Saltar ao contido

Mehmed Baždarević

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaMehmed Baždarević

(2012) Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento28 de setembro de 1960 Editar o valor en Wikidata (64 anos)
Višegrad, Bosnia e Hercegovina Editar o valor en Wikidata
RelixiónIslam Editar o valor en Wikidata
Altura1,78 m.
Peso78 kg Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónfutbolista, adestrador de fútbol Editar o valor en Wikidata
Nacionalidade deportivaIugoslavia
Bosnia e Hercegovina Editar o valor en Wikidata
Deportefútbol Editar o valor en Wikidata
Posición de xogoCentrocampista
Traxectoria Editar o valor en Wikidata
  Equipo Número de partidos xogados Puntos/goles/tantos anotados
1978–1987 FK Željezničar Sarajevo 229(22)
1987–1996 FC Sochaux-Montbéliard 308(20)
1996–1997 Nîmes Olympique 32(0)
1998–1998 Étoile Carouge FC 6(0)
  Selección nacional Número de partidos xogados Puntos/goles/tantos anotados
1983–1992   Iugoslavia 54(4)
1995–1998   Selección de fútbol de Bosnia e Hercegovina
Participou en
xuño de 1984Eurocopa de Fútbol Francia 1984
1984Xogos Olímpicos de 1984 Editar o valor en Wikidata

Sitio webbazdarevic.net Editar o valor en Wikidata
UEFA: 5518 Editar o valor en Wikidata

Mehmed Baždarević, nado en Višegrad o 28 de setembro de 1960, é un exfutbolista e adestrador bosníaco.

Desenvolveu a maior parte da súa carreira no Željezničar do seu país e no Sochaux francés, militando nove tempadas en cada un deles. Alcumado Meša na antiga Iugoslavia e Mécha en Francia, está considerado como un dos mellores futbolistas bosníacos da historia.

Internacional coa selección de Iugoslavia, disputou con esta a Eurocopa de 1984. Trala disolución de Iugoslavia foi o primeiro capitán da selección de Bosnia e Hercegovina.[1]

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Como futbolista

[editar | editar a fonte]

Željezničar

[editar | editar a fonte]

Nacido o 28 de setembro de 1960 en Višegrad, por aquel entón parte de Iugoslavia e actualmente en Bosnia e Hercegovina, comezou a súa carreira como futbolista no Željezničar en 1978. Militou no club de Saraxevo durante nove anos, disputando máis de 300 partidos.

Na tempada 1980/81, o Željezničar alcanzou a final da Copa de Iugoslava por primeira e única vez na súa historia. Baždarević marcou dous goles na final, pero a vitoria acabou sendo para o Velež Mostar por 3-2. Catro anos despois formou parte do equipo que chegou ás semifinais da Copa da UEFA de 1985 con Ivica Osim como adestrador.

En 1987 mudouse a Francia, onde fichou polo Sochaux, xunto co seu compatriota Faruk Hadžibegić. Militou outros nove anos no equipo francés, co que logrou o ascenso á Ligue 1 na súa primeira campaña. Disputou máis de 350 encontros co club de Montbéliard.

Últimos anos

[editar | editar a fonte]

En 1996 fichou polo Nîmes, onde xogou durante unha tempada antes de pechar a sa carreira no fútbol suízo, nas filas do Étoile Carouge, no que se retirou en 1998.

Selección nacional

[editar | editar a fonte]

Internacional con Iugoslavia dende as categorías inferiores, xogou nas seleccións júnior, olímpica e sub-21, e foi capitán da selección sub-20 que participou no Copa do Mundo sub-20 de 1979. Participou nos Xogos Olímpicos de 1984 nos Ánxeles, gañando a medalla de bronce.

En 1983 debutou coa selección iugoslava absoluta, nun partido amigable contra Francia. Disputou 54 partidos co conxunto iugoslavo, marcando catro,[2] e participou con este na Eurocopa de 1984, na que foi titular en todos os partidos do equipo no torneo.

En 1989 a FIFA sancionouno por un ano por cuspir ao árbitro turco Yusuf Namoğlu durante a disputa dun partido contra Noruega en Saraxevo válido para a clasificación para o Mundial de 1990.[3] Por este motivo non puido participar no torneo mundial, no que o seu equipo acadou os cuartos de final.

Coa disolución de Iugoslavia, Baždarević comezou a xogar coa selección de Bosnia e Hercegovina en 1992. Con todo, o equipo non foi recoñecido pola FIFA ata 1995 en parte debido á guerra de Bosnia. Debutou oficialmente en setembro de 1996, nun partido de clasificación para o Mundial de 1998 contra Grecia, portando o brazalete de capitán. Xogou o seu segundo e último partido ese mesmo ano contra Croacia.[4]

Como adestrador

[editar | editar a fonte]

Entre 1998 e 2003 traballou como segundo adestrador no Sochaux, primeiro con Jean Fernandez e logo con Guy Lacombe, ademais de dirixir os equipos filiais do club.

En 2003 converteuse no adestrador do Istres, da Ligue 2, co que conseguiu durante a súa primeira campaña o ascenso á Ligue 1. Este éxito supúxolle o premio ao mellor Adestrador do Ano da Ligue 2.

O 16 de xullo de 2005 fíxose cargo do Étoile du Sahel tunisiano.[5] Con este club acadou ese mesmo ano a final da Liga de Campións da CAF, na que perdeu por un global de 3-0 diante do Al Ahly adestrado polo portugués Manuel José.

No campionato doméstico, o equipo acabou subcampión de liga, despois de perder na derradeira xornada ante o USM Monastir, indo parar o título ás vitrinas do seu máximo rival, o Espérance de Tunis. Tras esta derrota, Baždarević foi despedido.[6][7][8]

Al-Wakrah (1ª etapa)

[editar | editar a fonte]

Na tempada 2006/07 adestrou o Al-Wakrah de Qatar, rematando a liga na metade da táboa.

En decembro de 2007 chegou ao banco do Grenoble francés, por recomendación do seu mentor, Ivica Osim. Rexeitou ofertas do Le Mans e do Niza, da primeira división, para facerse do equipo de Isère na segunda división. Ao final da tempada 2007/08 o Grenoble de Baždarević logrou o ascenso á Ligue 1 por primeira vez na súa historia.[9] Na seguinte campaña o equipo conseguiu comodamente a permanencia e chegou ás semifinais da Copa de Francia, caendo ante o Rennes.

Deixou o club en setembro de 2010 por motivos económicos.[10]

O 10 de xuño de 2011 foi nomeado adestrador do Sochaux, club no que militara como xogador durante nove tempadas. [11] Con todo, o 6 de marzo de 2012, despois de 8 meses no cargo, foi despedido debido aos malos resultados.[12][13]

Al-Wakrah (2ª etapa)

[editar | editar a fonte]

Na tempada 2012/13 adestrou por segunda vez o Al-Wakrah, co que só puido ser noveno (de 12 equipos) na liga qatarí.

Bosnia e Hercegovina

[editar | editar a fonte]
Baždarević dirixindo a Bosnia e Hercegovina nun partido amigable contra Austria o 31 de marzo de 2015.

O 13 de decembro de 2014, Baždarević foi nomeado adestrador da selección de Bosnia e Hercegovina, sendo elixido por diante das outras opcións, entre as que estaban Milovan Rajevac,[14] Vahid Halilhodžić,[15][16][17] Igor Štimac e Felix Magath.[18][19] Sucedeu no cargo a Safet Sušić, que foi destituído pola N/FSBiH debido a unha serie de malos resultados na clasificación para a Eurocopa de 2016, con só dous puntos en catro partidos.[20] A selección mellorou considerablemente con Baždarević no banco e conseguiu a clasificación para a repesca, pero nesta foi eliminada pola selección irlandesa cun marcador global de 3-1.[21]

O seu contrato foi ampliado e en 2016 gañou a Copa Kirin despois de eliminar a Dinamarca nas semifinais e de vencer ao Xapón por 2-1 na final.[22]

Deixou a selección bosníaca en decembro de 2017, despois de non ter conseguido a clasificación para o Mundial de 2018.[23]

En xuño de 2018 foi nomeado adestrador do Paris FC, da Ligue 2, co que asinou un contrato de dous anos.[24] Na súa primeira tempada, o equipo francés rematou nun bo cuarto posto. Con todo, foi despedido o 30 de decembro de 2019 debido aos malos resultados da tempada seguinte.

O 30 de agosto de 2020 asinou como novo técnico do Guingamp ata 2022.[25] O 1 de febreiro de 2021, rescindiu o seu contrato co club debido aos malos resultados.[26]

Vida persoal

[editar | editar a fonte]

A esposa de Baždarević, Marina Baždarević, naceu en Belgrado, Serbia.[27] Coñecéronse en 1979 nun avión que viaxaba do Xapón a Belgrado. Nove meses despois encontráronse de novo noutro voo de Tunisia a Belgrado e dende entón comezaron a saír.[28] A súa filla, Téa Baždarević, traballa como xornalista en Francia.[29][30]

Palmarés

[editar | editar a fonte]

Como xogador

[editar | editar a fonte]
Sochaux

Como adestrador

[editar | editar a fonte]
Bosnia e Hercegovina
  1. "Prije 16 godina BiH je igrala sa Grčkom u Kalamati" (en bosníaco). 12 de outubro de 2012. Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  2. "Mehmet Bazdarevic - International Appearances". rsssf.org (en inglés). Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  3. "Sanciones". El País (en castelán). Axencia EFE. 26 de outubro de 1989. Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  4. "Mehmed Baždarević". eu-football.info (en inglés). Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  5. "Etoile Sahel get Bosnian coach". BBC (en castelán). 16 de xullo de 2005. Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  6. "Etoile du Sahel sack their coach". BBC (en inglés). 12 de abril de 2006. Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  7. "Etoile name new coach". BBC (en inglés). 12 de abril de 2006. Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  8. "Scoreline" (en inglés). 15 de abril de 2006. Arquivado dende o orixinal o 5 de xuño de 2011. Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  9. "BAŽDAREVIĆ EKSKLUZIVNO ZA JL ‘Krećem u lov na 15 bodova, BiH će osvojiti 3. mjesto’" (en bosníaco). Arquivado dende o orixinal o 21 de decembro de 2014. Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  10. "Otići ću ako mi pukne film" (en bosníaco). 1 de outubro de 2009. Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  11. "Communiqué Officiel" (en francés). 10 de xuño de 2011. Arquivado dende o orixinal o 13 de xuño de 2011. Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  12. "Communiqué Officiel" (en francés). 6 de marzo de 2012. Arquivado dende o orixinal o 9 de marzo de 2012. Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  13. "El Sochaux destituye a su técnico, Mecha Bazdarevic". Marca (en castelán). 6 de marzo de 2012. Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  14. "Mehmed Baždarević je novi selektor reprezentacije BiH!" (en bosníaco). 13 de decembro de 2014. Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  15. "Čelnici F/NSBIH uskoro na sastanku sa Vahidom Halilhodžićem" (en bosníaco). 19 de novembro de 2014. Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  16. "Vahid Halilhodžić za Radiosarajevo.ba: Nažalost, politika vlada u BiH, bilo bi teško raditi" (en bosníaco). 19 de novembro de 2014. p. Radiosarajevo.ba. Arquivado dende o orixinal o 22 de novembro de 2014. Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  17. "Vahid Halilhodzic rejects Bosnia job" (en inglés). 19 de novembro de 2014. Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  18. Ligata, Jasmin (25 de novembro de 2014). "Ekskluzivno: Štimac kandidat za izbornika BiH" (en bosníaco). Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  19. Ames, Nick (4 de decembro de 2014). "Felix Magath to hold talks over Bosnia managerial position". The Guardian (en inglés). Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  20. Krvavac, Fuad (17 de novembro de 2014). "Sušić tenure ends with Bosnia and Herzegovina". UEFA (en inglés). Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  21. "Irlanda estará presente en la Eurocopa" (en castelán). 16 de novembro de 2015. Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  22. "Bosnia vence a Japón y gana la Copa Kirin" (en castelán). 7 de xuño de 2016. Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  23. "Baždarević: Imao sam plan sa BiH, igrači su tražili da ostanem" (en bosníaco). 5 de decembro de 2017. Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  24. "Paris FC : Le nouveau coach dévoilé" (en francés). 15 de xuño de 2018. Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  25. "En Avant Guingamp. Mécha Bazdarevic entraîneur jusqu’en 2022" (en francés). 30 de agosto de 2020. Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  26. "Mehmed Baždarević više nije trener francuskog drugoligaša Guingampa" (en bosníaco). 1 de febreiro de 2021. Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  27. "Baždarević priznao da su ga zvali iz Crvene zvezde" (en bosníaco). 4 de xaneiro de 2014. Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  28. "Mehmed Baždarević otvoreno o svemu: Moj otac je zaključavao kuću u 23 sata, kasnije nisam mogao ući" (en bosníaco). 20 de decembro de 2014. Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  29. "Mehmed Baždarević u “AS Ekskluzivu” sa Muhamedom Bikićem" (en bosníaco). 21 de decembro de 2014. Consultado o 22 de agosto de 2022. 
  30. "Le maire de Sigolsheim s'est marié" (en francés). 22 de setembro de 2013. Consultado o 22 de agosto de 2022. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]