Carolyn R. Bertozzi
 (2011)  | |
| Nome orixinal | (en) Carolyn Ruth Bertozzi |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 10 de outubro de 1966 (58 anos) Boston, Estados Unidos de América |
| Educación | Universidade de California, Berkeley - química (1988–1993) Universidade Harvard - química (1984–1988) Lexington High School |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Química |
| Lugar de traballo | Stanford |
| Ocupación | química, profesora universitaria, bioquímica, académica |
| Empregador | Universidade Stanford (2015–) Laboratorio nacional de Lawrence Berkeley (2007–2015) Universidade de California, San Francisco (2000–2015) Universidade de California, Berkeley (1996–2015) Sociedade Estadounidense contra o Cancro, investigadora posdoutoral (1993–1995) |
| Membro de | |
| Obra | |
| Doutorando | Mireille Kamariza |
| Familia | |
| Irmáns | Andrea Bertozzi |
| Premios | |
| |
| Páxina web | profiles.stanford.edu… |
    | |
Carolyn Ruth Bertozzi, nada en Boston, Massachusetts ( Estados Unidos) o 10 de outubro de 1966, é unha química estadounidense da Universidade de Stanford, onde ocupa a cátedra Anne T. e Robert M. Bass na Escola de Humanidades e Ciencias.[1] En 2022, foi galardoada co Premio Nobel de Química, xunto con Barry Sharpless, que obtivo así o seu segundo Nobel,[2] e Morten Meldal, polos seus estudos e implementación da teoría do clic da química, no caso de Bertozzi levando a técnica a un nivel máis avanzado que permitiu utilizala sobre os seres vivos.[3] Ela e o seu equipo chamáronlle química bioortogonal. A universidade Stanford publicou un vídeo en Twitter no que C. R. Bertozzi explica nun minuto as súas investigacións.[4]
Bertozzi é investigadora do Howard Hughes Medical Institute (HHMI) e foi a directora da "Molecular Foundry", un centro de investigación de nanociencia no Laboratorio Nacional Lawrence Berkeley.[5] [6] Recibiu o premio MacArthur "xenio" aos 33 anos, o que a converteu nunha das científicas máis novas en recibir este premio.[7] [8] En 2010 foi a primeira muller en recibir o prestixioso MIT Lemelson Prize. Tamén é membro da Academia Nacional de Ciencias dos Estados Unidos, da Academia Nacional de Inventores e do Instituto de Medicina. En 2014, anunciouse que Bertozzi dirixiría ACS Central Science, a primeira revista de acceso aberto revisada por pares da American Chemical Society que ofrece todo o contido libremente ao público.[9]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Bertozzi recibiu a súa licenciatura en química pola Universidade de Harvard, onde traballou co profesor Joe Grabowski no deseño e construción dun calorímetro fotoacústico.[10] Mentres estaba na universidade, estivo en varias bandas, incluíndo unha co futuro guitarrista de Rage Against the Machine Tom Morello.[11] Despois de graduarse, traballou brevemente nos Laboratorios Bell con Chris Chidsey e no Hospital Xeral de Massachusetts. Bertozzi é filla do físico William Bertozzi e a irmá máis nova da matemática da UCLA Andrea Bertozzi.[12][13]
Bertozzi completou o seu doutoramento en Química na UC Berkeley en 1993 co profesor Mark Bednarski, traballando na síntese química de oligosacáridos análogos.[14] Nese momento estaba facendo o seu doutoramento na UCSF co profesor Steven Rosen, onde estudou a actividade dos oligosacáridos endoteliais para promover a adhesión celular en áreas de inflamación.[15][16] Puido modificar as moléculas de proteína e azucre nas paredes das células vivas para que non rexeitasen materiais estraños como implantes médicos.[17] Bertozzi uniuse á Universidade de California Berkeley en 1996[15] e foi investigadora de HHMI desde 2000.[6]
Bertozzi estuda a xicobioloxía de enfermidades subxacentes como o cancro, trastornos inflamatorios como a artrite e enfermidades infecciosas como a tuberculose. En particular, Bertozzi ten coñecementos avanzados sobre oligosacáridos da superficie celular relacionados co recoñecemento celular e a comunicación intercelular. A profesora Bertozzi é acreditada no desenvolvemento do campo da química bioortogonal que emprega reporteiros químicos bioortogonais, como a azida, para marcar biomoléculas en sistemas vivos. O seu laboratorio tamén desenvolveu ferramentas químicas para a investigación, incluíndo aquelas para estudar glicanos en sistemas vivos e, máis recentemente, nanotecnoloxías para probar sistemas biolóxicos.[6][18]
Ademais da súa carreira académica, Bertozzi traballa activamente con activadores biotecnolóxicos. Ela formou parte do equipo de investigación de GlaxoSmithKline, onde tivo o seu avance por conta propia.[19] Varias das tecnoloxías desenvolvidas no seu laboratorio foron adaptadas para uso comercial.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Adams, Amy. "Stanford chemist explains excitement of chemistry to students, the public". Stanford News. Stanford News. Arquivado dende o orixinal o 05 de xaneiro de 2022. Consultado o 19 de xullo de 2015.
- ↑ "Nobel de Química consagra primeira mulher da temporada; americano vence pela segunda vez". RFI (en portugués). 2022-10-05. Consultado o 2022-10-08.
- ↑ "Premio Nobel de Química para los padres de la 'química click'" (en castelán). 2022-10-05. Consultado o 2022-10-05.
- ↑ "@stanford ; status". Twitter. Consultado o 2022-10-08.
- ↑ "Carolyn Bertozzi honored by GLBT organization". 27 de febreiro de 2007. Consultado o 8 de febreiro de 2013.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 "Carolyn Bertozzi". HHMI. Arquivado dende o orixinal o 05 de outubro de 2022. Consultado o 8 de febreiro de 2013.
- ↑ "Carolyn Bertozzi, Organic Chemist". Consultado o 3 de febreiro de 2015.
- ↑ MacFarquhar, Neil (23 de xuño de 1999). "32 Receive Grants From MacArthur Foundation". Consultado o 24 de outubro de 2015.
- ↑ Wang, Linda. "Carolyn Bertozzi To Lead ACS Central Science | Chemical & Engineering News". Consultado o 19 de agosto de 2015.
- ↑ Grabowski, Joseph J.; Bertozzi, Carolyn R.; Jacobsen, John R.; Jain, Ahamindra; Marzluff, Elaine M.; Suh, Annie Y. (1992). "Fluorescence probes in biochemistry: An examination of the non-fluorescent behavior of dansylamide by photoacoustic calorimetry" 207 (2): 214–26. PMID 1481973. doi:10.1016/0003-2697(92)90003-P.
- ↑ "Meet Carolyn Bertozzi". NIGMS. Arquivado dende o orixinal o 05 de outubro de 2017. Consultado o 8 de febreiro de 2013.
- ↑ "MIT Physics Department Faculty". Consultado o 4 de xuño de 2012.
- ↑ "UCLA Math Department Faculty". Consultado o 4 de xuño de 2012.
- ↑ "Bertozzi: Infectious In Her Enthusiasm" 78 (5). 31 de xaneiro de 2000: 26–35.
- ↑ 15,0 15,1 Davis, T. (16 de febreiro de 2010). "Profile of Carolyn Bertozzi" 107 (7): 2737–2739. PMC 2840349. PMID 20160128. doi:10.1073/pnas.0914469107. Arquivado dende o orixinal o 15/09/2019. Consultado o 24 de outubro de 2015.
- ↑ Gardiner, Mary Beth (2005). "The Right Chemistry" (PDF). Winter 2005: 8–12. Consultado o 24 de outubro de 2015.
- ↑ "Carolyn Bertozzi". Chemical Heritage Foundation. Arquivado dende o orixinal o 12 de xullo de 2016. Consultado o 05 de outubro de 2022.
- ↑ "Carolyn Bertozzi 2010 Lemelson-MIT Prize". MIT. Arquivado dende o orixinal o 10 de agosto de 2020. Consultado o 13 de maio de 2014.
- ↑ McCook, Alison (6 de marzo de 2013). "Women in Biotechnology: Barred from the Boardroom". Consultado o 24 de outubro de 2015.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Carolyn R. Bertozzi  |
Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Carolyn Bertozzi es la octava mujer que recibe el Nobel de Química no blog Mujeres con ciencia
- Artigo sobre o Premio Nobel de Química 2022 - La Ciencia de la Mula Francis (francis.naukas.com; en castelán)
