Sukceso estas feliĉa, kontentiga rezulto de entrepreno.
NOTO: Krom en la referencitaj citaĵoj, la tradukoj inkluditaj en tiu ĉi sekcio estas propraj de la vikicitaristo, kiu aldonis ilin.
|
| « Fiasko kaj sukceso ne ekzistas [...] ili estas inventaĵoj de alia gento. » | | « El fracaso y el éxito no existen, Greg, son inventos de los gringos. » | — Isabel Allende, El plan infinito |
|
|
| « Neniam venas punkto, kie teorio povas esti vera. Plej multe, kion oni povas pretendi pri ia teorio, estas, ke ĝi dividis la sukcesojn de ĉiuj siaj rivaloj kaj ke ĝi trapasigis almenaŭ unu teston, kiun aliaj malsukcesis. » | | « There never comes a point where a theory can be said to be true. The most that one can claim for any theory is that it has shared the successes of all its rivals and that it has passed at least one test which they have failed. » | — Alfred Jules Ayer |
|
|
| « …oni komencas kompreni, nur post travivi fiaskon, kompreninte neeblecon de sukceso en iu ajn homa entrepreno: fiasko malfermas la okulojn, nur nun vi iĝas mastro de vi mem, rompinte kun haŭtdikeco de aliuloj. » | — Emil Cioran, Historio kaj utopio [1960] |
|
|
| « Por honesta merito sukcesi malgraŭ la trukojn kaj intrigoj, kiuj estas nun tiel bedaŭrinde komunaj, mi scias estas malfacile; sed la honoro de sukceso pliiĝas pro la superotaj obstakloj. Lasu min venki kiel viro aŭ tute ne. » | | « For honest merit to succeed amid the tricks and intrigues which are now so lamentably common, I know is difficult; but the honor of success is increased by the obstacles which are to be surmounted. Let me triumph as a man or not at all. » | — Rutherford B. Hayes |
|
|
| « Vi atingis la pinton de sukceso tuj kiam vi ne plu interesiĝas pri mono, komplimentoj aŭ reklamado. » | | « You have reached the pinnacle of success as soon as you become uninterested in money, compliments, or publicity. » | — Thomas Wolfe |
|
|
| « Fine de la mezepoko la vivo saturiĝis je la sento de maltrankvilo. Aperis nuntempa nocio de tempo, minutoj akiris valoron… Laboro ĉiam pli transformiĝis je la plej altan valoron. Evoluis nova rilato al la laboro — tiom postulema, ke en la meza klaso estiĝis indigno pri ekonomia neefikeco de ekleziaj institucioj. Almozantaj monaĥaj ordenoj estigis indignon: se ili estas neproduktivaj — ili estas malmoralaj. Produktiveco akiris rolon de unu el plej altaj moralaj valoroj. Samtempe strebo al riĉeco kaj materia sukceso iĝis totala pasio. » | — Erich Fromm, Fuĝo for de libereco [1941] |
|
|
| |
|
| « Ĉe kapitalismo ekonomia agado, sukceso kaj materiala profito iĝis celo en si mem. Sorto de la homo konsistas en tio, ke akceli kreskon de ekonomia sistemo, multigi kapitalon — kaj ne por celoj de propra feliĉo, sed por la kapitalo mem. La homo transformiĝis je elemento de giganta ekonomia maŝino. Se li havas grandan kapitalon, do li estas granda dentorado; se li havas nenion — li estas bolteto; sed ajnakaze li estas nur elemento de la maŝino kaj servas al celoj, eksteraj rilate lin mem. Tiu preteco subigi sian personecon al eksterhomaj celoj estis fakte pretigita de la Reformacio. » | — Erich Fromm, Fuĝo for de libereco [1941] |
|
|
| « [pri la nuntempa homo] Al li mankas iu ajn certeco pri propra valoro, sendependa de lia populareco kaj merkata sukceso. Se pri li haveblas postulo, do li konsideras sin “io”; se li ja estas nepopulara, do ankaŭ en siaj propraj okuloj li estas nenio. Tiu dependeco de memestimo de sukceso de proponata “persono” klarigas, kial por la nuntempa homo populareco iĝis tiom grava. De ĝi dependas ne nur sukceso en praktikaj aferoj, sed ankaŭ kapablo de la homo konservi memestimon; sen ĝi la homo falas je abismon de neplenvaloreco. » | — Erich Fromm, Fuĝo for de libereco [1941] |
|
|
| « Koncentriĝo de kapitalo (ne de riĉeco) en certaj sektoroj de ekonomia sistempo limigis eblecojn de sukceso de la privata iniciato. Kie venkas monopolisma kapitalo, la ekonomia sendependeco de plimulto jam finiĝis. Por tiuj kiuj plu luktas — speciale por plejparto de la meza klaso — tiu lukto akiras karakteron de batalo kontraŭ fortoj tiom superantaj, ke antaŭaj kuraĝo kaj kredo je iniciato estas anstataŭataj de sentoj de senespero kaj senhelpeco. Grupeto da monopolistoj havas enroman, kvankam neevidentan potencon super la tuta socio; sorto de plejparto de la socio dependas de decidoj de tiu ĉi grupo. » | — Erich Fromm, Fuĝo for de libereco [1941] |
|
|
| « Homo ĉasas fantomon, iluzian feliĉon nomatan Sukceso, kiu ĉiufoje lasas lin elreviĝinta, tuj post kiam ŝajnis al li ke li atingis finfine kion li deziris. » | — Erich Fromm, Fuĝo for de libereco [1941] |
|
|
| |
|
| « En la kapo de la nuntempa homo aperis nova demando: “Ĉu la vivo kostas por travivi ĝin?” kaj kune kun ĝi respektive ankaŭ la sento, ke la vivo de la individuo estas “malsukceso” aŭ “sukceso”. En la bazo de tia vidpunkto kuŝas imago pri la vivo kiel entrepreno, kiu devas pruvi sian profitecon. Malsukceso similas al bankroto de la firmao, ĉe kiu perdoj grave superas la profiton. Tia imago estas sensencaĵo. Ni povas estas feliĉaj aŭ malfeliĉaj, povas atingi iujn celojn kaj ne atingi aliajn, sed ne ekzistas kongrua al la racio bilanco, kiu povus montri, ĉu la vivo kostas por travivi ĝin. Se eliri el tia bilanco, do eble vivi tute ne decas: ja la vivo neeviteble finiĝas per la morto, la vivo estas akompanata de streĉiĝo kaj suferoj. Do se eliri el tia bilanco, plej verŝajne ŝajnos ke prefere estus tute ne naskiĝi aŭ morti en la frua infanaĝo. » | — Erich Fromm, La sana socio [1955] |
|