wij, we	jullie	zij, ze
tegenwoordig (o.t.t.)	zit	zit	zit	zit	zit	zitten	zitten	zitten
verleden (o.v.t.)	zat	zat	zat	zat^[1]	zat	zaten	zaten	zaten
toekomend (o.t.t.t.)	zal zitten	zult/zal zitten	zult/zal zitten	zult zitten	zal zitten	zullen zitten	zullen zitten	zullen zitten
voorwaardelijk (o.v.t.t.)	zou zitten	zou zitten	zou(dt) zitten	zoudt zitten	zou zitten	zouden zitten	zouden zitten	zouden zitten
voltooid	eerste	tweede			derde	eerste	tweede	derde
	ik	jij, je	u	gij	hij, zij, het	wij	jullie	zij

↑ De vervoeging van sterke werkwoorden bestaat uit de verledentijdsstam (verleden tijd enkelvoud) met uitgang -t (behalve als de stam al op een t eindigt). De klinker a wordt daarbij verdubbeld tot aa, indien de vorm niet eindigt op -d of -t. [1]