ویکی‌پدیا:نوشتار پیشنهادی/۲۰۲۳/۳۸
نبرد حَطّین، نبردی است که در ۲۵ ربیع‌الثانی ۵۸۳ هجری قمری/۴ ژوئیهٔ ۱۱۸۷ میلادی بین نیروهای صلیبی به رهبری گی لوزینیان، پادشاه اورشلیم، و مسلمانان به رهبری صلاح‌الدین ایوبی، سلطان ایوبی، در منطقهٔ حطین رخ داد و مسلمانان توانستند طی نبردی سخت به پیروزی برسند و بخش عظیمی از نیروهای صلیبی را به قتل برسانند و تعدادی از فرماندهان سپاه صلیبی از جمله گی لوزینیان را اسیر کنند. پیش از این نبرد، سران صلیبی دچار اختلاف شده بودند و در مقابل، صلاح‌الدین کل مصر و شام را یکپارچه تحت تسلط خود درآورده بود. طی چندین سال درگیری‌ها و نبردهایی بین دو طرف رخ داده و توازن قوا به نفع مسلمانان تغییر کرده بود. صلاح‌الدین با بسیج نیروهای مسلمان برای جهاد با صلیبیون و طراحی این نبرد — به‌گونه‌ای که شرایط زمانی و مکانی آن به نفعش باشد — دست برتر را داشت. طی این جنگ که از شب ۲۴ ربیع‌الثانی ۵۸۳ ه.ق/۳ ژوئیه ۱۱۸۷ آغاز شد، سپاهیان صلاح‌الدین صلیبیون را در منطقهٔ حطین محاصره کردند و در نبرد اصلی که در ۴ ژوئیه رخ داد، با بهره‌گیری از ضعف آن‌ها (خستگی و تشنگی) صفوف آن‌ها را در هم شکستند. هرچند صلیبیون و به‌خصوص شوالیه‌ها دلیرانه جنگیدند، اما جمع زیادی از آن‌ها کشته شدند و اندکی نیز از محاصره گریختند. در پایان، گی لوزینیان به همراه تعدادی از همراهان خود اسیر، و رینالد شاتیون نیز توسط صلاح‌الدین کشته شد. پس از این شکست سنگین، پایگاه‌های صلیبی قدرت خود را از دست دادند و صلاح‌الدین ایوبی توانست از این موقعیت به نفع جهان اسلام بهره ببرد و فتوحاتی را به دست آورد که مهم‌ترین آن بازپس‌گیری اورشلیم بود؛ که پس از جنگ صلیبی اول به تسخیر صلیبیون درآمده بود.