Hostie

Dit artikel is gesjreve (of begós) in 't Valkebergs. Laes hie wie v'r mit de versjillende saorte Limburgs ómgaon.

'n Hostie (oet 't Latien: hostia, "sjlachoffer") ies in de katholieke kèrk 'n rónd, plat sjiefke óngedesemd broad dat in de Heilige Mès geconsacreerd weurt en daodoor veur katholieke wezelik verandert in 't Lichaam van Christus. In de mès weurt 'n hostie door de preester gebroke en vervolges were hosties oetgedeild aan de geluivige bie de communie. Um de hostie te maoge kriege moet me de ièrsjte heilige communie höbbe gedoon.

Bie de communie weurt, saer 't Twiède Vaticaans Concilie, in Nederland en sómmige ander leng de hostie op de hand van de parochiaan gelag en door häöm nao de mónd gebrach. Vreuger waor 't èvvel gebrukelik dat de preester (of de diake) de hostie op de tong van de geluivige lag; diet waor umdat parochiane de hostie gaar neet mochte aanrake. In de meiste leng deit me diet nog ummer op dees meneer.

Geconsacreerde hosties were nao de mès opgesjlage in 'n kelk mèt dèksel (de ciborie), die weer bewaard weurt in 't tabernakel. Ze moete gesjeie blieve van óngewiejde hosties; de geconsacreerde hosties were namelik besjouwd es 't ech Lichaam van Christus en moete daorum mèt de meiste zörg behandeld were. Es de godslamp bie 't tabernakel brent ies dat e teike dat d'r geconsacreerde hosties aanwezig zint.

Geconsacreerde hosties were ouch waal Allerheiligste geneump. 't Allerheiligste weurt aanbede in 't lof; 't ies dan oetgesjtald in 'ne monstrans op d'n altaor. In de brónk, bieveurbeeld op Sacramentsdaag, weurt de hostie in de monstrans door de pesjtoar door de sjtraote van de parochie geveurd.

In de protestantse kèrke geluif me neet in de verandering van 't broad in 't Lichaam van Christus. Me gebruuk in de viering, de Aovendmaoltied, meistal e gewoon broad. De term "hostie" weurt veur diet broad neet gebruuk.