Rotterdamgo Hitzarmena

Rotterdamgo Hitzarmena
Mota	multilateral treaty (en) United Nations treaty (en)
Data	1998ko irailaren 10a
Indarrean sartze	2004ko otsailaren 24a
Kokaleku	Rotterdam
Depositary (en)	Nazio Batuen Erakundeko idazkari nagusia
Lan osoa eskuragarri	treaties.un.org…
Webgune	pic.int

Rotterdameko Hitzarmena plagizida eta gai kimiko arriskutsu batzuei buruzko nazioarteko hitzarmena da. 2004ko otsailaren 24an sartu zen indarrean kanpo merkataritzaren xede diren plagizida eta gai kimiko arriskutsu batzuei aplikatu beharreko aldez aurreko baimen arrazoituaren prozedurari buruzko hitzarmena da.^[1][2][3]

Rotterdameko Hitzarmeneko Partehartzaileen arteko Konferentziaren lehen bilera 2004ko irailaren 20tik 24ra egin zen Genevan, eta bigarrena 2005eko irailaren 27tik 30era Erroman.

Hitzarmena urrats garrantzitsua da herrialde guztietako biztanleak eta ingurumena pestiziden eta produktu kimiko oso arriskutsuen salerosketak ekar ditzakeen arriskuetatik babesteko. Plagizida toxikoen eta beste produktu kimiko batzuen eragin kaltegarrietatik bizitzak salbatzen eta ingurumena babesten lagunduko du. Etorkizuneko tragedien aurkako lehen defentsa-lerroa ezarriko du, produktu kimiko arriskutsuen inportazio ez-desiratua eragotziz, bereziki garapen-bidean dauden herrialdeetan. Herrialde guztietan gai toxikoen arriskuetatik babesteko gaitasuna emanez gero, guztiak berdintasunean gizakien osasuna eta ingurumena babesteko mundu mailako arauak sortuko ditu .

Plenipotentziarien Batzarra Rotterdamen egin zen 1998ko irailean, eta Rotterdameko Hitzarmenaren testua eta behin-behineko konponketei buruzko ebazpena hartu ziren. 1998ko irailetik 2004ko otsailera, borondatezko oinarrien gainean ezarri zen hitzarmena.

Alderdien Biltzarraren lehen bileran, bi urteko trantsizio-aldia ezarri zen, Hitzarmenak indarra hartu zuenetik (2004ko otsailaren 24tik 2006ko otsailaren 24ra). Trantsizio-aldian Estatu Parte-hartzaileek izango zuten zeregina ere definitu zuen.

2005eko azaroaren 23an, Rotterdamgo Hitzarmeneko 100 herrialde sinatzaileak hauek izan ziren: Alemania, Argentina, Armenia, Saudi Arabia, Australia, Austria, Belgika, Belize, Benin, Bolivia, Brasil, Bulgaria, Burkina Faso, Kamerun, Kanada, Kolonbia, Txad, Txile, Txina, Cook Uharteak, Boli Kosta, Eritrea, Eslovenia, Espainia, Danimarka, Ekuador, El Salvador, Arabiar Emirerri Batuak, Etiopia, Europar Batasuna, Finlandia, Frantzia, Gabon, Gambia, Ghana, Grezia, Guatemala, Ginea, Ekuatore Ginea, Hungaria, India, Irlanda, Italia, Jamaika, Japonia, Jordania , Kenya , Kuwait Kirgizistan, Libia, Letonia, Liechtenstein, Lituania, Luxenburgo, Malaysia, Mali, Marshall Uharteak, Mauricio, Mauritania, Mongolia, Maurizio, Mauritania, Nigeria, Norvegia, Zelanda Berria, Oman, Herbehereak, Pakistan, Panama, Paraguai, Peru, Polonia, Portugal, Erresuma Batua, Siria, Txekiar Errepublika, Kongoko Errepublika Demokratikoa, Ipar Korea, Tanzania, Errumania, Ruanda, Samoa, Senegal, Singapur, Hegoafrika, Sudan, Suedia, Suitza, Surinam, Thailandia, Togo, Ukraina, Uruguai, Dominikar Errepublika eta Venezuela .

«Aldez Aurreko Baimen Fundatua» prozedura Partehartzaile inportatzaileek etorkizunean Hitzarmenaren III. Eranskinean zerrendatutako produktu kimikoak jaso nahi dituzten eta esportatzaileek erabaki horiek betetzen dituztela bermatzeko hartutako erabakiak modu ofizialean lortzeko eta zabaltzeko mekanismoa da.

«Aldez Aurreko Baimen Fundatua» prozedurari lotutako III. eranskinean zerrendatutako produktu kimiko bakoitzerako, orientazio-dokumentu bat prestatzen da erabakiak hartzeko, eta alderdi guztiei bidaltzen zaie. Dokumentu honen helburua da gobernuei laguntzea produktu kimiko horren manipulazioarekin eta erabilerarekin lotutako arriskuak ebaluatzen eta etorkizunean inportazioari eta erabilerari buruzko erabaki funtsezkoagoak hartzen, tokiko baldintzak kontuan hartuta.

• Lindano