Cogomelo de pé aveludado
| Cogomelo de pé aveludado | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Cogomelo de pé aveludado (Flammulina velutipes) cultivado | |||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Especie tipo | |||||||||||||
| 'Flammulina velutipes' (Curtis) Singer | |||||||||||||
| Especie | |||||||||||||
|
Flammulina callistosporioides | |||||||||||||
O cogomelo de pé aveludado[1] (Flammulina velutipes), tamén coñecido cos nomes orientais de enoki (エノキ en xaponés) ou cogomelo de agulla de ouro (金針菇 en chinés[2] é un fungo que forma parte dunha familia de cogomelos brancos alongados e finos populares en varias gastronomías asiáticas (tales como a chinesa, xaponesa e coreana). Estes cogomelos pertencen ao xénero Flammulina. Variantes bravas distínguense na cor, textura e grosor e se lles denomina tamén "cogomelo do inverno" ou "talo aveludado".
O cogomelo pódese adquirir natural ou enlatado. Adóitase empregar na preparación de sopas, aínda que tamén se poden atopar en ensaladas e outros pratos. Teñen unha textura crocante e se poden conservar no frío até unha semana. Os expertos recomendan enokis frescos de chapeu firme branco e brillante, e cómpre evitarmos aqueles cun pé mucoso ou marrón.[3]
Características
[editar | editar a fonte]O cogomelo adoita medrar nos toros do lodoeiro chinés (Celtis sinensis), denominado enoki no Xapón, aínda que tamén poden atoparse noutras árbores coma as moreiras ou os caquiceiros. A diferenza na aparencia dos cogomelos salvaxes e cultivadas é notoria. Os cogomelos cultivados non están expostos á luz, resultando nunha cor abrancazada, mentres que os bravos adoitan ter unha cor acastañada escura. Os cogomelos cultivados medran nunha contorna de alta concentración de CO2 para produciren pés magros e alongados, mentres que os bravos teñen os pés máis curtos e grosos.
A variedade que se atopa nos supermercados é sempre a cultivada, normalmente nunha botella de plástico ou nunha saqueta de vinilo durante 30 días a 15 °C e unha humidade do 70%, nun substrato de serraduras ou mazaroca de millo, ademais doutros ingredientes. Máis tarde, o cogomelo medra durante outros trinta días nunha contorna máis frío pero máis húmida. O crecemento está restrinxido a un papel de forma cónica para obrigar ao cogomelo a medrar de xeito magro e alongado. Os cogomelos dos supermercados a miúdo teñen mostras da botella arredor da base.[4]
O cogomelo é moi sinxelo de cultivar e ten crecido no Xapón durante máis de 300 anos, ao comezo en madeira e despois en botellas. Pódense mercar tamén os kits para o seu cultivo.
En América do Norte pódese atopar unha segunda especie, Flammulina populicola, que tamén se cultiva.
Denominacións vernáculas
[editar | editar a fonte]O termo enokitake （en xaponés：榎茸、エノキタケ）, enokidake （xaponés：榎茸、エノキダケ）, ou enoki （en xaponés：榎、エノキ） deriva do xaponés. En chinés, o cogomelo denomínase jīnzhēngū (金針菇) ou jīngū (金菇). En coreano chámase de paengi beoseot (팽이버섯) e en vietnamita kim châm ou trâm vàng.
Propiedades medicinais do enokitake
[editar | editar a fonte]Os cogomelos enokitake posúen antioxidantes[5][6] ao igual que a ergothioneine.[6]
Estudos da Universidade Nacional de Singapur publicados por vez primeira en 2005 confirmaron que o pé deste cogomelo contén unha gran cantidade de proteínas, denominadas five, que axudan a regular o sistema de inmunidade. Ensaios en animais indicaron posíbeis usos en vacinas e inmunoloxía de tumores.[7] Tamén contén flammutoxín, unha proteína citólica e cardiotóxica[8][9] que posibelmente apenas pode absorberse de xeito oral.
Galería de imaxes
[editar | editar a fonte]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Nome vulgar galego en Dicionario de alimentación e restauración, Santiago de Compostela, VV. AA. (2012), Termigal, Xunta de Galicia, Real Academia Galega
- ↑ Enokitake Dictionary.com
- ↑ "Purchasing and Preparing Enoki Mushrooms". Arquivado dende o orixinal o 26 de marzo de 2009. Consultado o 19 de setembro de 2014.
- ↑ "Cultivo de Flammulina velutipes" (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 31 de agosto de 2016. Consultado o 19 de setembro de 2014.
- ↑ Bao HN, Ushio H, Ohshima T (2009). "Antioxidative activities of mushroom (Flammulina velutipes) extract added to bigeye tuna meat: dose-dependent efficacy and comparison with other biological antioxidants". Journal of Food Science 74 (2): C162–9. PMID 19323731. doi:10.1111/j.1750-3841.2009.01069.x.
- ↑ 6,0 6,1 Bao HN, Ushio H, Ohshima T (2008). "Antioxidative activity and antidiscoloration efficacy of ergothioneine in mushroom (Flammulina velutipes) extract added to beef and fish meats". Journal of Agricultural and Food Chemistry 56 (21): 10032–40. PMID 18841979. doi:10.1021/jf8017063.
- ↑ New look at two wonder mushrooms, National University of Singapore, 2005.
- ↑ Tomita T, Ishikawa D, Noguchi T, Katayama E, Hashimoto Y (1998). "Assembly of flammutoxin, a cytolytic protein from the edible mushroom Flammulina velutipes, into a pore-forming ring-shaped oligomer on the target cell". The Biochemical Journal 333 (1): 129–37. PMC 1219565. PMID 9639572.
- ↑ Lin JY, Wu HL, Shi GY (1975). "Toxicity of the cardiotoxic protein flammutoxin, isolate from edible mushroom Flammulina velutipes". Toxicon 13 (5): 323–31. PMID 54950. doi:10.1016/0041-0101(75)90191-9.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Cogomelo de pé aveludado  |
