Lago de Sankta Maŭrico
| Lago de Sankta Maŭrico St. Moritzersee Lej da San Murezan | ||
|---|---|---|
 Lago de Sankt-Maŭrico
| ||
| baraĵlago | ||
| Ĉefaj fontoj | Eno | |
| Ĉefaj elfluoj | Eno | |
| Setlejoj | Sankta Maŭrico, Sankta Maŭrico-Banejo, Acla Dimlej | |
| Areo de la baseno | 190 km² | |
| Landoj de la baseno | Svislando | |
| Datenoj | ||
| Koordinatoj | CH1903: 784779 / 152071 (mapo)46.4944444444449.84583333333331768Koordinatoj: 46° 29′ 40″ N, 9° 50′ 45″ O; CH1903: 784779 / 152071 (mapo) | |
| ||
 Lago de Sankta Maŭrico St. Moritzersee Lej da San Murezan | ||
| Supermara alteco | 1 768 m | |
| Surfaca areo | 78 ha | |
| Maksimuma longo | 1,6 km | |
| Maksimuma larĝo | 600 m | |
| Akva volumeno | ? km³ | |
| Maksimuma profundo | 44 m | |
| Averaĝa profundo | 26 m | |
| Restad-tempo (de laga akvo) | ? tagoj | |
Lago de Sankta Maŭrico (germane St. Moritzersee, romanĉe Lej da San Murezan) estas lago en Kantono Grizono en Svislando.
Geografio
[redakti | redakti fonton]La Lago de Sankta Maŭrico situas sur la teritorio de la komunumo Sankta Maŭrico. Ĝi estas la plej malgranda de la tri lagoj de Supra Engadino kaj la plej malsupra kaj orienta. En nordo de la lago situas la vilaĝo Sankta Maŭrico, en oriento ĉe la elfluo de Eno la vilaĝeto Acla Dimlej kaj en okcidento ĉe la alfluo de Eno la kuracoloko Sankta Maŭrico Banejo, kiu estas konata pro ĝia kuracigaj fontoj. La Lago de Sankta Maŭrico estas la sola de la tri lagoj, kiuj estas uzata por produktado de elektra energio.
Sporto sur la lago
[redakti | redakti fonton]En februaro sur la frostita lago okazas la famaj ĉevalkonkursoj de Sankta Maŭrico. Ankaŭ la Engandina Skimaratono ĉiujare pasas trans la frostita lago.
Historio
[redakti | redakti fonton]La lagoj de Supra Engadino estiĝis post la fino de la lasta malvarmepoko, kiam la alpaj glaĉeroj retiriĝis. Origine la tri lagoj Lago de Silso, Lago de Silvaplano kaj Lago de Sankta Maŭrico formis unusolan, grandan lagon. Dum mezepoko la episkopo de Koiro posedis la fiŝkaptorajtojn sur la lagoj, kiujn li en la jaro 1288 luis al la familio von Planta. La Svisa Federacia Tribunalo malpermesis en la jaro 1934 post multjara kverelo projektojn por elektrocentraloj el la jaroj 1905 kaj 1908. [1]