Bodoh

Bodoh atau kebodohan ialah kekurangan kecerdasan, pemahaman, sebab, kepintaran berjenaka atau pertimbangan.

Sifat seseorang yang bodoh terjadi akibat atau menandakan kecerdasan rendah atau lemah kemampuan belajar. Hal ini sering kali digunakan sebagai perkataan yang memaki dan menghina kerana ia mempunyai konotasi negatif. Dengan itu istilah bodoh atau dungu ini amat sensitif kepada semua orang kerana perkataan ini merendahkan imej seseorang.

Kebodohan mungkin semula jadi, dianggapkan atau reaktif - suatu pembelaan terhadap kesedihan^[1] atau trauma.^[2]

Kebodohan adalah kualiti atau keadaan yang bodoh, atau perbuatan atau idea yang mempamerkan sifat-sifat yang bodoh.^[3] Akar perkataan bodoh (stupid)^[4] yang boleh berfungsi sebagai kata sifat atau kata nama, berasal dari kata kerja Latin stupere, kerana kebas atau hairan, dan berkaitan dengan pengsan (stupor).^[5] Dalam budaya Rom, yang stupidus adalah profesional jatuh-lelaki di teater mimes itu.^[6]

Menurut talian kamus Merriam-Webster, perkataan "bodoh (stupid)" dan "kebodohan (stupidity)" dimasukkan ke dalam bahasa Inggeris pada 1541. Sejak itu, kebodohan telah berlaku bersama-sama dengan "bahlul", "bongok", "bebal", "dungu," dan yang berkaitan konsep sebagai sebutan penindasannya untuk salah laku manusia, sama ada bertujuan atau tidak sengaja, kerana ketiadaan kapasiti mental.

Perkataan Bahasa Inggeris moden iaitu "bodoh (stupid)" mempunyai pelbagai aplikasi, daripada menjadi perlahan fikiran (ini menunjukkan kekurangan kecerdasan, penjagaan atau sebab), kebodohan perasaan atau sensasi (mati suri, tidak masuk akal, tidak sensitif), atau kurang minat atau titik (yang menyusahkan, menjengkelkan). Ia sama ada boleh membayangkan kekurangan kongenital kapasiti untuk penaakulan, atau keadaan sementara kebingungan atau perlahan-fikiran.

Dalam Memahami kebodohan, James F. Welles mentakrifkan kebodohan cara ini: "Istilah ini boleh digunakan untuk menetapkan mentaliti yang dianggap dimaklumkan, sengaja dan maladaptif." Welles membezakan kebodohan dari kejahilan; seseorang itu perlu tahu mereka bertindak demi kepentingan mereka sendiri yang paling teruk. Kedua, ia mesti menjadi pilihan, bukan satu tindakan terpaksa atau kemalangan. Akhir sekali, ia memerlukan aktiviti yang menjadi maladaptif, kerana ia adalah demi kepentingan terburuk pelakon, dan dilakukan secara khusus untuk mencegah adaptasi kepada data baru atau keadaan yang sedia ada."^[7]

Carlo Maria Cipolla, seorang sejarawan ekonomi, terkenal dengan karangan tentang kebodohan manusia, seperti "Undang-undang Asas kebodohan Manusia".^[8][9][10] Beliau huraikan orang-orang bodoh sebagai satu kumpulan, lebih kuat oleh pertubuhan-pertubuhan ini daripada utama seperti Mafia dan kompleks industri, yang tanpa peraturan, pemimpin atau manifesto masih menguruskan untuk beroperasi untuk kesan yang besar dan dengan penyelarasan yang luar biasa.

Ini adalah lima hukum asas Cipolla terhadap kebodohan:

1. Sentiasa dan tidak boleh dielakkan daripada kita pandang rendah bilangan individu bodoh dalam edaran.
2. Kebarangkalian bahawa seseorang yang diberikan adalah bodoh iaitu bebas daripada sebarang ciri lain yang dimiliki oleh orang itu.
3. Seseorang adalah bodoh jika ia menyebabkan kerosakan kepada orang lain atau kumpulan orang tanpa mengalami keuntungan peribadi, atau menyebabkan kerosakan lebih teruk kepada diri mereka sendiri dalam proses tersebut.
4. Bukan bodoh orang selalu memandang rendah potensi berbahaya orang bodoh; mereka sentiasa lupa bahawa pada bila-bila masa mana-mana sahaja, dan dalam apa jua keadaan, berurusan dengan atau mengaitkan diri mereka dengan orang bodoh selalu menjadi suatu kesalahan mahal.
5. Orang bodoh adalah jenis paling berbahaya yang orang ada.

Eric Berne menyifatkan permainan daripada "bodoh" mempunyai "tesis ... 'Saya ketawa dengan anda dengan kecuaian dan kebodohan saya sendiri."^[11] Beliau menunjukkan bahawa pemain mempunyai kelebihan menurunkan jangkaan orang lain, dan sebagainya mengelakkan tanggungjawab dan kerja; tetapi bahawa dia masih boleh datang melalui di bawah tekanan, seperti anak muda lelaki yang menurut komunikasi bodoh.^[12]

Wilfred Bion menganggap bahawa unjuran psikologi mencipta satu halangan terhadap pembelajaran sesuatu yang baru, dan dengan itu berbentuk kebodohan palsu sendiri.^[13]

Otto Fenichel menegaskan bahawa "agak peratusan daripada apa yang dikenali sebagai lemah minda ternyata menjadi melegakan kelesuan palsu, dingin oleh perencatan....Setiap akal mula menunjukkan kelemahan apabila motif afektif bekerja terhadapnya".^[14] Beliau mencadangkan bahawa "orang menjadi bodoh ad hoc, iaitu, apabila mereka tidak mahu difahami, di mana kefahaman akan menyebabkan kebimbangan atau rasa bersalah perasaan, atau akan membahayakan keseimbangan neurotik yang sedia ada."^[15]

Dengan cara yang agak berbeza, Doris Lessing berhujah bahawa "tidak ada orang bodoh seperti intelektual...sejenis kebodohan pandai, diternak daripada garis logik di kepala, yang tiada kaitan dengan pengalaman."^[16]

Dalam romantik reaksi kepada pencerahan kebijaksanaan, yang valorisation yang rasional, yang bodoh dan bodoh muncul, seperti dalam ucapan William Blake bahawa "jika orang bodoh akan berterusan dengan kebodohannya dia akan menjadi bijak,"^[17] atau kepercayaan Jung ialah bahawa "ia tidak memerlukan seni untuk menjadi bodoh; seluruh seni itu terletak pada kebijaksanaan mengekstrak dari kebodohan. Kebodohan adalah ibu yang bijak, tetapi kepandaian tidak pernah ada."^[18]

Begitu juga, Michel Foucault berhujah untuk keperluan kebodohan untuk menyambung semula dengan apa kategori pandai kami tidak termasuk, untuk menawan semula alteriti daripada perbezaan.^[19]

Yang bahlul atau dungu telah menjadi watak utama dalam banyak komedi. Alford dan Alford mendapati jenaka berdasarkan kebodohan telah tersebar luas dalam "lebih kompleks" masyarakat berbanding dengan beberapa bentuk lucu.^[20] Beberapa analisis komedi Shakespeare telah mendapati bahawa wataknya cenderung untuk memegang jawatan-jawatan yang saling bercanggah; kerana ini menunjukkan kekurangan analisis berhati-hati ia menunjukkan kebodohan di pihak mereka.^[21]

Kini terdapat pelbagai rancangan televisyen yang mempamerkan kebodohan seperti The Simpsons.^[22] Komedi gufbol merujuk kepada golongan naif, humor orang yang amatlah lucu dilambangkan oleh pelakon Leslie Nielsen.^[23][24]

Buku pertama dalam bahasa Inggeris pada kebodohan adalah Pengenalan ringkas kepada Sejarah kebodohan oleh Walter B. Pitkin (1932):

Kebodohan boleh dibuktikan tertinggi dalam Sosial Jahat. Tiga faktor bergabung untuk mewujudkan seperti itu. Pertama sekali, bilangan orang yang bodoh adalah legion. Kedua, kebanyakan kuasa dalam perniagaan, kewangan, diplomasi dan politik adalah di tangan lebih kurang bodoh individu. Akhir sekali, kebolehan tinggi sering dikaitkan dengan kebodohan yang serius.^[25]

Menurut Dalam Mencari kebodohan: Lebih Dua puluh Tahun Bencana Pemasaran Tech yang Tinggi, (2003) oleh Merrill R. Chapman:

Dakwaan bahawa syarikat-syarikat berteknologi tinggi sentiasa berjalan ke dalam situasi 'unik' 'baru' dan bahawa mereka tidak mungkin dapat diharapkan untuk menjangka dan bijak menyelesaikan dibuktikan palsu .... Yang benar adalah bahawa syarikat-syarikat teknologi sentiasa mengulangi kesilapan yang sama dengan konsisten melelahkan...dan banyak perkara yang bodoh-syarikat ini lakukan benar-benar dielakkan.

"Sementara "Dalam Mencari Kecemerlangan" ternyata menjadi penipuan, Dalam Mencari kebodohan adalah tulen dan tidak ada nama-nama telah ditukar untuk melindungi orang yang berdosa," menurut satu pengulas.^[26]

Stupidity (Kebodohan) adalah sebuah filem 2003 yang diarahkan oleh Albert Nerenberg.^[27] Ia menggambarkan contoh dan analisis kebodohan dalam masyarakat moden dan media, dan mencari "untuk meneroka prospek bahawa kejahilan yang disengajakan semakin menjadi satu strategi untuk berjaya di dalam alam politik dan hiburan."^[28]

Idiokrasi, sebuah filem Mike Judge dari tahun 2006, menerokai Amerika masa depan dystopia di mana seseorang yang mempunyai IQ biasa telah kriogeniknya beku dan bangun 500 tahun kemudian untuk menemukan bahawa manusia, yang semakin bergantung pada teknologi yang dibina oleh generasi sebelumnya yang tidak dipelihara atau dimengerti dengan baik, telah mengalami kemunculan dalam kecerdasan kepada standar retardasi mental yang sekarang, dan dia telah menjadi orang pintar de facto di Bumi. Amerika telah menjadi begitu bodoh sehingga masyarakat menghadapi kelaparan dan runtuh, dan menurut Pete Vonder Haar dari Ancaman Filem, "...setiap ketawa adalah marah dengan kesadaran yang menyedihkan bahawa wawasan [masa depan Hakim] mungkin tidak terlalu jauh."^[29]

Anugerah Darwin menganugerahkan orang-orang yang memastikan kelangsungan hidup jangka panjang umat manusia dengan mengeluarkan mereka dari kolam gen dengan cara yang luhur bodoh.

Anugerah kebodohan Dunia diberikan dalam beberapa kategori: kenyataan, keadaan, aliran, pencapaian; manusia, filem dan media outlet.^[30]

• Avital Ronell (2002). Stupidity. University of Illinois Press. ISBN 978-0-252-07127-0.
• Alice von Hildebrand (2008-01-29). "When is Stupidity a Sin?". Cite journal requires |journal= (bantuan)
• Edmund Bergler (1998). The talent for stupidity: the psychology of the bungler, the incompetent, and the ineffectual. International Universities. ISBN 978-0-8236-6345-3.
• L. Loewenfeld (1909). "Über die Dummbeit: Eine Umschau in Gebiete menschlicher Unzulänglichkeit" (dalam bahasa German). Cite journal requires |journal= (bantuan)CS1 maint: unrecognized language (link)
• Paul Tabori (1962). The natural science of stupidity. Prentice-Hall International.
• Steven J. Bartlett (2005). "Moral Intelligence and the Pathology of Human Stupidity". The pathology of man: a study of human evil. C.C. Thomas. ISBN 978-0-398-07557-6.
• Giancarlo Livraghi (2009). The Power of Stupidity. Pescara: Monti&Ambrosini. ISBN 978-88-89479-15-5.
• Robert J. Sternberg, penyunting (2003). Why Smart People Can Be So Stupid. Yale University Press. ISBN 978-0-300-10170-6.
• Stephen Greenspan (2008). "Foolish action in adults with intellectual disabilities: the forgotten problem of risk-unawareness". Dalam Laraine Masters Glidden (penyunting). International Review of Research in Mental Retardation. 36. Academic Press. ISBN 978-0-12-374476-0.

Cari bodoh dalam Wikikamus bahasa Melayu, kamus bebas.

Wikipetik mempunyai koleksi petikan mengenai: Bodoh

Wikimedia Commons mempunyai media berkaitan Bodoh

• (Inggeris) "Unskilled and unaware of it: How Difficulties in Recognizing One's Own Incompetence Lead to Inflated Self-Assessments" The authors received the 2000 Ig Nobel Prize in psychology.
• (Inggeris) ‘A Stupidity-Based Theory of Organisations’, published in the Journal of Management Studies