Ŝario
La Ŝario (arabe الشريعة ŝari'a) estas kolekto de sanktaj tekstoj, kiuj reprezentas la kondutregularon kaj religian juron de islamo. La ŝario devenas de la Korano kaj de la islama tradicio. Popolo en multaj landoj rigardas ŝarion kiel sanigo kontraŭ la diboĉaj registaroj en siaj landoj, kiuj ŝajne fidas en modernismo, ne islamo.
Priskribo
[redakti | redakti fonton]Kelkaj islamaj regnoj aplikas ŝarion nur pri civila juro, ekzemple pri geedziĝo kaj divorco. Aliaj ankaŭ pri krima juro. Nordaj federacieroj de Niĝerio adoptis version de ŝario por krima kodo. La konfliktoj pri homaj rajtoj, kiel intencita ŝtonumo de geadultintoj, levas diskutegon en la lando kaj internaciajn protestojn.
Tuta efiko de ŝario estas unu el la celoj de islamismo.
Ŝario naskiĝis en la araba imperio kaj permesas la fortranĉon de mano de ŝtelisto, malpermesas uzuron, malpermesas forlasi sian islaman religion (kazo de apostato), mortpunas adulton, punas gravedecon ekstere de geedzeco, kaj dum poligamio estas permesata, poliandrio ne estas.
La atesto de la kunuloj de Muhammad, kiel ĝi estis paŝata tra ĉenoj de fidindaj rakontistoj (isnad), estis la bazo de disvolviĝinta islama tradicio. El la tradicioj (hadito) de la vivo de Muhammad kaj de liaj kunuloj eliras la islama vivmaniero (sunao), la kondutregularo (ŝario) kiun ĝi postulas kaj la jurfilozofio (fikho) laŭ kiu islamaj komunumoj estu regulataj.
En Esperanto
[redakti | redakti fonton]Laŭ la maroka filozofo Ali Benmakhlouf, ŝario en la origino ne estis fiksita kodo. Ĝi estas spirita fonto orientita per etiko por limigi misuzon de politika povo. En la artikolo "Kio ne estas ŝario" li ekzamenas kiel ŝario transformiĝis al leĝo[1].
La revuo "Kuriero" de Unesko dediĉis sian numeron n-ro 1 de januaro-marto 2019 al la temo de indiĝenaj lingvoj okaze de la proklamo de 2019 kiel Internacia Jaro de Indiĝenaj Lingvoj.[2] Iom for de tiu kadro la artikolo Pri homaj rajtoj, la sekulara ŝtato kaj ŝario hodiaŭ, nome Intervjuo de Shiraz Sidhva al Abdullahi Ahmed An-Na’im, temas pri la aktuala stato de la homaj rajtoj kaj ties rilato al ŝario. An-Na’im asertas, ke la stato de la homaj rajtoj en la mondo dependas de la ŝtatoj, de la surlokaj socioj. Tiudirekte An-Na’im defendas la neceson de sekulara ŝtato por establi koncepton de ŝario pli kongrua kun la libereco de la reala Islamo.[3]
Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]france Jura tabelo de Arkivigite je 2016-03-11 per la retarkivo Wayback Machine Korano, de Sami A. Aldeeb Abu-Sahlieh.
angle Retadreso de UNAA pri ŝario en muzulmanaj landoj Arkivigite je 2014-09-03 per la retarkivo Wayback Machine – Unuiĝintaj Nacioj.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ (esperanto) Ali Benmakhlouf, Kio ŝario ne estas, Unesko-kuriero, aprilo-junio 2017, p. 48
- ↑ "Kuriero" de Unesko, n-ro 1 de januaro-marto 2019, ISSN 2521-7356 60 paĝoj.
- ↑ Pri homaj rajtoj, la sekulara ŝtato kaj ŝario hodiaŭ, Intervjuo de Shiraz Sidhva al Abdullahi Ahmed An-Na’im, "Kuriero" de Unesko, n-ro 1 de januaro-marto 2019, paĝoj 47-49. Tradukis el la angla lingvo Potturu. V. RANGANAYAKULU (Barato).