Grijskopvleerhond
| Grijskopvleerhond IUCN-status: Kwetsbaar[1] (2021) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Pteropus poliocephalus Temminck, 1825 | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Grijskopvleerhond op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De grijskopvleerhond (Pteropus poliocephalus) is een vleermuis uit het geslacht Pteropus die voorkomt in Zuidoost-Australië, van Gladstone (Queensland) tot Melbourne (Victoria), meestal op niet meer dan 200 km van de kust.
De grijskopvleerhond is de grootste vleermuis van Australië; de vleugelspanwijdte bedraagt tot 1 m. De vacht is lang en grijs, met een brede oranje band om de hals. De kop is wat lichter van kleur. Ook de poten zijn behaard. De kop-romplengte bedraagt 230 tot 290 mm, de voorarmlengte 138 tot 180 mm, de oorlengte 30 tot 37 mm en het gewicht 600 tot 1000 g.
In de zomer vormt deze soort vaak grote koloniën, meestal in dicht bos, maar 's winters komt het dier meer verspreid voor. De paring vindt in maart of april plaats; daarna wordt er in oktober of november een enkel jong geboren.
Literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]- Menkhorst, P. & Knight, F. 2001. A Field Guide to the Mammals of Australia. South Melbourne: Oxford University Press, x+269 pp. ISBN 0 19 550870 X
- Simmons, N.B. 2005. Order Chiroptera. Pp. 312-529 in Wilson, D.E. & Reeder, D.M. (eds.). Mammal Species of the World: a taxonomic and geographic reference. 3rd ed. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2 vols., 2142 pp. ISBN 0-8018-8221-4
· 
· 