verbuiging

• Geluid:  verbuiging    (hulp, bestand)
• IPA: / vərˈbœyɣɪŋ / (3 lettergrepen)
  • (Noord-Nederland): /vər.ˈbœʏ̯.χɪŋ/
  • (Vlaanderen, Brabant): /vər.ˈbœː.ɣɪŋ/
  • (Limburg): /vər.ˈbœː.ɣɪŋ/

• ver·bui·ging

• Naamwoord van handeling van verbuigen met het achtervoegsel -ing.

de verbuiging v

1. (taalkunde) de flexie van een naamwoord of voornaamwoord naar geslacht, getal en naamval
2. het veranderen van de buiging, een geval van mechanische vervorming

   • De botsing had tot een verbuiging van het chassis van de auto geleid. 

1. declinatie

• flexie

• verbuigen
• vervoeging, conjugatie, naamval

• Het woord verbuiging staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "verbuiging" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.