Combinacións
As combinacións son un concepto en matemáticas, máis concretamente en combinatoria, que describe as diferentes formas de escoller un determinado número de obxectos a partir dun conxunto dun determinado tamaño, cando os obxectos son discerníbeis e non importa a orde na que se colocan ou listan os obxectos. O nome completo, aínda que pouco empregado, é combinación sen repetición de n elementos tomados de k en k. Noutras palabras, as combinacións de tamaño k dun conxunto E de cardinal n son os subconxuntos de E que teñen tamaño k.
A diferenza das permutacións, as combinacións só se refiren aos elementos elixidos do conxunto, non á orde na que se escollen. Un exemplo é a man obtida sacando simultaneamente k cartas dunha baralla de n cartas. Neste caso, a orde das cartas non é importante para que o xogador desenvolva a súa estratexia.
As combinacións utilízanse, entre outras cousas, na probabilidade.
Definición
[editar | editar a fonte]Sexa E un conxunto finito de cardinal n e k un número natural. As combinacións deste conxunto son os seus subconxuntos (ou as súas partes). Denotamos[1][2] o conxunto de k-combinacións de E.
Número de combinacións
[editar | editar a fonte]- Artigo principal: coeficiente binomial.
O conxunto é finito e a súa cardinalidade é o coeficiente binomial , denotado tamén como . Temos:
Onde é o número de k-permutacións de E e k! é o factorial de k. Coa fórmula para , conseguimos , que para k ≤ n tamén se pode escribir:
Cálculo do número de combinacións
[editar | editar a fonte]Un algoritmo eficiente para calcular o número de combinacións de k elementos entre n, utiliza as seguintes identidades (0 ≤ k ≤ n ):
, e .
A primeira permite reducir o número de operacións a realizar reducíndoo a k ≤ n/2. Os dous seguintes permiten demostrar:
O cálculo pódese realizar mediante un simple bucle iterativo (bucle for).
- Exemplo
Por outra parte
Para valores grandes de n e k, adoita ser máis práctico utilizar as seguintes fórmulas aproximadas (atopamos as xustificacións e outras máis detalladas no artigo coeficiente binomial):
- (para k fixo e n tendendo ao infinito) e (se n e k tenden ao infinito con )
- .
Enumeración de combinacións
[editar | editar a fonte]Sexa A un conxunto con n elementos, a un obxecto que non está en A e k un número natural. Entón para formar as partes de tendo k + 1 elementos, formamos as partes de k + 1 elementos de A, así como as partes de k elementos de A ás que engadimos {a}. Noutras palabras :
( se k > n )
(esta identidade ten como consecuencia directa a fórmula de recorrencia que permite a construción do triángulo de Pascal : ). Esta identidade pode ser explotada para un algoritmo que enumera combinacións, por exemplo dos n primeiros números enteiros.
- Exemplos
- Sexa A o conxunto de 5 elementos A = { a, b, c, d, e }.
- As combinacións de 2 elementos entre os 5 son :
- as que conteñen dous elementos distintos de a : { b, c }, { b, d }, { b, e }, { c, d }, { c, e }, { d, e },
- as que conteñen a e outro elemento : { a, b }, { a, c }, { a, d }, { a, e },
- As combinacións de 3 elementos escollidos entre os 5 elementos de A son:
- as que conteñen a e outros dous elementos : { a, b, c }, { a, b, d }, { a, b, e }, { a, c, d }, { a, c, e }, { a, d, e },
- as que conteñen tres elementos distintos de a : { b, c, d }, { b, c, e }, { b, d, e }, { c, d, e },
- Estas son de feito os complementos das combinacións anteriores.
- As combinacións de 2 elementos entre os 5 son :
Número de combinacións con repetición
[editar | editar a fonte]- Véxase tamén: multiconxunto.
Unha k-combinación con repeticións, ou k-multicombinación, ou multisubconjunto de tamaño k dun conxunto S de tamaño n vén dada por un conxunto de k elementos non necesariamente distintos de S, onde non se ten en conta a orde: dúas secuencias definen o mesmo multiconxunto se se pode obter un do outro permutando os termos. Noutras palabras, é unha mostra k elementos dun conxunto de n elementos que permiten duplicados (é dicir, con substitución) mais sen ter en conta as diferentes ordes (por exemplo, {2,1,2} = {1). ,2,2}). Asociamos un índice a cada elemento de S e pensamos nos elementos de S como tipos de obxectos, entón temos que denota o número de elementos de tipo i nun multisubconxunto. O número de multisubconxuntos de tamaño k é daquela o número de solucións enteiras non negativas da ecuación diofántica:[3]
Se S ten n elementos, o número de eses k-multisubconxuntos denotarase mediante
unha notación análoga ao coeficiente binomial que conta k-subconxuntos. Esta expresión, n de selección múltiple k,[4] tamén se pode dar en termos de coeficientes binomiais:
Do mesmo xeito que cos coeficientes binomiais, hai varias relacións entre estas expresións de selección múltiple. Por exemplo, para ,
Exemplo de contaxe de multisubconxuntos
[editar | editar a fonte]Por exemplo, se tes catro tipos de filloas (n = 4) nun menú para escoller e queres tres filloas (k = 3), o número de formas de escoller as filloas con repetición pódese calcular como
Este resultado pódese verificar enumerando todos os 3-multisubconxuntos do conxunto S = {1,2,3,4}. Isto móstrase na seguinte táboa.[5] A segunda columna mostra as filloas que realmente escolliches, a terceira columna mostra as solucións enteiras non negativas da ecuación [6].
Núm. | 3-multiconxunto | solución |
---|---|---|
1 | {1,1,1} | [3,0,0,0] |
2 | {1,1,2} | [2,1,0,0] |
3 | {1,1,3} | [2,0,1,0] |
4 | {1,1,4} | [2,0,0,1] |
5 | {1,2,2} | [1,2,0,0] |
6 | {1,2,3} | [1,1,1,0] |
7 | {1,2,4} | [1,1,0,1] |
8 | {1,3,3} | [1,0,2,0] |
9 | {1,3,4} | [1,0,1,1] |
10 | {1,4,4} | [1,0,0,2] |
11 | {2,2,2} | [0,3,0,0] |
12 | {2,2,3} | [0,2,1,0] |
13 | {2,2,4} | [0,2,0,1] |
14 | {2,3,3} | [0,1,2,0] |
15 | {2,3,4} | [0,1,1,1] |
16 | {2,4,4} | [0,1,0,2] |
17 | {3,3,3} | [0,0,3,0] |
18 | {3,3,4} | [0,0,2,1] |
19 | {3,4,4} | [0,0,1,2] |
20 | {4,4,4} | [0,0,0,3] |
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Mathématiques concrètes (en francés). Ed. Techniques Ingénieur.
- ↑ Gianella, Hervé; Krust, Romain; Taieb, Frank; Tosel, Nicolas (2001). Problèmes choisis de mathématiques supérieures (en francés). Springer Science & Business Media. p. 120. ISBN 9783540423355.
- ↑ Brualdi 2010, p. 52
- ↑ Benjamin & Quinn 2003, p. 70
- ↑ Benjamin & Quinn 2003, p. 71
- ↑ Mazur 2010, p. 10
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Benjamin, Arthur T.; Quinn, Jennifer J. (2003). Proofs that Really Count: The Art of Combinatorial Proof. The Dolciani Mathematical Expositions 27. The Mathematical Association of America. ISBN 978-0-88385-333-7.
- Brualdi, Richard A. (2010). Introductory Combinatorics (5th ed.). Pearson Prentice Hall. ISBN 978-0-13-602040-0.
- Erwin Kreyszig, Advanced Engineering Mathematics, John Wiley & Sons, INC, 1999.
- Mazur, David R. (2010). Combinatorics: A Guided Tour. Mathematical Association of America. ISBN 978-0-88385-762-5.
- Ryser, Herbert John (1963). Combinatorial Mathematics. The Carus Mathematical Monographs 14. Mathematical Association of America.
- Uspensky, James (1937). Introduction to Mathematical Probability. McGraw-Hill.
Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Topcoder tutorial de combinatoria
- Many Tipos comúns de problemas matemáticos de permutación e combinación, con solucións detalladas
- The Unknown Formula Para combinacións nas que as opcións se poden repetir e a orde "non" importa
- The dice roll with a given sum problem Unha aplicación das combinacións con repetición para lanzar varios dados