Pigmea kalidro
 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
  | ||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Calidris pusilla Linnaeus, 1766 | ||||||||||||||
| Konserva statuso | ||||||||||||||
 | ||||||||||||||
Sinonimoj
| ||||||||||||||
|
Ereunetes pusillus (vidu tekston) | ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||
La Pigmea kalidro, Calidris aŭ Erolia pusilla, estas eta kalidro kaj eta vadbirdo de la familio de Skolopedoj kaj ordo de Ĥaradrioformaj.
Tiu birdo estas ĉirkaŭ 15 cm longa kaj pezas ĉirkaŭ 23 g. Plenkreskuloj havas nigrajn krurojn kaj mallongan -ĉefe ĉebaze- rektan malhelan preskaŭ nigran, fortikan kaj nepintakran bekon. La korpo estas malhela grizbruna supre kaj blanka sube. Kapo kaj kolo estas iomete helgrizbruna, sed krono kaj traokula strio estas pli malhela; komenco de brusto estas iomete striita. Estas iome da ruĝeco dorse. Dumfluge videblas blanka angula mallarĝa strio en supraj flugiloj. Post reprodukta sezono plumaro iĝas griza kaj la ventro pli blanka. En piedfingroj estas etaj retaĵoj. Tiu birdo povas malfacile diferenciĝi disde aliaj etaj similaj kalidroj ĉefe de la iomete pli granda Maŭra kalidro; tiuj estas konataj grupe kiel "kalidroj".
Ties reprodukta medio estas la norda tundro en Kanado kaj Alasko ĉe akvo. Ili konstruas neston surplanke. La masklo faras kelkajn neprofundajn truojn kaj la ino elektas unu kaj aldonas herberojn kaj alian materialon por kovri la truon. La ino demetas 4 brunajn ovojn; ambaŭ gepatroj kovas dum ĉirkaŭ 3 semajnoj. Post kelkaj tagoj, la ino forlasas la idojn kun la masklo, kiu siavice migras poste; la idoj manĝas ili meme kaj ekflugas post 3 semajnoj. Ili migras unu monaton post plenkreskuloj.
Ili migras malproksimege tra la tuta Kanado kaj centra kaj okcidenta Usono kaj vintras en ambaŭ marbordoj de Suda Ameriko suden ĝis sudaj Brazilo kaj Peruo respektive, krom kelkaj kiuj restas en suda Usono kaj insuloj de la Karibo. Ili migras laŭ grupoj kiuj povas nombri je centoj da miloj, ĉefe en favoraj manĝaĵoj kiel la Golfo de Fundy kaj Delavaro. Tiu specio estas rara sed regula vaganta al okcidenta Eŭropo.
Tiuj birdoj manĝas ĉe kotejoj, bekoplukante rapidege per nervozaj kaj mekanikaj movoj manĝaĵojn per rigardo kaj bekosento. Ili manĝas ĉefe akvajn insektojn kaj krustulojn.
Kvankam sufiĉe multnombraj, tiuj birdoj estas tre dependaj de kelkaj gravaj haltejoj dum sia migrado, ĉefe golfeto Shepody, ero dela golfeto de Fundy [1] Arkivigite je 2006-10-02 per la retarkivo Wayback Machine.
Dum monatoj Julio kaj Aŭgusto oni povas ĉeesti unu el la du informejoj aranĝita de Naturkonservado de Kanado pri vadbirdoj ĉu ĉe Johnson's Mills ĉu ĉe Mary's.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- BirdLife International (2004). Calidris pusilla. Internacia Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj, eldono de 2006. IUCN 2006. Elŝutita 11 Majo 2006.
- ↑ BirdLife International (2004). Calidris pusilla. Internacia Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj, eldono de 2006. IUCN 2006. Elŝutita 11 May 2006. Datenbazo listano inkluzivas kialon kial ĉi tiu specio estas malplej zorgiga
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Informaro pri Pigmea kalidro - Laboratorio Cornell pri Ornitologio
- Pigmea kalidro Calidris pusilla - USGS Patŭent - Informaro pri Pigmea kalidro
- - Informaro kaj fotoj de Pigmea kalidro - Birdoj kaj Birdumo de Suda Dakoto
- Johnson's Mills Naturejo ĉe Shepody Bay Arkivigite je 2003-12-10 per la retarkivo Wayback Machine
- Reta identiga artikolo pri tiu specio kaj aliaj etaj kalidroj Arkivigite je 2016-11-13 per la retarkivo Wayback Machine