Unio Europaea

Unio Europaea est consociatio plurimarum Europae civitatum sui iuris, quae in rebus civilibus, oeconomicis, et iudicialibus de democratia et iuribus humanis ad bellum prohibendum collaborant, sed ex Consilio Europae distingui debet, quamquam omnis Unionis Europaeae civitas socius Consilii Europae est. Sedem Bruxellis, Argentorati, et Luxemburgi habet. Incolarum circiter 450 milliones sunt. Linguarum publicarum unionis viginti quattuor numerantur.

Europa post secundum bellum mundanum prostrata et diruta iacebat. Erant tamen, qui reconciliationem inter civitates Europaeas instituere vellent, ut bella nova prohiberentur. Inter quos Robertus Schuman, minister a rebus exteris Francicus, communem carbonis et chalybis administrationem proposuit, quae opes nempe ad bellum gerendum necessariae sunt. Anno 1951 sex civitates—Belgica, Francia, Italia, Luxemburgum, Nederlandia, Germania Occidentalis—Lutetiae Communitatem Europaeam carbonis chalybisque creaverunt.

Anno 1957 ab iisdem civitatibus Foederibus Romae ictis pangendis Communitas oeconomica Europaea (CEE) et Communitas Europaea energiae atomicae (CEEA sive Euratom) institutae sunt. Natus est communis mercatus Europaeus, ut appellabatur, quo liber commeatus mercium, operas navandi, capitalis et hominum effici posset.

Anno 1960 Consociatio Europaea liberi commercii (Anglice EFTA, Francogallice AELE) creata est, qua civitates Europaeae, quae extra communitatem oeconomicam erant, in rebus oeconomicis aggregarentur. Anno 1968 unio telonaria instituta est: intra communitatem oeconomicam Europaeam omnia vectigalia sublatae sunt. Anno 1979 Parlamentum Europaeum primum directe a civibus electum est. Praeterea Systema monetarium Europaeum (SME) institutum est, quo commutatio monetarum sive pretium nummorum in Europa stabile factum est. Anno 1986 Actus unicus Europaeus (Anglice SEA, Francogallice AUE, Theodisce EEA) ictus est. Quo progressus usque ad mercatum unicum, qui die 1 Ianuarii anno 1993 efficeretur, definiti sunt.

Cum velum ferreum anno 1989 ccidisset, spes maioris Europae liberae crevit; die 3 Octobris anno 1990 duae Germaniae civitates iterum coniunctae sunt; dictatura communistica superata civitates Europae mediae et orientalis democratiam introduxerunt.

Anno 1992 Foedere Traiecti Mosae icto ex Communitate Oeconomica Europaea Communitas Europaea facta et tecto communi trium communitatum Unio Europaea (UE) creata est, cui non solum in rebus oeconomicis, sed etiam in multis aliis rebus politicis auctoritas competit (inter graviora sunt Unio monetaria ac oeconomica Europaea et moneta communis, cooperatio securitati fovendae, nova consilia communia sicut rerum externarum et communis securitatis, civitas Europaea).

Anno 1997 Foedere Amstelodami icto instituta Unionis Europaeae novis necessitatibus accommodata sunt.

Anno 1999 moneta communis nomine Euro ab undecim civitatibus Unionis Europaeae adoptata est (usque ad annum 2013 aliae quattuor sequentur). Initio non erant nummi vel chartae argentariae, sed tantum in negotiis nummis carentibus adhibebatur.

Anno 2001 Foedere Nicaeensi rationes definitiae sunt, quibus sociae futurae accipiendae et quomodo institutiones mutandae essent. Praeterea de securitate corroboranda, de defensione communi ac de iuridica cooperatione in re poenali actum est.

Anno 2002, nummi et chartae argentariae euronis introductae sunt.

Die 13 Decembris anno 2007 Foedus Olisiponense ictum est (die 1 Decembris anno 2009 ratum est), quod foedus de Unione Europaea (antea Foedus Traiecti Mosae dictum) et foedus communitati Europaeae condendae renovavit. Praeterea foedus Euratom commutatum est. Gravissimas res constitutionis anno 2004 conscriptae, postea autem a civibus Franciae et Nederlandiae plebiscito reiectae hoc foedere amplectuntur.

Die 12 Octobris 2012, Unio Europaea Praemio Nobeliano Pacis laureata est.

Sociae civitates Unionis Europaeae aream 4 234 564 chiliometrorum quadratorum amplectuntur. Summus unionis mons est Rupes Alba altitudinis 4810 metrorum in Alpibus sita. Locus maxime depressus est Zuidplaspolder in Nederlandia 7 metra sub maris aequore situs. Litora 65 993 chiliometrorum ad regiones, clima, res oeconomicas maxime pertinent.

Una cum externis Franciae praefecturis et territoriis, quae extra continentem Europaeam collocata sunt, sed ad Unionem Europaeam pertinent, Unio Europaea plurima climatum genera comprehendit, a climate polari (in Europa septentrionali) usque ad clima tropicale (Guiana Francica), qua re medium meteorologicum totius Unionis inane est. Maxima incolarum pars in regionibus climatis oceanici sive temperati (Europa Septentrio-Occidentalis et Media), mediterranei (Europa Meridiana) vel continentalis, calidis aestatibus tamen, (Balcania septentrionalis et Europa Media habitat.

Maxima incolarum Unionis Europaeae pars in urbibus vivit (circiter 75 %numerus crescit, ut coniciatur anno 2020 circiter 90 % incolarum in sive prope urbes victuros esse). Urbes per totam unionem diffusae sunt, quamvis magnus numerus earum in et circa civitates Benelux sitae sint.

Origo hodiernae Unionis Europaeae fuerunt communitates Europaeae annis 1951 et 1957 conditae (Communitas Europaea carbonis chalybisque, Communitas oeconomica Europaea et Communitas Europaea energiae atomicae). Sociae erant civitates Belgica, Francia, Italia, Luxemburgum, Nederlandia et Res publica foederata Germaniae.

Unio Europaea, a sex civitatibus condita, usque ad hunc diem in communitatem viginti septem civitatum crevit. Civitates, quae sociae factae sunt, partem maiestatis suar relinquere debebant, ut in unionem acciperentur.^[1]

Civitas Unionem Europaeam intratura Criteriis Hafniensibus, quae anno 1993 Hafniae constituta sunt, respondere debet. Democratiam stabilem, quae iura humana, legesque tutetur, requirit; praeterea, ut oeconomia mercatus liberi contentioni oeconomicae in Unione Europaea par sit et regulae muniaque communitatis, legibus Unionis Europaeae inclusis, observentur. Num civitas criteriis respondeat, Consilium Europaeum decernit.^[2]

Die 1 Maii 2004 Unio Europaea maxime amplificata est, cum Estonia, Lettonia, Lituania, Polonia, Cechia, Slovacia, Slovenia, Hungaria, atque Graeca Cypri pars et Melitta ad unionem adiunctae essent. Hoc modo pristinus limes inter civitates occidentales orientalesque demum superatus est.

Croatia die 1 Iulii anno 2013 civitas socia vicesima septima facta est suffragio civium suorum de societate die 22 Ianuarii anno 2012 in favorem reddito.

Sunt octo civitates candidatae: Albania, Bosnia et Herzegovina, Macedonia Septentrionalis, Moldavia, Mons Niger, Serbia, Turcia, Ucraina. Aliae (sicut Bosnia vel Kosovia) inter candidatas futuras numerantur.

Quattuor civitates, quae Consociationem Europaeam liberi commercii (EFTA) efficiunt (quae non sunt sociae Unionis Europaeae) partim normas unionis susceperunt: Islandia, Lichtenstenum, et Norvegia, quae ad communem mercatum pertinent (Spatium oeconomicum Europaeum), et Confoederatio Helvetica, quae multis foederibus bilateralibus cum Unione Europaea coniuncta est. Parvae civitates Europaeae, Andorra, Monoecus, Sanctus Marinus, et Civitas Vaticana, eurone utuntur, aliisque modis cum unione cooperantur.

Adhuc sola civitas socia, quae Unionem reliquit, est Britanniarum Regnum (die 31 Ianuarii 2020 - vide paginam Brexitus). Nihilominus Groenlandia (provincia autonoma Daniae) anno 1985 etiam se recepit,^[3] sicut collectivitas transmarina Francica Insulae Sancti Bartholomaei anno 2012.^[4] Algerium quoque, quia pars Franciae et non eius colonia habitum erat, pars communitatum Europaearum fuerat et anno 1962, cum libertatem a Francia acceperit, ab illis communitatibus secessit.^[5] In foedere Olisipone icto nunc regulae provisae sunt, quas oportet sequi, si civitas socia Unionem relinquere desiderat.^[6]

Sequentes viginti septem civitates sunt sociae Unionis Europaeae:

Ins.	Vex.	Nomen	Numerus incolarum	Area	Accessio	Caput
		Austria	9 104 772	83 855	1995-01-01	Vindobona
		Belgica	11 697 557	30 528	Fundator	Bruxellae
		Bulgaria	6 447 710	110 994	2007-01-01	Serdica
		Cechia	10 873 553	78 866	2004-05-01	Praga
		Croatia	3 871 833	56 594	2013-07-01	Zagrabia
		Cyprus	865 900	9 251	2004-05-01	Nicosia
		Dania	5 932 654	43 094	1973-01-01	Hafnia
		Estonia	1 365 884	45 227	2004-05-01	Tallinna
		Finnia	5 559 521	338 424	1995-01-01	Helsingia
		Francia	68 042 591	674 843	Fundator	Lutetia
		Germania	83 358 845	357 021	Fundator	Berolinum
		Graecia	10 482 487	131 990	1981-01-01	Athenae
		Hibernia	5 281 600	70 273	1973-01-01	Eblana
		Hispania	48 345 883	504 030	1986-01-01	Matritum
		Hungaria	9 604 980	93 030	2004-05-01	Budapestinum
		Italia	58 815 463	301 338	Fundator	Roma
		Lettonia	1 842 226	64 589	2004-05-01	Riga
		Lituania	2 867 725	65 200	2004-05-01	Vilna
		Lusitania	10 467 366	92 225	1986-01-01	Olisipo
		Luxemburgum	660 809	2 586	Fundator	Luxemburgum
		Melita	519 562	316	2004-05-01	Valletta
		Nederlandia	17 935 000	41 543	Fundator	Amstelodamum
		Polonia	37 766 327	312 685	2004-05-01	Varsovia
		Romania	19 038 098	238 391	2007-01-01	Bucaresta
		Slovacia	5 460 185	49 035	2004-05-01	Posonium
		Slovenia	2 116 972	20 273	2004-05-01	Aemona
		Suecia	10 540 886	449 964	1995-01-01	Holmia

• Foedus Bruxellis ictum (1948)
• Foedus Lutetiae ictum, vide: Communitas Europaea carbonis chalybisque (1951)
• Pax Parisiensis (1954)
• Foedera Romae icta (1957)
• Foedus institutis exsecutivis confundendis (1965)
• Foedus Schengis ictum (1985)
• Actus unicus Europaeus (1986)
• Foedus Traiecti Mosae ictum (Foedus de Unione Europaea, 1992)
• Foedus Amstelodami ictum (1997)
• Foedus Nicaeae ictum (2001)
• Foedus Olisipone ictum (2007)

Ius Europaeum gradatim ab anno 1992 crescebat. Tum Foedere Mosae Traiecti icto Columnae Unionis Europaeae ex primo Communitatibus Europaeis, secundo Communibus consiliis exterorum ac securitatis, tertio Cooperatione publica iuridicaque in rebus criminalibus constitutae sunt. Ab Foedere Amstelodami icto anno 1999 de spatio libertatis, securitatis, iustitiae Unionis Europaeae dicitur. Ius civium Unionis ubique in unione commeandi, manendi et laborandi in foederibus constitutum et in directivo 2004/38^[7] perfectum est. Leges unionis imprimis fiunt edictis (quae eo ipso et civitates et cives obstringunt) et directivis (quae civitatibus fines necessarios proponent sed eis optionem instrumentorum concedunt).^[8]

Potestates iuris Europaei supra nationes Unionis Europaeae multiplices sunt:

• Consilium Unionis Europaeae sententia plurium consentit, ut potestas nationum singularium sodalium contradicendi contrahatur.
• Parlamento Europaeo supranationali ius participandi legislativum et plenum est, ne sodalium nationum rectiones contra Parlamentum Europaeum ius ponant.
• Quaedam res executivae primum Commissioni Europaeae attributae sunt, quod independentiam versus sodales nationes ostendit.
• Iuri Europaeo potestas valde obstricta est: regulationes ius directum sodalium nationum, directiva nationibus sodalibus se directiva haec in ius nationale convertere obligant.

A die 25 mensis Maii 2018 valet edictum (2016/679) generale de protectione datorum, quod existimatur regula protectionis personarum physicarum ad datorum privatorum tractationes motuumque liberorum attinens. Regulae leges undecentum cives recognitionem datorum privatorum suorum recuperari atque simplicius circumiecta iuridicialia fori internationalis reddi petunt, quo fit, ut quicumque sit collectionem datorum apertandus^?, basem iuridicialem propositumque gerendus, tempus collectionis nominandus, de transmissione eius foras Unionis Europaeae nuntiandus.

Septem instituta unionis ex articulo XIII Foederis de Unione Europaea constituta sunt:

Consilium Europaeum est summum Unionis Europaeae corpus, quod ex 27 ducibus (sive gubernationis sive civitatis) civitatum sociarum nionis una cum praesidibus Consilii Europaei (nunc Carolus Michel) et Commissionis (nunc Ursula de Leyen) constat.

Commissio Europaea est rectio Unionis. Sedes eius est Bruxellis. Ursula de Leyen munere praesidis fungitur.

Una cum Parlamento Europaeo Consilium Unionis Europaeae, sive Consilium ministrorum est pars potestatis legiferae unionis.

Parlamentum Europaeum, vel senatus Europaeus, est parlamentum unionis, cui 705 legati sunt, quos cives Europaei suffragio universali eligunt. Una cum Consilio Unionis Europaeae Parlamentum Europaeum legiferam unionis potestatem efficit. Cum in Consilio Unionis Europaeae sint delegati gubernationum, legati parlamentarii cives Europaeos repraesentant, qui eos elegerunt. Roberta Metsola munere praesidis nunc fungitur.

Argentaria primaria Europaea, cuius sedes est Francofurti ad Moenum, est summa seu media argentaria civitatum, quae euronem monetam publicam introduxerunt. Una cum mediis civitatum sociarum unionis argentariis systema format argentariarum Europaearum mediarum. Politicam monetarium harum civitatum administrat et imprimis stabilitatem pretiorum conservare studet. His diebus Christina Lagarde munere praesidis fungitur. Condita est argentaria anno 1998 e Foedere Amstelodami icto.

Curia Unionis Europaeae est iudicium Unionis Europaea anno 1952 Luxemburgi creatum, quod omnes res forenses comprehendit. Curiae est praestare, ut leges secundum interpretationes ac praecepta foederum observentur, et ius Europaeum a curiis gentiliciis rogata interpretatur. Discernenda est ab Iudicio Europaeo pro Iuribus Humanis.

Curia Rationum anno 1975 Luxemburgi creata quotannis de usu pecuniae Unionis referre debet. Si res dubiae vel etiam fraudulosae inveniuntur, officio fraudibus prohibendis nomine OLAF traduntur.

• Ministerium Europaeum a rebus exteris, mandatum in foedere Olisipone icto (cum legata superior a rebus exteris et de securitate die 1 Decembris 2009 nominata sit) ac rite conditum die 1 Decembris 2010 quod operarios accepit a commissione consilioque die 1 Ianuarii 2011
• Consilium regionum^(en) anno 1992 creatum, cuius sedes est Bruxellis, regiones ac communia in Unione Europaea sita repraesentat.
• Consilium Europaeum oeconomicum et sociale^(en) ab anno 1957 exstat. Ut Consilium oeconomicum et sociale Francicum, quod exemplar fuit, "cives informatos" repraesentare debeat; 344 sodalium eius tertia pars sunt moderatores societatum, tertia pars syndicatus repraesentant, reliqui ceteros greges sive quaestiones societatem attingentes (sicut agriculturam, naturae protectionem et alia).
• Mediator civium Europaeus^(en), cuius sedes est Argentorati, ab anno 1992 omnes querelas de vitiis administrationis ac institutorum Unionis Europaeae examinat.
• Protector datorum Europaeus^(en) est magistratus a politicis independens Unionis Europaeae, cuius sedes est Bruxellis.
• Argentaria Europaea pecuniae collocandae^(en), cuius sedes est Luxemburgi, anno 1958 creata est. Etiam argentaria a politicis independens est; civitates socias et societates pecuniis dandis adiuvat in operibus, quae Europae utilia sunt sicut in viis construendis aut natura protegenda.
• Unioni Europaeae nunc etiam est officium nomine INTCEN^[9], quod est nucleus officii secreti, cuius sedes est Bruxellis.
• Edicto anni 2017 Cognitura publica Europaea condita est et ab anno 2021 delicta patrimonium Unionis laedentia persequetur. Illius sedes Luxemburgi est.

Subsignatus Ingressum in vis Foedus

1948 1948 Foedus Bruxellis ictum

1951 1952 Foedus Parisiis ictum

1954 1955 Pax Parisiensis

1957 1958 Foedera Romae icta

1965 1967 Foedus institutis exsecutivis confundendis

1975 N/A Decisio Consilii Europaei

1985 1985 Foedus Schengis ictum

1986 1987 Actus unicus Europaeus

1992 1993 Foedus Traiecti Mosae ictum

1997 1999 Foedus Amstelodami ictum

2001 2003 Foedus Nicaeae ictum

2007 2009 Foedus Olisipone ictum

Columnae Unionis Europaeae:

Communitates Europaeae:

Communitas Europaea energiae atomicae (Euratom)

Communitas Europaea carbonis chalybisque (CECC)

Foedus exspiravit anno 2002

Unio Europaea (UE)

Communitas oeconomica Europaea (COE)

Normae Schengenses

Communitas Europaea (CE)

TREVI

Iustitia resque internae (IRI)

Cooperatio publica iuridicaque in rebus criminalibus (CPIRC)

Cooperatio politica Europaea (CPE)

Communia consilia exterorum ac securitatis (CCES)

Unio Occidentalis (UO)

Unio Europaea Occidentalis (UEO)

Foedus anno 2011 exspiravit

Linguae publicae Unionis Europaeae sunt viginti quattuor: linguae Anglica, Bohemica vel Cechica, Bulgarica, Croatica, Dacoromanica, Danica, Estonica, Finnica, Francogallica, Graeca, Hibernica, Hispanica, Hungarica, Italica, Lettonica, Lithuanica, Lusitana, Melitensis, Nederlandica, Polonica, Slovaca, Slovena, Suecica, Theodisca. Lingua Latina autem inter linguas publicas non est.

Vexillum Europae est vexillum Unionis Europaeae ac Consilii Europae ab anno 1955. In usum Unionis Europae confirmatum est anno 1986. A colore caeruleo caelum, dum a duodecim stellis aureis harmonia repraesentatur.

Hymnus Europae est hymnus Unionis Europaeae et Consilii Europae. Musica hymni est pars ex ultimo motu symphoniae nonae Ludovici van Beethoven. Dum huic symphoniae verba Friderici Schiller sunt ("Freude, schöner Götterfunken"), hymno Europaeo verba non sunt.

Anno 2003 Petrus Roland et Petrus Diem textum Latinum proposuerunt:

“	Pro litteris tuis, quas Idibus Ianuariis accepi, tibi gratias ago. Magno cum studio hymnum Europae lingua Latina scriptum, legi. Mihi non est ingenium canendi, sed inceptum tuum mihi maxime placet. Spero consilia tua hymni Europae commendandi lingua Latina prospere eventura esse. Vale!	”
—Litterae a praeside Consilii Europaei Hermanus Van Rompuy anno 2010 missae.[10]

Die 9 Maii quotannis est commemoratio propositionis Roberti Schuman anno 1950 factae.

Europa in mythologia Graeca fuit filia Agenoris, Phoenicum regis, et Telephassae (vel secundum alios Argiopes), soror autem Cadmi, Thebarum conditoris. Ex Iove tres filios genuit, Minoen, Rhadamanthum, Sarpedonem.

Cum inter virgines comites in Phoenico litore luderet Europa, Zeus/Iuppiter eam conspexit ac statim pulchritudine formae exarsit. Tum, ne a Iunone/Hera uxore vel a quoquam alio agnosceretur, in tauri albi speciem auratis cornibus sese transfiguravit et gregi regio sese immiscuit: sic ad virgines accessit. Europa primo timida, mox forma et blanditiis tauri placata, ita confidens facta est ut, cornibus adprehensis, in tergum consederit. Praeda potitus Iuppiter eam trans mare in Cretam portavit, ubi Europam stupravit. Ex quo concubitu tres clarissimi filii nati sunt. Cur ab ea una ex quinque partibus orbis nominata sit, non liquet.

Europa rapta, iussu patris quattuor fratres eam per orbem frustra quaesiverunt et nova regna condiderunt: Cadmus, qui Thebas condidit; Cilix, qui nomen suum Ciliciae dedit; Phoenix, a quo Punici et Phoenices dicti; Phineus, qui rex in Thracia factus est.

Sententia Unionis Europaeae est In varietate concordia.

Porta Unionis Europaeae

• Archer, Clive. 2008. The European Union. Londinii et Novi Eboraci: Routledge. ISBN 9780415370127.
• Bieling, Hans-Jürgen 2010. Die Globalisierungs- und Weltordnungspolitik der Europäischen Union. Wiesbaden: VS-Verlag.
• Bindi, Federiga, et Irina Angelescu, edd. 2012. The Foreign Policy of the European Union: Assessing Europe's Role in the World. Vasingtoniae: Brookings Institution Press. ISBN 9780815722526.
• Dauses, Manfred A., ed. 2009. Handbuch des EU-Wirtschaftsrechts, ed vicesima quarta. Monaci: Beck. ISBN 978-3-406-44100-4.
• Hartmann, Jürgen. 2009. Das politische System der Europäischen Union: Eine Einführung, ed. secunda. Francofurti ad Moenium: Campus. ISBN 978-3-593-39025-3.
• Hubac, Camille. 2012. L'Union européenne: des clès pour comprendre. Lutetiae: Argos. ISBN 9782366140002.
• Kaina, Viktoria. 2009. Wir in Europa. Kollektive Identität und Demokratie in der Europäischen Union. Wiesbaden: VS Verlag. ISBN 978-3-531-16361-1.
• Keiler, Stephan, et Christoph Grumböck, edd. 2006. EuGH-Judikatur aktuell. Vindobonae: Linde. ISBN 3-7073-0606-2
• Lambach, Philipp, et Christoph Schieble. 2007. EU Concours. Leitfaden zur Europäischen Union, ed. secunda. Berolini: ViaEurope. ISBN 3-939938-00-9.
• Lehberger, Carolin, et Luitpold Rampeltshammer, edd. 2012. Einfluss der Europäischen Union auf die Gestaltung der Arbeitswelt. Saarbrücken: Universaar. ISBN 9783862230655.
• Morganti, Adolfo, ed. 2012. Europa: il ritorno dei piccoli stati: autonomie, piccole patrie, processi di sussidiarietà. Rimini: Il cerchio. ISBN 9788884743336.
• Neyer, Jürgen. 2012. The Justification of Europe: A Political Theory of Supranational Integration. Oxoniae: Oxford University Press. ISBN 9780199641246.
• Tausch, Arno. 2011. Globalisierung und die Zukunft der Eu-2020-Strategie (Globalization and the Future of the EU-2020 Strategy). In interrete apud SSRN: Abstractum. Etiam DOI.
• Thiele, Alexander. 2006. Grundriss Europarecht, ed. quinta. Altenbergae: Niederle Media. ISBN 3-9806932-2-8.
• Tömmel, Ingeborg. 2008. Das politische System der EU, ed. tertia. Monaci: Oldenbourg. ISBN 978-3-486-58547-6.
• Weidenfeld, Werner, et Wolfgang Wessels, edd. 2006. Europa von A bis Z, ed. nona. Schriftenreihe der BPB, vol. 393. Bonnae: Bundeszentrale für politische Bildung. ISBN 3-89331-475-X.
• Wessels, Wolfgang. 2008. Das politische System der Europäischen Union. Aquis Mattiacis. ISBN 3-8100-4065-7.
• Zimmermann, Hubert, et Andreas Dür, edd. 2012. Key Controversies in European Integration. Novi Eboraci: Palgrave Macmillan. ISBN 9781137006158.

Lege Συνωμοσία τῆς Εὐρωπαϊκής ("Unio Europaea") apud Vicipaediam lingua Graeca antiqua scriptam

• Situs interretialis Unionis Europaeae proprius.
• Joannes Paulus Bauer DE IURIBUS FUNDAMENTALIBUS EUROPAEIS, archiv.jura.uni-saarland.de
• De evolutione historica Unionis Europaeae, Universität Paderborn