Caroline De Mulder
Caroline De Mulder | ||||
---|---|---|---|---|
Algemene informatie | ||||
Geboren | 1976 | |||
Geboorteplaats | Gent | |||
Beroep | Professor Franse literatuur en taalkunde, Schrijfster | |||
Werk | ||||
Genre | Roman | |||
(en) IMDb-profiel | ||||
Website | ||||
|
Caroline De Mulder (Gent, 7 augustus 1976) is vastbenoemd hoogleraar in de Franse letterkunde aan de Facultés universitaires Notre-Dame de la Paix (Universiteit van Namen).[1] In 2010 bracht ze haar debuutroman uit, waarmee ze de Rosselprijs (Prix Victor Rossel) ontving, de belangrijkste jaarlijkse literatuurprijs in Wallonië. Tot 2021 ontving De Mulder reeds vijf literaire prijzen, waaronder ook in Frankrijk.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Caroline De Mulder werd in 1976 in Gent geboren. Ze groeide tweetalig op binnen een Nederlandstalige familie in Moeskroen. Ze leerde al sprekend Nederlands en al lezend Frans.[2]
Ze studeerde Romaanse taalkunde: de kandidaturen aan de Universiteit van Namen en vervolgens de licenties aan de Universiteit Gent. In die periode begon ze ook aan haar pre-doctorale opleiding aan Université Paris VII - Diderot (Sorbonne). Haar doctoraatstitel behaalde ze aan de Universiteit Gent. Caroline De Mulder maakte in de periode 1998-2000 deel uit van 't Zal Wel Gaan, een literair-filosofische beweging die alle vrijdenkers van de Universiteit Gent verbindt.
In 2010 verscheen in Parijs haar eerste (Franstalige) roman Ego tango. Op 1 december 2010 won ze de Prix Victor Rossel voor deze roman. De prijs werd haar toegekend op het Academiënpaleis door Tonino Benacquista.[3] Eerder dat jaar werd ze ook benoemd tot hoogleraar aan de universiteit van Namen. Ze woont zowel in Parijs als in Namen, waar ze verschillende cursussen geeft in de Franse letterkunde.
Caroline De Mulder is gerangschikt op een gedeelde 32e plaats in de lijst van Belgen van het jaar 2010.[4]
Ze nam deel aan de 41ste editie van de Foire du Livre de Bruxelles, samen met schrijvers Ariane Le Fort, Claire Castillon, Nadine Monfils en Françoise Lalande en de illustrator Pierre Kroll.
Bibliografie
[bewerken | brontekst bewerken]- Ego tango, Éditions Champ Vallon, Rodopi, 2010 ISBN 978-2-87673-533-0 (roman).
- Nous les bêtes traquées, Éditions Champ Vallon, 2012 (ISBN 978-2-87673-627-6).
- Libido sciendi. Le savant, le désir, la femme (essai), Éditions du Seuil, 2012.
- Bartel a des ailes in Compartiment auteurs, uitgegeven door la Foire du Livre de Bruxelles, 2011, pagina’s 21 tot 29 (novelle).
- Dries dort au champ d'honneur , in Pylône magazine n°8, Qu'est-ce que le contemporain, 2012, pages 220 à 222 ;
- Gaspar percute, publié en feuilleton sur le site BELA (géré par l'asbl la Maison des Auteurs) en 2012[5].
- Leconte de Lisle, entre utopie et république, 2005 ISBN 9042016574 (proefschrift)
- À la baïonnette ou au scalpel : comment l'horreur s'écrit (samen met Pierre Schoentjes), Genève, Droz, 2009 ISBN 978-90-70489-18-2 (studie).
- Tom Zoellner, Uranium : la biographie, Éditions du Seuil, 2009 ISBN 2020993635 (vertaling).
- La recherche en littérature française - Un guide d'introduction (samen met Pierre Schoentjes), Academia Press, Gent, 2008 ISBN 978 90 382 1210 4.
- La pouponnière d'Himmler, Roman, Gallimard, 7 mars 2024, 288 pages. ISBN 978-2073035455. Disponible en version numérique.
Prijzen en onderscheidingen
[bewerken | brontekst bewerken]- Prix Victor Rossel 2010 voor Ego tango.
- Prix de l'Académie royale de langue et de littérature françaises
- Prix Auguste-Michot 2018 voor Calcaire
- Prix Transfuge du meilleur polar francophone 2021 voor Manger Bambi
- Prix Sade 2021 voor Manger Bambi
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ Annuaire du personnel des facultés universitaires Notre-Dame de la Paix
- ↑ Cellule presse et communication des facultés universitaires Notre-Dame de la Paix: Prix Rossel pour Caroline De Mulder
- ↑ Article du Soir du 1er décembre 2010: Caroline De Mulder remporte le Prix Rossel. Gearchiveerd op 4 december 2010. Geraadpleegd op 11 juni 2023.
- ↑ Article du Soir du 31 décembre 2010: Le Belge de 2010 qui n’aime pas la Belgique
- ↑ DE MULDER, C., Gaspar percute sur bela.be