TT Assen 1982

TT Assen 1982
Officiële naam	Grote Prijs van Nederland der KNMV
Land	Nederland
Datum	26 juni 1982
Organisator	FIM
500 cc
Poleposition	Kenny Roberts
Snelste ronde	Freddie Spencer
Eerste	Franco Uncini
Tweede	Kenny Roberts
Derde	Barry Sheene
350 cc
Poleposition	Jean-François Baldé
Snelste ronde	Jean-François Baldé
Eerste	Jean-François Baldé
Tweede	Toni Mang
Derde	Alan North
250 cc
Poleposition	Didier de Radiguès
Snelste ronde	Jeffrey Sayle
Eerste	Toni Mang
Tweede	Jean-Louis Tournadre
Derde	Jeffrey Sayle
125 cc
Poleposition	Eugenio Lazzarini
Snelste ronde	Ángel Nieto
Eerste	Ángel Nieto
Tweede	Eugenio Lazzarini
Derde	Pierluigi Aldrovandi
50 cc
Poleposition	Stefan Dörflinger
Snelste ronde	Stefan Dörflinger
Eerste	Stefan Dörflinger
Tweede	Eugenio Lazzarini
Derde	Ricardo Tormo
Zijspan
Poleposition	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Snelste ronde	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Eerste	Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
Tweede	Alain Michel/ Michael Burkhardt
Derde	Werner Schwärzel/ Andreas Huber

De TT Assen 1982 was zesde Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1982. De races werden verreden op 26 juni 1982 op het TT Circuit in Assen.

Voor de TT van Assen hadden de teams en coureurs een pauze van vier weken gehad. Honda gebruikte dit om de NS 500-racers terug te halen naar Japan en te voorzien van carbonfiber wielen en remschijven en aluminium frames. De Nederlanders Boet van Dulmen en Jack Middelburg werden verrast doordat ze allebei fabrieksracers kregen: Van Dulmen een Yamaha OW 60 en Middelburg een Suzuki XR 40. In Assen startten alle klassen, maar toen een zware regenbui de 500cc-race verstoorde kwam men wel in tijdnood. De 50cc-klasse startte al om 10.00 uur, toen een groot aantal van de 140.000 toeschouwers nog onderweg naar het circuit was.

Fabrieksracers voor Boet van Dulmen en Jack Middelburg

Zowel Jack Middelburg als Boet van Dulmen kregen in Assen fabrieksracers. Beiden waren kansloos in het wereldkampioenschap, Boet doordat hij als privérijder een te trage Suzuki had en Jack omdat hij fysieke problemen had gehad. Boet van Dulmen kreeg een semi-fabrieks Yamaha OW 60 op aandringen van Kenny Roberts, die van andere Yamaha-rijders geen steun kreeg. Het HB-Suzuki-team werd geplaagd door tegenvallende resultaten van Virginio Ferrari, die tijdens een training geblesseerd was geraakt, en Randy Mamola. Mamola moest zijn reservemachine afstaan aan Jack Middelburg, die steun moest gaan verlenen aan Franco Uncini van het Gallina-Suzuki-team. Na zijn goede prestatie in de TT van Assen mocht Middelburg de XR 40 het hele seizoen houden.

Hoewel zich donkere wolken samenpakten en het in de 250cc-race al wat gedruppeld had, stond het hele 500cc-veld op slicks. De race begon met een snelle start van Kenny Roberts, Franco Uncini en Randy Mamola (vanaf de vierde startrij), terwijl de Yamaha van Graeme Crosby stilviel toen hij erop sprong. Mamola en Uncini sloegen meteen een gaatje, terwijl Barry Sheene de achtervolgers aanvoerde. In de tweede ronde bestond de kopgroep uit Uncini, gevolgd door Roberts, Middelburg en Sheene. Freddie Spencer was vijfde, gevolgd door Van Dulmen en Crosby, die zich allebei naar voren hadden gevochten. Toen begon het te regenen en in de zevende ronde sloeg regenrijder Middelburg toe: hij nam de leiding over en zowel Roberts als Uncini hadden duidelijk meer moeite met de natte baan. Het begon steeds harder te regenen en Takazumi Katayama ging de pit in om banden te wisselen. Kenny Roberts was de eerste die viel. Hij liep aanvankelijk weg, maar sprintte terug om zijn motorfiets uit een brandende plas benzine te redden. Even later vielen ook Ferrari, Crosby en Spencer, terwijl Middelburg een flinke voorsprong had maar naar de jury gebaarde dat de wedstrijd gestaakt moest worden. Dat gebeurde ook, maar pas nadat Middelburg, Uncini en Sheene gepasseerd waren. Zij reden als enigen een achtste ronde, waarbij Middelburg zijn taak als knecht uitvoerde door Uncini voorbij te laten. Nu de race na zeven ronden was afgevlagd telde de doorkomst na zes ronden en waren alle valpartijen buiten de race gebeurd. Er werd besloten volgens het manche-systeem te werken: De eerste na zes ronden (Roberts) kreeg 1 punt, de tweede (Uncini) 2 punten, de derde (Sheene) drie punten enzovoort. De tweede manche moest over 10 ronden verreden worden om de Grand Prix te laten meetellen voor het wereldkampioenschap en alle gevallen rijders mochten starten, mits ze hun beschadigde machines rijklaar wisten te krijgen. De lukte bijna iedereen, maar Freddie Spencer constateerde op de grid dat zijn stuurpen was gebroken, wat men in de pit niet had opgemerkt. De zon scheen bij de start en op een paar natte plekjes na was de baan weer droog, zodat iedereen opnieuw op slicks startte. Dat deed Sheene als snelste, heel even gevolgd door Mamola, maar al in de eerste ronde nam Middelburg de leiding over. Samen met Sheene ging hij ervandoor, terwijl Uncini zich naar de derde plaats opwerkte, ver achter de leiders. Middelburg werd echter van zijn Suzuki geworpen en Sheene kwam op kop, maar in de zevende ronde maakte hij een slippertje, waardoor het stuur omsloeg, een stroomlijnsteun brak en de voorvork een tik kreeg. Uncini kwam al snel voorbij en reed naar de overwinning, maar ook Crosby en Roberts passeerden Barry Sheene nog. Uncini had wel veel geluk: zijn achterremverankering was afgebroken en had de hele remklauw meegenomen. In de eindrangschikking werden de manchepunten opgeteld en was Uncini totaalwinnaar, voor Roberts en Sheene.

Pos	Coureur	Merk	Punten
1	Kenny Roberts	Yamaha	1
2	Franco Uncini	Gallina-Suzuki	2
3	Barry Sheene	John Player-Yamaha	3
4	Jack Middelburg	HB-Suzuki	4
5	Freddie Spencer	RSC-Honda	5
6	Graeme Crosby	Marlboro-Yamaha	6
7	Randy Mamola	HB-Suzuki	7
8	Boet van Dulmen	Yamaha	8
9	Takazumi Katayama	RSC-Honda	9
10	Kork Ballington	Kawasaki	10
11	Marc Fontan	Sonauto-Yamaha	11
12	Sergio Pellandini	Suzuki	12
13	Raymond Roche	Suzuki	13
14	Marco Lucchinelli	RSC-Honda	14
15	Andreas Hofmann	Suzuki	15
16	Ron Haslam	R&D-Honda[1]	16
17	Steve Parrish	Yamaha	17
18	Stuart Avant	Suzuki	18
19	Graziano Rossi	Marlboro-Yamaha	19
20	Seppo Rossi	Suzuki	20
21	Loris Reggiani	Gallina-Suzuki	21
22	Michel Frutschi	Sanvenero	22
23	Philippe Coulon	Suzuki	23
24	Lorenzo Ghiselli	Suzuki	24
25	Reinhold Roth	Yamaha	25
26	Chris Guy	Suzuki	26
27	Henk de Vries	Suzuki	27
28	Hiroyuki Kawasaki	Suzuki	28
29	Víctor Palomo	Suzuki	29
30	Virginio Ferrari	HB-Suzuki	30
31	Peter Sjöström	Suzuki	31
32	Leandro Becheroni	Suzuki	32
33	Rinus van Kasteren	Suzuki	33
34	Peter Looijesteijn	Suzuki	34
35	Guy Bertin	Sanvenero	35
DNS	Guido Paci	Yamaha	Blessure[2]

Pos	Coureur	Merk	Punten
1	Franco Uncini	Gallina-Suzuki	1
2	Graeme Crosby	Marlboro-Yamaha	2
3	Kenny Roberts	Yamaha	3
4	Barry Sheene	John Player-Yamaha	4
5	Boet van Dulmen	Yamaha	5
6	Randy Mamola	HB-Suzuki	6
7	Kork Ballington	Kawasaki	7
8	Marc Fontan	Sonauto-Yamaha	8
9	Takazumi Katayama	RSC-Honda	9
10	Raymond Roche	Suzuki	10
11	Loris Reggiani	Gallina-Suzuki	11
12	Sergio Pellandini	Suzuki	12
13	Graziano Rossi	Marlboro-Yamaha	13
14	Ron Haslam	R&D-Honda[1]	14
15	Guy Bertin	Sanvenero	15
16	Stuart Avant	Suzuki	16
17	Steve Parrish	Yamaha	17
18	Víctor Palomo	Suzuki	18
19	Reinhold Roth	Yamaha	19
20	Andreas Hofmann	Suzuki	20
21	Seppo Rossi	Suzuki	21
22	Michel Frutschi	Sanvenero	22
23	Hiroyuki Kawasaki	Suzuki	23
24	Henk de Vries	Suzuki	24
25	Peter Sjöström	Suzuki	25
26	Peter Looijesteijn	Suzuki	26
27	Leandro Becheroni	Suzuki	27
28	Chris Guy	Suzuki	28
29	Rinus van Kasteren	Suzuki	29
30	Lorenzo Ghiselli	Suzuki	30
31	Philippe Coulon	Suzuki	31
DNF	Virginio Ferrari	HB-Suzuki	32
DNF	Marco Lucchinelli	RSC-Honda	33
DNF	Jack Middelburg	HB-Suzuki	Val 34
DNS	Guido Paci	Yamaha	Blessure[2]
DNS	Freddie Spencer	RSC-Honda	Stuurpen

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Franco Uncini	Gallina-Suzuki	46"38'10	3	3 / 15
2	Kenny Roberts	Yamaha	46"43'65	1	4 / 12
3	Barry Sheene	John Player-Yamaha	46"41'67	2	7 / 10
4	Graeme Crosby	Marlboro-Yamaha	46"45'04	4	8 / 8
5	Randy Mamola	Suzuki	48"10'10	13	13 / 6
6	Boet van Dulmen	Yamaha	47"10'71	9	13 / 5
7	Kork Ballington	Kawasaki		7	17 / 4
8	Takazumi Katayama	RSC-Honda		11	18 / 3
9	Marc Fontan	Sonauto-Yamaha		14	19 / 2
10	Raymond Roche	Suzuki		12	19 / 1
11	Sergio Pellandini	Suzuki		26	24 / 0
12	Ron Haslam	R&D-Honda[1]		19	30 / 0
13	Graziano Rossi	Marlboro-Yamaha		29	32 / 0
14	Steve Parrish	Yamaha		17	34 / 0
15	Stuart Avant	Suzuki		24	34 / 0
16	Andreas Hofmann	Suzuki		20	35 / 0
17	Seppo Rossi	Suzuki		18	41 / 0
18	Loris Reggiani	Gallina-Suzuki		21	42 / 0
19	Michel Frutschi	Sanvenero		10	44 / 0
20	Reinhold Roth	Yamaha		33	44 / 0
21	Víctor Palomo	Suzuki		27	47 / 0
22	Guy Bertin	Sanvenero		15	50 / 0
23	Hiroyuki Kawasaki	Suzuki		22	51 / 0
24	Henk de Vries	Suzuki		30	51 / 0
25	Chris Guy	Suzuki		31	54 / 0
26	Peter Sjöström	Suzuki		32	56 / 0
27	Leandro Becheroni	Suzuki		36	59 / 0
28	Peter Looijesteijn	Suzuki		34	60 / 0
29	Rinus van Kasteren	Suzuki		37	62 / 0
DNS	Guido Paci	Yamaha	Blessure[2]	23

Pos.	Coureur	Motorfiets	Ptn.
1	Franco Uncini	Gallina-Suzuki	63
2	Kenny Roberts	Yamaha	60
3	Barry Sheene	John Player-Yamaha	46
4	Graeme Crosby	Marlboro-Yamaha	34
5	Freddie Spencer	RSC-Honda	22
6	Takazumi Katayama	RSC-Honda	19
7	Marco Lucchinelli	RSC-Honda	18
8	Michel Frutschi	Sanvenero	15
9	Kork Ballington	Kawasaki	14
10	Franck Gross	Suzuki	12
	Marc Fontan	Sonauto-Yamaha

Mar Schouten maakte vanaf de 20e startplaats een bliksemstart, maar daardoor kwam hij vlak achter Carlos Lavado terecht. Toen Lavado viel kon Schouten hem niet meer ontwijken en voor beiden was de race voorbij. Didier de Radiguès nam de leiding, gevolgd door Patrick Fernandez, Maurizio Matteoni, Alan North en Graeme McGregor. Daarachter kwamen pas de snelste trainer Toni Mang, Martin Wimmer en Jean-François Baldé. De race leek aan spanning in te boeten doordat De Radiguès een flinke voorsprong nam en uiteindelijk zelfs wat gas terugnam. In de zesde ronde had hij al zes seconden voorsprong, maar hij viel in de Stroomdrift en brak daarbij een sleutelbeen. Mang lag toen aan de leiding maar hij werd ingelopen door Baldé en North. Er ontstond een geweldig gevecht tussen Mang en Baldé, die elkaar regelmatig inhaalden en uitremden, waarbij Baldé een paar keer bijna rechtdoor schoot. Uiteindelijk wist Baldé toch de leiding te nemen en met een ruime seconde te winnen. Mang werd tweede en North, die in de eindfase niet meer kon volgen, werd derde.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Jean-François Baldé	Kawasaki	48"12'11	1	15
2	Toni Mang	Kawasaki	48"13'28	2	12
3	Alan North	Yamaha	48"16'56	3	10
4	Patrick Fernandez	Bimota-Bartol		14	8
5	Christian Sarron	Yamaha		8	6
6	Gustav Reiner	Bimota-Solo		11	5
7	Eric Saul	Chevallier-Yamaha		17	4
8	Tony Head	Yamaha		23	3
9	Pierre Bolle	Yamaha		18	2
10	Reino Eskelinen	Yamaha		15	1
11	Siegfried Minich	Yamaha		22
12	Attillio Riondato	Yamaha		30
13	Karl-Thomas Grässel	Yamaha		32
14	Roger Sibille	Yamaha		26
15	René Delaby	Yamaha		28
16	Gary Padgett	Yamaha		29
17	Harald Eckl	Yamaha		35
18	Graham Young	Yamaha	+1 ronde	24
DNF	Didier de Radiguès	Chevallier-Yamaha	Val[3]	3
DNF	Carlos Lavado	Yamaha	Val[4]	5
DNF	Graeme McGregor	Waddon Ehrlich-Rotax	Val	6
DNF	Wolfgang von Muralt	Bimota-Yamaha		7
DNF	Martin Wimmer	Yamaha	Krukas	9
DNF	Massimo Matteoni	Bimota-Yamaha		10
DNF	Jacques Cornu	Bimota-Yamaha	Vermogensverlies 12
DNF	Pekka Nurmi	Bimota-Yamaha	Krukas	13
DNF	Mar Schouten	Yamaha	Val[5]	20
DNF	Jeffrey Sayle	Armstrong-Rotax		33
DNF	Michel Simeon	Yamaha		16

Pos.	Coureur	Motorfiets	Ptn.
1	Jean-François Baldé	Kawasaki	42
2	Didier de Radiguès	Chevallier-Yamaha	37
3	Eric Saul	Chevallier-Yamaha	32
	Toni Mang	Kawasaki
5	Carlos Lavado	Yamaha	27
6	Alan North	Bimota-Yamaha	23
7	Patrick Fernandez	Bimota-Bartol	18
8	Jacques Cornu	Yamaha	17
9	Gustav Reiner	Bimota-Yamaha	14
10	Martin Wimmer	Yamaha	12
	Jeffrey Sayle	Armstrong-Rotax

Didier de Radiguès (gebroken sleutelbeen) en Carlos Lavado (hersenschudding) lieten noodgedwongen hun startplaatsen op de eerste rij van de 250cc-klasse vrij. Toni Mang stond op poleposition maar verprutste - net als Jean-Louis Tournadre - zijn start en beiden begonnen aan een lange inhaalrace. Jean-Louis Guignaboudet en Paolo Ferretti voerden intussen het veld aan, maar werden aangevallen door Jeffrey Sayle en Jean-François Baldé. Mang en Tournadre sloten aan bij de kopgroep en Mang kon Guignabodet passeren. Die hield om zijn Kawasaki-teamgenoot te helpen de deur dicht voor Tournadre. Er ontstond een mooi gevecht tussen Mang en Sayle, maar Guignabodet zakte wat terug zodat ook Tournadre zich met de strijd om de kop kon gaan bemoeien. Mang nam uiteindelijk 2½ seconde voorsprong op Sayle, die ook Tournadre moest laten passeren. In de laatste ronden moesten de coureurs wat rustiger aan doen, want de eerste druppels van de bui die later de 500cc-race zou verstoren begonnen al te vallen.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Toni Mang	Kawasaki	47"00'31	14	15
2	Jean-Louis Tournadre	Yamaha	47"02'76	13	12
3	Jeffrey Sayle	Armstrong-Rotax	47"03'07	6	10
4	Jean-Louis Guignabodet	Kawasaki		3	8
5	Patrick Fernandez	Bimota-Bartol		22	6
6	Graeme McGregor	Waddon Ehrlich-Rotax		7	5
7	Martin Wimmer	Spondon-Yamaha		9	4
8	Roland Freymond	MBA		15	3
9	Thierry Espié	Pernod		17	2
10	Gabriel Grabia	Yamaha		8	1
11	Donnie Robinson	Spondon-Yamaha		38
12	Sito Pons	Kobas-Rotax		28
13	Michel Simeon	Yamaha		24
14	Jean-Marc Toffolo	Rotax		11
15	Tony Head	Armstrong-Rotax		34
16	Richard Schlachter[6]	Yamaha		23
17	Clive Horton	Armstrong-Rotax		27
18	Christian Estrosi	Pernod		25
19	Massimo Matteoni	Yamaha		20
20	Bengt Elgh	Yamaha		21
21	Dick van Logchem	Yamaha	Schakelpedaal 32
22	Maurizio Vitali	MBA		37
23	Siegfried Minich	Rotax		36
DNF	Jean-François Baldé	Kawasaki		2
DNF	Jacques Bolle	Yamaha	Val	10
DNF	Paolo Ferretti	MBA		12
DNF	Alan North	Bimota-Yamaha		16
DNS	Carlos Lavado[4]	Yamaha		4
DNS	Mar Schouten[5]	Yamaha		30
DNS	Didier de Radiguès[3]	Chevallier-Yamaha		1

Pos.	Coureur	Motorfiets	Ptn.
1	Jean-Louis Tournadre	Yamaha	49
2	Toni Mang	Kawasaki	40
3	Jeffrey Sayle	Armstrong-Rotax	23
	Roland Freymond	MBA
5	Jean-Louis Guignabodet	Kawasaki	18
6	Carlos Lavado	Yamaha	15
7	Jean-François Baldé	Kawasaki	12
	Antonio Neto	Yamaha
9	Jacques Cornu	Yamaha	8
	Jacques Bolle	Yamaha

Met de achtste startpositie had Ángel Nieto duidelijk niet het achterste van zijn tong laten zien, want na de start zat hij bij de Bedeldijk al achter koploper Pier Paolo Bianchi. Zij voltooiden de eerste ronde als snelsten, maar werden ingelopen door August Auinger, Eugenio Lazzarini, Pierluigi Aldrovandi en Hans Müller. Teamgenoten Nieto en Lazzarini waren bereid de spanning er een aantal ronden in te houden en zelfs privérijder Auinger mocht twee ronden op kop rijden. Voor het publiek zag het er spannend uit, tot de Garelli-coureurs het genoeg vonden en ervandoor gingen. Auinger viel uit door een vastloper en Bianchi in de laatste ronde door een gebroken krukas. Lazzarini nam de leiding en dwong zijn teamgenoot Nieto een nieuw ronderecord te rijden om hem te achterhalen. Dat leverde hem achteraf een woede-uitbarsting van Nieto op.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Ángel Nieto	Garelli	44"29'45	8	15
2	Eugenio Lazzarini	Garelli	44"40'53	1	12
3	Pierluigi Aldrovandi	MBA	44"47'27	5	10
4	Hans Müller	MBA		4	8
5	Ricardo Tormo	Sanvenero		24	6
6	Iván Palazzese	MBA		7	5
7	Jean-Claude Selini	MBA		6	4
8	Hugo Vignetti	Sanvenero		13	3
9	Gerhard Waibel	Seel-MBA		9	2
10	Johnny Wickström	MBA		10	1
11	Erich Klein	MBA		14
12	Per-Edvard Carlsson	MBA		22
13	Alfred Waibel	MBA		27
14	Andrés Sanchez	MBA		23
15	Roberto Ruosi	MBA		20
16	Jacques Hutteau	MBA		28
17	Anton Straver	MBA		36
18	Jan Bäckström	Morbidelli		29
19	Lucio Pietroniri	MBA		16
20	Theo Timmer	MBA		26
21	Kees van der Ven	MBA	+1 ronde	30
22	Hans Spaan	MBA	+1 ronde	31
23	Helmut Lichtenberg	MBA	+1 ronde	35
24	Jan Huberts[7]	Sanvenero	+1 ronde	33
DNF	August Auinger	Bartol-MBA	Vastloper	2
DNF	Pier Paolo Bianchi	Sanvenero	Krukas	3
DNF	Stefan Dörflinger	Krauser-MBA		11
DNF	Henk van Kessel	MBA	Big-end	12
DNF	Bruno Kneubühler	MBA	Val[8]	17
DNF	Willy Pérez	MBA		18
DNF	Maurizio Vitali	MBA		19
DNF	Olivier Liégeois	Sanvenero		32
DNS	Hans-Jürgen Hummel	Sachs-MBA		38
DNS	Willem Heykoop	Onbekend	Koppeling in opwarmronde

Pos.	Coureur	Motorfiets	Ptn.
1	Ángel Nieto	Garelli	75
2	Pierluigi Aldrovandi	MBA	34
3	Hans Müller	MBA	29
4	Pier Paolo Bianchi	Sanvenero	27
	Eugenio Lazzarini	Garelli
6	Jean-Claude Selini	MBA	25
7	Hugo Vignetti	Sanvenero	23
8	Johnny Wickström	MBA	21
	Iván Palazzese	MBA
	Ricardo Tormo	Sanvenero

Stefan Dörflinger was al in de training ruim 3½ seconde sneller dan de concurrentie. Ook in de race was hij veruit de snelste. Hij won met acht seconden voorsprong, maar verklaarde na de race dat hij makkelijk twee seconden per ronde sneller had kunnen rijden. Eugenio Lazzarini had op zijn beurt weer twintig seconden voorsprong op Ricardo Tormo, die een slechte start had gehad.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Stefan Dörflinger	Krauser-Kreidler	32"00'30	1	15
2	Eugenio Lazzarini	Garelli	32"08'11	2	12
3	Ricardo Tormo	Bultaco	32"28'21	3	10
4	Giuseppe Arcareggi	Minarelli		16	8
5	Hans-Jürgen Hummel	Sachs		4	6
6	Claudio Lusuardi	Moto Villa		5	5
7	Theo Timmer	Bultaco		9	4
8	Reiner Scheidauer	Kreidler		8	3
9	Hans Spaan	Kreidler		15	2
10	Paul Rimmelzwaan	Roton		12	1
11	Gerhard Singer	Hess		19
12	Rini Vrijdag	Kreidler		23
13	Uli Merz	Kreidler		22
14	Zdravko Matulja	Tomos		21
15	Gerhard Waibel	Schuster		20
16	Jos van Dongen	Kreidler		24
17	Paolo Priori	Paolucci		29
18	Pascal Kambourian	Benitaco		25
19	Kasimir Rapczynski	Kreidler		30
20	Joe Genoud	Kreidler		27
21	Otto Machinek	Kreidler		26
22	Wim de Jong	Kreidler		28
23	Thomas Engl	Engl		17
24	Chris Baert	H.H.	+1 ronde	34
DNF	Rainer Kunz	Kreidler		6
DNF	George Looijesteijn	Kreidler	Ontsteking	7
DNF	Henk van Kessel	Kreidler		10
DNF	Hagen Klein	Massa-Real		11
DNF	Jorge Martínez	Bultaco	Krukas	13
DNF	Ingo Emmerich	Kreidler		14
DNS	Rolf Blatter	Kreidler	Blessure[9]

Pos.	Coureur	Motorfiets	Ptn.
1	Stefan Dörflinger	Krauser-Kreidler	45
2	Claudio Lusuardi	Villa	25
3	Eugenio Lazzarini	Garelli	24
4	Giuseppe Ascareggi	Minarelli	22
	Ricardo Tormo	Bultaco
6	Theo Timmer	Bultaco	12
7	Hans-Jürgen Hummel	Sachs	11
8	Massimo De Lorenzi	Minarelli	6
9	Jorge Martínez	Bultaco	5
	Hans Spaan	Van Veen-Kreidler

Egbert Streuer was tweede in de trainingen, maar toch nog ruim vijf seconden langzamer dan de combinatie Rolf Biland/Kurt Waltisperg. Na de 500cc-race was het opnieuw gaan regenen en toen er daardoor twee opwarmronden gereden waren was het inmiddels 18.30 uur. Biland/Waltisperg namen meteen de leiding, gevolgd door Streuer/Schnieders, maar Streuers vizier besloeg en hij moest een aantal concurrenten laten passeren. Nadat Derek Jones/Brian Ayres door Alain Michel/Michael Burkhardt van de tweede plaats waren verdrongen vielen ze uit, waardoor er alleen om de derde plaats nog wat strijd was. Die werd gewonnen door Werner Schwärzel/Andy Huber, voor Patrick Thomas/Jean-Marc Fresc. Biland leek het nog even spannend te maken: met 58 seconden voorsprong zette hij zijn combinatie voor de finish stil, om haar vervolgens samen met Waltisperg over de streep te duwen.

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	Krauser-LCR-Yamaha	40"18'31	1	15
2	Alain Michel	Michael Burkhardt	Krauser-Seymaz-Yamaha	40"58'45	3	12
3	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Krauser-Seymaz-Yamaha	40"59'86	5	10
4	Patrick Thomas	Jean-Marc Fresc	Seymaz-Yamaha		9	8
5	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	LCR-Yamaha		2	6
6	Jock Taylor	Benga Johansson	Fowler-Windle-Yamaha		8	5
7	Dennis Bingham	Julia Bingham	Yamaha		17	4
8	Albert Giesemann	Thomas Riedel	LCR-Yamaha		15	3
9	Siegfried Berger	Edwin Berger	Yamaha		16	2
10	Jean-François Monnin	Wolfgang Kalauch	LCR-Yamaha		14	1
11	Gérald Corbaz	Yvan Hunziker	Seymaz-Yamaha		13
12	John Barker	John Brushwood	Windle-Yamaha		20
13	Wolfgang Stropek	Hans-Peter Demling	LCR-Yamaha	+1 ronde	18
DNF	Masato Kumano	Kunio Takeshima	LCR-Yamaha	Ongeluk[10] 4
DNF	Derek Jones	Brian Ayres	LCR-Yamaha		6
DNF	Trevor Ireson	Donnie Williams	Ireson-Yamaha		7
DNF	Hermann Huber	Hermann Bäsler	Lutz-Yamaha		10
DNF	Rolf Steinhausen	Hermann Hahn	Busch-Yamaha		11
DNF	Hein van Drie	Martin van 't Klooster	LCR-Yamaha		12
DNF	Jo van der Ven	Tonny Troeyen	Yamaha		19

Pos.	Coureur	Bakkenist	Motorfiets	Ptn.
1	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	Krauser-LCR-Yamaha	30
2	Alain Michel	Michael Burkhardt	Krauser-Seymaz-Yamaha	24
3	Werner Schwärzel	Andreas Huber	Krauser-Seymaz-Yamaha	20
4	Jock Taylor	Benga Johansson	Fowler-Windle-Yamaha	13
5	Patrick Thomas	Jean-Marc Fresc	Seymaz-Yamaha	10
6	Albert Giesemann	Thomas Riedel	LCR-Yamaha	7
7	Masato Kumano	Kunio Takeshima	LCR-Yamaha	6
	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	LCR-Yamaha
8	Siegfried Berger	Edwin Berger	Yamaha	5
	Mick Boddice	Chas Birks	Windle-Yamaha

Bruno Kneubühler was vereerd toen de douaniers op Schiphol zijn handtekening vroegen, want zo beroemd was hij nu ook weer niet. Het bleek dat de douaniers dachten dat ze de schaatser Franz Krienbühl voor zich hadden.

Hans-Jürgen Hummel reed alleen races die niet te veel reiskosten vergden maar in Assen had hij zich slechts als 38e gekwalificeerd voor de 125cc-race, waar slechts 36 rijders aan mochten deelnemen. Uiteindelijk mocht hij als reserverijder toch starten, maar daar had hij niet op gerekend. Hij stond in zijn "burger" kleding en kon dus niet starten.

Vorige race: Grand Prix-wegrace der Naties 1982	FIM wereldkampioenschap wegrace 34e seizoen (1982)	Volgende race: Grand Prix-wegrace van België 1982
Vorige race: TT Assen 1981	TT Assen	Volgende race: TT Assen 1983