Lingua wirö
Aparencia
Lingua wirö | ||
---|---|---|
Outros nomes: | Maco | |
Falado en: | Colombia e Venezuela | |
Total de falantes: | 2 500 (2002)[1] | |
Familia: | Piaroa-salibana Piaroa Lingua wirö | |
Escrita: | Alfabeto latino | |
Códigos de lingua | ||
ISO 639-1: | --
| |
ISO 639-2: | --- | |
ISO 639-3: | wpc
| |
Mapa | ||
Status | ||
A lingua wirö (tamén coñecida como itoto, wotuja, jojod ou maco) é unha lingua indíxena de Colombia e Venezuela. Ata que foi documentada en 2015, só se sabía dela unha lista de 38 palabras recolectada ca. 1900, aínda que xa daquela foi clasificada como estreitamente relacionada coa lingua piaroa. Os falantes das dúas linguas enténdese entre eles, aínda que non de maneira confialbe, e considéranas linguas distintas.
Loukotka (1968) rexistrou o seu uso na rexión dos ríos Ventuari e Cunucunuma.[3]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "A lingua wirö en Ethnologue". Consultado o 17 de abril de 2021.
- ↑ Moseley, Christopher e Nicolas, Alexandre. "Atlas of the world's languages in danger". unesdoc.unesco.org. Consultado o 11 de xullo de 2022.
- ↑ Loukotka, Čestmír (1968). Classification of South American Indian languages. Os Ánxeles: UCLA Latin American Center.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Rosés Labrada, Jorge E. (2015). The Mako language: Vitality, Grammar and Classification. Londres: University of Western Ontario. (Doctoral dissertation). Electronic Thesis and Dissertation Repository, 2851.