Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κύπρου

Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων
Κάτοχος Αννίτα Δημητρίου από 10 Ιουνίου 2021
Διορισμός από	Βουλή των Αντιπροσώπων
Διάρκεια θητείας	Πέντε έτη
Δημιουργία	Αύγουστος 1960
Ιστοσελίδα	Ιστότοπος (Ελληνικά)

Ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων εκλέγεται από τη Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος) και διευθύνει τις εργασίες του Σώματος.

Σύμφωνα με το σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων είναι Ελληνοκύπριος και εκλέγεται από τους εκλεγμένους βουλευτές της ελληνικής κοινότητας (56 βουλευτές). Το σύνταγμα ορίζει και εκλογή Αντιπροέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων, ο οποίος είναι Τουρκοκύπριος και εκλέγεται από τους εκλεγμένους βουλευτές της τουρκικής κοινότητας (24 βουλευτές). Ωστόσο, μετά τις διακοινοτικές ταραχές που σημειώθηκαν το Δεκέμβριο του 1963, η θέση του Τουρκοκύπριου Αντιπροέδρου παραμένει κενή.^[1]

Η εκλογή Προέδρου της Βουλής πραγματοποιείται στην πρώτη συνεδρία της εκλεγμένης Βουλής. Το ίδιο ισχύει και για τον Αντιπρόεδρο, με τις δύο ψηφοφορίες να διεξάγονται χωριστά.^[1]

Σε περίπτωση που κενωθεί η θέση του προέδρου (ή του αντιπροέδρου), ενεργείται νέα εκλογή το συντομότερο δυνατό και αν κριθεί ανάγκη ακόμη και σε έκτακτη σύνοδο.^[1]

Κύπρος
Αυτό το λήμμα ανήκει στη σειρά: Πολιτικό σύστημα της Κύπρου
Σύνταγμα Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας
Διακυβέρνηση Κυβέρνηση της Κύπρου Κυπριακό (ζήτημα)
Εκτελεστική εξουσία Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης Υπουργικό Συμβούλιο Κυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη 2018
Νομοθετική εξουσία Βουλή των Αντιπροσώπων Πρόεδρος: Αννίτα Δημητρίου ΙΒ΄ Κοινοβουλευτική Περίοδος
Δικαστική εξουσία Δικαστικό σύστημα Ανώτατο Δικαστήριο Πρωτοβάθμια δικαστήρια
Tοπική αυτοδιοίκηση Δήμοι Κοινότητες
Εκλογές Πολιτικά κόμματα Εκλογικές περιφέρειες Πρόσφατες εκλογές Προεδρικές: 2013, 2018, 2023 Βουλευτικές: 2011, 2016, 2021 Ευρωεκλογές: 2014, 2019 Δημοτικές: 2011, 2016
Διεθνείς σχέσεις Υπουργείο Εξωτερικών Διεθνείς σχέσεις της Κύπρου
π σ ε

Κατά την πρώτην συνεδρία της πρώτης τακτικής συνόδου της περιόδου της Βουλής την έδρα του Προέδρου καταλαμβάνει ο πρεσβύτερος των παρόντων Βουλευτών μέχρι της εκλογής του νέου Προέδρου της Βουλής.^[2] Η διαδικασία εκλογής που ακολουθείται για την εκλογή Προέδρου είναι η εξής^[3]:

1. Πρόεδρος της Βουλής εκλέγεται ο υποψήφιος που θα συγκεντρώσει τον αμέσως επόμενο ακέραιο αριθμό του μισού των παρόντων βουλευτών.
2. Αν δεν εκλεγεί Πρόεδρος κατά την πρώτη ψηφοφορία, ακολουθεί δεύτερη και Πρόεδρος της Βουλής εκλέγεται ο υποψήφιος που θα συγκεντρώσει τα 2/5 των εγκριτικών ψήφων των παρόντων ψηφιζόντων βουλευτών, παραλειπομένου τυχόν κλάσματος.
3. Αν δεν εκλεγεί Πρόεδρος της Βουλής κατά τη δεύτερη ψηφοφορία, ακολουθεί τρίτη ψηφοφορίας κατά την οποία Πρόεδρος της Βουλής εκλέγεται ο υποψήφιος που θα εξασφαλίσεις τις περισσότερος εγκριτικές ψήφους των παρόντων και ψηφιζόντων βουλευτών.

Σε περίπτωση που και στην τρίτη ψηφοφορία υπάρξει ισοψηφία, τότε η συνεδρία διακόπτεται και τα κόμματα διαβουλεύονται μεταξύ τους μέχρι να καταλήξουν σε λύση.

Όταν ο Πρόεδρος της Βουλής απουσιάζει προσωρινά ή εκκρεμεί η πλήρωση της κενωθεί σας θέσης, τα καθήκοντα του Προέδρου ασκούνται από τον μεγαλύτερο σε ηλικία βουλευτή της ελληνοκυπριακής κοινότητας, εκτός και αν οι βουλευτές της κοινότητας αυτής αποφασίσουν διαφορετικά. Συνταγματικά, το ίδιο ισχύει και για τον αντιπρόεδρο και τους βουλευτές της τουρκοκυπριακής κοινότητας.^[1]

Σύμφωνα με το Σύνταγμα, ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων^[1]:

1) Ασκεί τις αρμοδιότητες τις οποίες του αναγνωρίζουν το Σύνταγμα, ο Κανονισμός και οι Νόμοι.

2) Ο Πρόεδρος της Βουλής:

α) διατηρεί την τάξη κατά τη συνεδρία της Βουλής, επιβάλλει την τήρηση του κανονισμού, διευθύνει τη συζήτηση εντός των ορίων του κανονισμού, θέτει σε ψηφοφορία τα ζητήματα, αναγγέλλει το αποτέλεσμα, διερμηνεύει τα αισθήματα της Βουλής και γενικώς μεριμνά διά την ομαλή διεξαγωγή των εργασιών της Βουλής.

β) αγορεύει από της έδρας του όποτε συζητείται θέμα σχετιζόμενο προς τον κανονισμόν ή για να εξηγήσει σε ποια θέση βρίσκεται το ζήτημα ή για να παράσχει τις αναγκαίες πληροφορίες ή για να επαναφέρει στο θέμα της συζήτησης του ομιλητές ή τους αυτούς που έχουν παρεκτραπεί σε τάξη

γ) διορίζει και επιβλέπει τους Γραμματείς και Κοσμήτορες σχετικά με την εκτέλεση των καθηκόντων τους

δ) προΐσταται των υπηρεσιών της Βουλής και εντέλλεται τις δαπάνες εντός του πλαισίου του προϋπολογισμού της Βουλής

ε) αντιπροσωπεύει την Βουλή στις επίσημες εκδηλώσεις εντός και εκτός της Βουλής καθώς και στις επίσημες τελετές και δεξιώσεις, τόσο κατά τη διάρκεια των εργασιών της Βουλής όσο και μετά τη λήξη της συνόδου

στ) απευθύνεται εκ μέρους της Βουλής προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τους λοιπούς αξιωματούχους της Πολιτείας

Σύμφωνα με το Σύνταγμα, ο Πρόεδρος της Βουλής αναπληρώνει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας όταν απουσιάζει στο εξωτερικό περισσότερο από δέκα ημέρες, αν πεθάνει, παραιτηθεί, κηρυχθεί έκπτωτος ή αν κωλύεται για οποιονδήποτε λόγο να ασκήσει τα καθήκοντά του.^[4]

Οι πρώτες βουλευτικές εκλογές στην Κύπρο πραγματοποιήθηκαν στις 31 Ιουλίου 1960.^[5] Η Κύπρος απέκτησε την ανεξαρτησία της στις 16 Αυγούστου 1960. Την ίδια μέρα, η Βουλή των Αντιπροσώπων συνήλθε στην πρώτη της συνεδρίαση. Καθήκοντα προέδρου ασκούσε ο γηραιότερος των Ελλήνων βουλευτών, Χαρίδημος Χατζηχάρος. Καθήκοντα αντιπροέδρου ασκούσε ο γηραιότερος των Τούρκων βουλευτών, Νιαζί Μανιέρα. Για την Α΄ βουλευτική περίοδο Πρόεδρος της Βουλής εξελέγη ο Γλαύκος Κληρίδης και αντιπρόεδρος ο Ορχάν Μουντερίσογλου. Και οι δύο εξελέγησαν άνευ ανθυποψηφίου. Ο αριθμός των βουλευτών οριζόταν από το σύνταγμα στους 50. Οι 35 εκλέγονταν από την ελληνική κοινότητα και οι 15 από την τουρκική κοινότητα (αναλογία 70%-30%). Μόνο για αυτή τη βουλευτική περίοδο, η Βουλή είχε αποφασίσει ότι σε περίπτωση προσωρινής απουσίας του Προέδρου της Βουλής, ο αντικαταστάτης του θα είναι ο πρόεδρος της Νομικής Επιτροπής.^[3]

Το Δεκέμβριο του 1963 σημειώθηκαν οι δικοινοτικές διαταραχές. Ο Τουρκοκύπριος Αντιπρόεδρος της Κύπρου και οι Τουρκοκύπριοι υπουργοί αποχώρησαν από την κυβέρνηση ενώ οι οι Τουρκοκύπριοι βουλευτές αποχώρησαν από τις βουλευτικές τους θέσεις. Από τότε, οι Τουρκοκύπριοι αρνούνται τη συμμετοχή τους στην κυβέρνηση, τη Βουλή και τη δημοσία υπηρεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι θέσεις των Τουρκοκυπρίων βουλευτών παραμένουν κενές. Λόγω της έκρυθμης κατάστασης της χώρας, το 1965 δεν πραγματοποιήθηκαν βουλευτικές εκλογές (η θητεία της Βουλής των Αντιπροσώπων διαρκεί 5 χρόνια). Η Α΄ βουλευτική περίοδος παρατεινόταν κάθε χρόνο με σχετική νομοθεσία, για πέντε χρόνια.^[3][2]

Οι επόμενες βουλευτικές εκλογές πραγματοποιήθηκαν στις 5 Ιουλίου 1970. Η ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου για τη Β' βουλευτική περίοδο έγινε στις 16 Ιουλίου 1970. Τη θέση διεκδίκησαν οι Γλαύκος Κληρίδης και Βάσος Λυσσαρίδης. Ο Γλαύκος Κληρίδης συγκέντρωσε 27 ψήφους υπέρ και 2 ψήφους κατά ενώ υπήρχαν και δύο αποχές. Ο Βάσος Λυσσαρίδης συγκέντρωσε 2 ψήφους υπέρ, 25 εναντίον και 8 αποχές. Στις 23 Ιουλίου 1970, η Βουλή εξέλεξε τον Τάσσο Παπαδόπουλο για να εκτελεί χρέη Προεδρεύοντος σε περίπτωση προσωρινής απουσίας του Προέδρου της Βουλής. Τη ρύθμιση αυτή υπερψήφισαν όλοι οι βουλευτές, με εξαίρεση τους βουλευτές της ΕΔΕΚ που διαφώνησαν και τήρησαν αποχή.^[3][2]

Τον Ιούλιο του 1974 πραγματοποιείται το πραξικόπημα στην Κύπρο. Ο Πρόεδρος της Κύπρου, Αρχιεπίσκοπος Μακάριος κατέφυγε στο εξωτερικό. Προεδρεύων της Κυπριακής Δημοκρατίας διετέλεσε ο Πρόεδρος της Βουλής, Γλαύκος Κληρίδης, όπως όριζε το σύνταγμα. Για το λόγο αυτό, καθήκοντα Προέδρου της Βουλής ασκούσε ο Προεδρεύων του σώματος, Τάσσος Παπαδόπουλος. Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος επέστρεψε στην Κύπρο στις 7 Δεκεμβρίου 1974.^[3]

Οι επόμενες βουλευτικές εκλογές θα διεξάγονταν στις 15 Ιουλίου 1975. Ωστόσο, λόγω της κατάστασης της χώρας (μετά το πραξικόπημα πραγματοποιήθηκε η τουρκική εισβολή και η κατάληψη σχεδόν του μισού νησιού από τον τουρκικό στρατό), η θητεία της Βουλής και παράλληλα η θητεία του Προέδρου της, παρατάθηκε με νόμο για ένα χρόνο. Η παράταση αυτή έληξε στις 15 Ιουλίου 1976. Μέχρι της έναρξη των εργασιών της επόμενης βουλευτικής περιόδου εξελέγη ομόφωνα από τους παρόντες βουλευτές ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Στη συνεδρία εκλογής του δεν συμμετείχαν οι βουλευτές του Δημοκρατικού Συναγερμού. Η θητεία του Τάσσου Παπαδόπουλου διήρκεσε από τις 22 Ιουλίου έως τις 20 Σεπτεμβρίου 1976. ^[3]

Βουλευτικές εκλογές διενεργήθηκαν ξανά στις 5 Σεπτεμβρίου 1976. Για την Γ' βουλευτική περίοδο, Πρόεδρος της Βουλής εξελέγη ομόφωνα ο Σπύρος Κυπριανού. Η εκλογική συνεδρία πραγματοποιήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 1976. Ωστόσο, μετά το θάνατο του Προέδρου της Δημοκρατίας, Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, στις 3 Αυγούστου 1977, ο Σπύρος Κυπριανού ανέλαβε Προεδρεύων της Δημοκρατίας. Στις 3 Σεπτεμβρίου 1977 πραγματοποιήθηκαν προεδρικές εκλογές και ο Σπύρος Κυπριανού εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας για τη συμπλήρωση του υπολοίπου της θητείας του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Όσο ο Σπύρος Κυπριανού ασκούσε καθήκοντα Προεδρεύων της Δημοκρατίας, Προεδρεύων της Βουλής ήταν ο Αλέκος Μιχαηλίδης, ο οποίος εξελέγη ομόφωνα στις 4 Αυγούστου 1977. Ακολούθως, με ψήφους 20 υπέρ, 2 εναντίων και 6 αποχές, το σώμα αποφάσισε όπως παραμείνει στη θέση αυτή ο Αλέκος Μιχαηλίδης, μέχρι και την εκλογής Προέδρου της Βουλής. Η εκλογή νέου Προέδρου έγινε στις 22 Σεπτεμβρίου 1977 με υποψηφίους τον Αλέκο Μιχαηλίδη και το Βάσο Λυσσαρίδη. Ο Αλέκος Μιχαηλίδης εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής με 24 ψήφους υπέρ, 7 εναντίον και μία αποχή. Η υποψηφιότητα του Βάσου Λυσσαρίδη είχε 5 ψήφους υπέρ και 17 εναντίον ενώ υπήρχαν και 10 αποχές.^[3]

Οι επόμενες βουλευτικές εκλογές διενεργήθηκαν στις 24 Μαΐου 1981. Πρόεδρος της Δ' βουλευτικής περιόδου εξελέγη ο Γιώργος Λαδάς με 20 ψήφους υπέρ και 12 εναντίον. Δεν υπήρχε ανθυποψήφιος. Η εκλογή του προέδρου έγινε στις 4 Ιουνίου 1981. Σημαντικό γεγονός της Δ΄ βουλευτικής περιόδου αποτελεί η απόφαση της 20ης Ιουνίου 1985 για αύξηση του αριθμού των βουλευτών από 50 σε 80. Βάσει συντάγματος, το 70% έπρεπε να προέρχονται από την ελληνική κοινότητα και το 30% από την τουρκική κοινότητα. Έτσι, ο αριθμός των βουλευτών που εκλέγονται από την ελληνική κοινότητα ανήλθε στους 56 και των βουλευτών που εκλέγονται από την τουρκική κοινότητα ανήλθε στους 24. Παρόλο που το σύνταγμα απαιτούσε χωριστή πλειοψηφία Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων βουλευτών ώστε να αυξηθεί ο αριθμός τους, έγινε επίκληση του δικαίου της ανάγκης, αφού οι Τουρκοκύπριοι είχαν εγκαταλείψει τις θέσεις τους από το 1963.^[3]

Οι επόμενες βουλευτικές εκλογές διενεργήθηκαν πρόωρα στις 8 Δεκεμβρίου 1985.^[6] Τη θέση του Προέδρου της Βουλής για την Ε' βουλευτική περίοδο διεκδίκησαν για πρώτη φορά περισσότεροι από δύο βουλευτές. Υποψήφιοι ήταν οι Γλαύκος Κληρίδης εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΔΗΣΥ, ο Γεώργιος Λαδάς εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΔΗΚΟ, ο Εζεκίας Παπαιωάννου εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας τους ΑΚΕΛ και ο Βάσος Λυσσαρίδης εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΕΔΕΚ. Το σώμα αντιμετώπιζε για πρώτη φορά πρόβλημα σχετικά με τη διαδικασία εκλογής του Προέδρου του. Ομόφωνα η Βουλή ενέκρινε την ακόλουθη διαδικασία:

1. Πρόεδρος της Βουλής εκλέγεται ο υποψήφιος που θα συγκεντρώσει τον αμέσως επόμενο ακέραιο αριθμό του μισού των παρόντων βουλευτών.
2. Αν δεν εκλεγεί Πρόεδρος κατά την πρώτη ψηφοφορία, ακολουθεί δεύτερη και Πρόεδρος της Βουλής εκλέγεται ο υποψήφιος που θα συγκεντρώσει τα 2/5 των εγκριτικών ψήφων των παρόντων ψηφιζόντων βουλευτών, παραλειπομένου τυχόν κλάσματος.
3. Αν δεν εκλεγεί Πρόεδρος της Βουλής κατά τη δεύτερη ψηφοφορία, ακολουθεί τρίτη ψηφοφορίας κατά την οποία Πρόεδρος της Βουλής εκλέγεται ο υποψήφιος που θα εξασφαλίσεις τις περισσότερος εγκριτικές ψήφους των παρόντων και ψηφιζόντων βουλευτών.

Αφότου αποφασίστηκε η πιο πάνω διαδικασία, η εκλογή του νέου Προέδρου έγινε στις 30 Δεκεμβρίου 1985. Πρόεδρος του σώματος εξελέγη ο Βάσος Λυσσαρίδης, στην τρίτη κατά σειρά ψηφοφορία. Συγκέντρωσε 22 ψήφους έναντι 19 του Γλαύκου Κληρίδη, 16 του Γεώργιου Λαδά και 14 του Εζεκία Παπαϊωάννου.^[3]

Οι επόμενες βουλευτικές εκλογές διενεργήθηκαν στις 19 Μαΐου 1991.^[7] Η εκλογή του Προέδρου έγινε στις 30 Μαΐου 1991. Υποψήφιοι ήταν ο Αλέξης Γαλανός εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΔΗΚΟ και ο Βάσος Λυσσαρίδης εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΕΔΕΚ. Για την ΣΤ' βουλευτική περίοδο, Πρόεδρος της Βουλής εξελέγη ο Αλέξης Γαλανός, ο οποίος συγκέντρωσε 31 ψήφους υπέρ (στήριξη από ΔΗΚΟ, ΔΗΣΥ και Φιλελεύθερους). Ο Βάσος Λυσσαρίδης συγκέντρωσε 25 ψήφους.^[3][2]

Οι επόμενες βουλευτικές εκλογές διενεργήθηκαν στις 26 Μαΐου 1996. Η εκλογή του Προέδρου έγινε στις 6 Ιουνίου 1996. Υποψήφιοι ήταν ο Σπύρος Κυπριανού εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΔΗΚΟ και ο Βάσος Λυσσαρίδης εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΕΔΕΚ. Για την Ζ' βουλευτική περίοδο, Πρόεδρος της Βουλής εξελέγη ο Σπύρος Κυπριανού, ο οποίος συγκέντρωσε 30 ψήφους υπέρ (στήριξη από ΔΗΚΟ και ΔΗΣΥ). Ο Βάσος Λυσσαρίδης συγκέντρωσε 26 ψήφους (στήριξη από ΕΔΕΚ, ΑΚΕΛ και ΕΔΗ). ^[3][2] Στις 13 Ιουνίου 1996 αποφασίστηκε ότι σε περίπτωση προσωρινής απουσίας του Προέδρους της Βουλής, τα καθήκοντα του Προέδρου της Βουλής θα ασκούσε ο βουλευτής Νίκος Αναστασιάδης. Η απόφαση αυτή λήφθηκε πλειοψηφικά, με 27 ψήφους υπέρ και 21 εναντίον. Η μειοψηφία παρέπεμψε την απόφαση στο Ανώτατο Δικαστήριο ώστε να κριθεί η συνταγματικότητας της. Κατά πλειοψηφία το Δικαστήριο αποφάσισε ότι η απόφαση της Βουλής δεν παραβιάζει το σύνταγμα.^[3]

Οι επόμενες βουλευτικές εκλογές διενεργήθηκαν στις 27 Μαΐου 2001.^[8] Η εκλογή του Προέδρου έγινε στις 7 Ιουνίου 2001. Υποψήφιοι ήταν ο Δημήτρης Χριστόφιας εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΑΚΕΛ και ο Νίκος Αναστασιάδης εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΔΗΣΥ. Για την Η' βουλευτική περίοδο, Πρόεδρος της Βουλής εξελέγη ο Δημήτρης Χριστόφιας, ο οποίος συγκέντρωσε 33 ψήφους υπέρ, 19 εναντίον και 4 αποχές.^[3] Το Δημήτρη Χριστόφια στήριξαν οι 20 βουλευτές του ΑΚΕΛ, οι 9 βουλευτές του ΔΗΚΟ και οι 4 της ΕΔΕΚ, ενώ το Νίκο Αναστασιάδη υποστήριξαν οι 19 βουλευτές του ΔΗΣΥ. Αποχή τήρησαν οι βουλευτές των 4 μονοεδρικών κομμάτων ΝΕΟ, ΕΔΗ, ΑΔΗΚ και Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών.^[2]

Οι επόμενες βουλευτικές εκλογές διενεργήθηκαν στις 26 Μαΐου 2006.^[9] Η εκλογή του Προέδρου έγινε στις 1 Ιουνίου 2006. Υποψήφιοι ήταν ο Δημήτρης Χριστόφιας εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΑΚΕΛ, ο Νίκος Αναστασιάδης εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΔΗΣΥ και ο Δημήτρης Συλλούρης εκ μέρους του Ευρωπαϊκού Κόμματος (ΕΥΡΩΚΟ). Για την Θ' βουλευτική περίοδο, Πρόεδρος της Βουλής εξελέγη ο Δημήτρης Χριστόφιας, ο οποίος συγκέντρωσε 35 ψήφους υπέρ, 21 εναντίον. Το Δημήτρη Χριστόφια ψήφισαν οι 18 βουλευτές του ΑΚΕΛ, οι 11 βουλευτές του ΔΗΚΟ, οι 5 βουλευτές της ΕΔΕΚ και ο βουλευτής του Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών. Το Νίκο Αναστασιάδη ψήφισαν οι 18 βουλευτές του ΔΗΣΥ και το Δημήτρη Συλλούρη οι 3 βουλευτές του Ευρωπαϊκού κόμματος.^[3][2]

Στις 24 Φεβρουαρίου 2008 ο Δημήτρης Χριστόφιας εκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ως αποτέλεσμα, η θητεία του ως Προέδρου της Βουλής έληξε στις 28 Φεβρουαρίου 2008 που ανέλαβε τα καθήκοντα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Στις 6 Μαρτίου 2008, το σώμα εξέλεξε ως νέο Πρόεδρο της Βουλής τον Μάριο Κάρογιαν, μετά από πρόταση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΔΗΚΟ. Η υποψηφιότητα του συγκέντρωσε 36 ψήφους υπέρ, καμιά εναντίον και 15 αποχές. Δεν υπήρχε ανθυποψήφιος. Υπέρ της υποψηφιότητας του ψήφισαν οι βουλευτές των ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ και Οικολόγων Περιβαλλοντιστών ενώ οι βουλευτές του ΔΗΣΥ τήρησαν αποχή.^{[2] [3]}

Οι επόμενες βουλευτικές εκλογές διενεργήθηκαν στις 22 Μαΐου 2011.^[10] Η εκλογή του Προέδρου έγινε στις 2 Ιουνίου 2011. Υποψήφιοι ήταν ο Μάριος Κάρογιαν εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΔΗΚΟ, ο Γιαννάκης Ομήρου εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΕΔΕΚ και ο Γιώργος Περδίκης εκ μέρους του Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών. Κατά την τρίτη φάση της ψηφοφορίας, Πρόεδρος της Βουλής για την Ι΄ βουλευτική περίοδο εξελέγη ο Γιαννάκης Ομήρου με 28 ψήφους. Ο Μάριος Κάρογιαν εξασφάλισε 27 ψήφους ενώ ο Γιώργος Περδίκης απέσυρε την υποψηφιότητα του στη φάση αυτή.^[3] Το Γιαννάκη Ομήρου ψήφισαν οι 20 βουλευτές του ΔΗΣΥ, οι 5 της ΕΔΕΚ, οι 2 του ΕΥΡΩΚΟ και ο βουλευτής του ΔΗΚΟ Ζαχαρίας Κουλίας ο οποίος διαφώνησε με την υποψηφιότητα Μάριου Καρογιάν, του προέδρου του κόμματος του. Τον Μάριο Κάρογιαν ψήφισαν οι 19 βουλευτές του ΑΚΕΛ και οι 8 από τους 9 βουλευτές του ΔΗΚΟ.^[11]

Οι επόμενες βουλευτικές εκλογές διενεργήθηκαν στις 22 Μαΐου 2016. Η εκλογή του Προέδρου έγινε στις 2 Ιουνίου 2016. Υποψήφιοι ήταν ο Αβέρωφ Νεοφύτου εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΔΗΣΥ, ο Άντρος Κυπριανού εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΑΚΕΛ, ο Μαρίνος Σιζόπουλος εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΕΔΕΚ (έχοντας και την υποστήριξη της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΔΗΚΟ και της Συμμαχίας Πολιτών), ο Δημήτρης Συλλούρης εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας του Κινήματος Αλληλεγύη και ο Γιώργος Περδίκης εκ μέρους του Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών. Στην πρώτη φάση της ψηφοφορίας ο Αβέρωφ Νεοφύτου εξασφάλισε τις 18 ψήφους του ΔΗΣΥ, ο Άντρος Κυπριανού τις 16 ψήφους του ΑΚΕΛ, ο Μαρίνος Σιζόπουλος τις 15 ψήφους των ΕΔΕΚ, ΔΗΚΟ και Συμμαχίας Πολιτών, ο Δημήτρης Συλλούγης τις 3 ψήφους του Κινήματος Αλληλεγγύη και ο Γιώργος Περδίκης τις 2 ψήφους του Κινήματος Οικολόγων. Το ΕΛΑΜ τήρησε αποχή σε όλες τις ψηφοφορίες. Οι ίδιοι ψήφοι δόθηκαν και στη 2η ψηφοφορία. Πριν την 3η ψηφοφορία αποσύρθηκαν οι υποψηφιότητες Αβέρωφ Νεοφύτου και Γιώργου Περδίκη. Στην 3η ψηφοφορία οι 18 ψήφοι του ΔΗΣΥ δόθηκαν στον Δημήτρη Συλλούρη και οι 2 ψήφοι του Κινήματος Οικολόγων δόθηκαν στον Μαρίνο Σιζόπουλο. Έτσι, το αποτέλεσμα της 3η ψηφοφορίας ήταν: 21 ψήφους για το Δημήτρη Συλλούρη, 17 για το Μαρίνο Σιζόπουλο και 16 για τον Άντρο Κυπριανού. Πρόεδρος της Βουλής για την ΙΑ΄ βουλευτική περίοδο εξελέγη ο Δημήτρης Συλλούρης.^[12]

Στις 13 Οκτωβρίου 2020, μετά από δημοσίευση βίντεο του δικτύου Al Jazeera το οποίο, σύμφωνα με το δίκτυο, ενέπλεκε τον Δημήτρη Συλλούρη σε μια προσπάθεια χορήγησης κυπριακού διαβατηρίου μέσω του Citizenship Investment Program (CIP) σε καταδικασμένους για εγκλήματα, δήλωσε ότι θα απέχει από τα καθήκοντα του μέχρι να ολοκληρωθούν οι έρευνες.^[13][14][15] Στις 15 Οκτωβρίου υπέβαλε την παραίτηση του από Πρόεδρος της Βουλής και από βουλευτής, δηλώνοντας ότι δεν έχει παραβιάσει τη νομοθεσία, αλλά επέλεξε την παραίτηση για να αφαιρεθεί το πρόσχημα ότι η παρουσία του στο αξίωμα του Προέδρου της Βουλής παρεμποδίζει με οποιοδήποτε τρόπο την ομαλή λειτουργία του σώματος.^[16][17][18] Μετά την παραίτηση του Δημήτρη Συλλούρη από τη θέση του προέδρου της Βουλής, στις 16 Οκτωβρίου 2020 τα κοινοβουλευτικά κόμματα αποφάσισαν όπως υποστηρίξουν την υποψηφιότητα του Αδάμου Αδάμου για τη θέση του προέδρου της Βουλής, για το υπόλοιπο της ΙΑ΄ Κοινοβουλευτικής Περίοδου.^[19] Στις 23 Οκτωβρίου εκλέχθηκε πρόεδρος του σώματος με 53 ψήφους υπέρ, 2 αποχές και καμία αρνητική ψήφο.^[20]

Οι επόμενες βουλευτικές εκλογές διενεργήθηκαν στις 30 Μαΐου 2021. Η εκλογή του Προέδρου έγινε στις 10 Ιουνίου 2021. Υποψήφιοι ήταν η Αννίτα Δημητρίου εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΔΗΣΥ, ο Άντρος Κυπριανού εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΑΚΕΛ, ο Νικόλας Παπαδόπουλος εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΔΗΚΟ, ο Χρίστος Χρίστου εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΕΛΑΜ, ο Μαρίνος Σιζόπουλος εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΕΔΕΚ, ο Μάριος Καρογιάν εκ μέρους της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΔΗΠΑ και ο Χαράλαμπος Θεοπέμπτου εκ μέρους του Κινήματος Οικολόγων-Συνεργασία Πολιτών.

Στην πρώτη φάση της ψηφοφορίας η Αννίτα Δημητρίου εξασφάλισε τις 17 ψήφους του ΔΗΣΥ, ο Άντρος Κυπριανού τις 15 ψήφους του ΑΚΕΛ, ο Νικόλας Παπαδόπουλος της 13 ψήφους του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ, ο Χρίστος Χρίστου τους 4 ψήφους του ΕΛΑΜ, ο Μαρίνος Σιζόπουλος τις 13 ψήφους του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ, ο Μάριος Κάρογιαν τις 4 ψήφους της ΔΗΠΑ και ο Χαράλαμπος Θεοπέμπτου τις 3 ψήφους των Οικολόγων.

Στη 2η ψηφοφορία η υποψηφιότητα του Χρίστου Χρίστου αποσύρθηκε. Η Αννίτα Δημητρίου εξασφάλισε 25 ψήφους (ΔΗΣΥ, ΕΛΑΜ, ΔΗΠΑ), ο Άντρος Κυπριανού 18 ψήφους (ΑΚΕΛ, Οικολόγοι), ο Νικόλας Παπαδόπουλος 13 ψήφους (ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ), ο Μαρίνος Σιζόπουλος 13 ψήφους (ΕΔΕΚ, ΔΗΚΟ), ο Μάριος Καρογιάν 4 ψήφους (ΔΗΠΑ) και ο Χαράλαμπος Θεοπέμπτου 3 ψήφους (Οικολόγοι). Πρόεδρος της Βουλής για την ΙΒ΄ βουλευτική περίοδο εξελέγη η Αννίτα Δημητρίου.^{[21][22][23][24]}

Στον πίνακα παρακάτω αναφέρονται όλοι οι Πρόεδροι της Βουλής.^[24]

Πρόεδρος		Περίοδος	Πολιτικό Κόμμα
Γλαύκος Κληρίδης (1919-2013)		16 Αύγουστου 1960 έως 22 Ιουλίου 1976	Πατριωτικόν Μέτωπον (1960 - 1969) Ενιαίον Κόμμα (1969 - 1976)
Τάσσος Παπαδόπουλος (1934-2008)		22 Ιουλίου 1976 έως 20 Σεπτεμβρίου 1976	Δημοκρατικό Κόμμα
Σπύρος Κυπριανού (1932-2002)		20 Σεπτεμβρίου 1976 έως 22 Σεπτεμβρίου 1977	Δημοκρατικό Κόμμα
Αλέκος Μιχαηλίδης (1933-2008)		22 Σεπτεμβρίου 1977 έως 4 Ιουνίου 1981	Δημοκρατικό Κόμμα
Γεώργιος Λαδάς (1913-1997)		4 Ιουνίου 1981 έως 30 Δεκεμβρίου 1985	Δημοκρατικό Κόμμα
Βάσος Λυσσαρίδης (1920-2021)		30 Δεκεμβρίου 1985 έως 30 Μαΐου 1991	Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών-Ε.Δ.Ε.Κ.
Αλέξης Γαλανός (1940-2019)		30 Μαΐου 1991 έως 6 Ιουνίου 1996	Δημοκρατικό Κόμμα
Σπύρος Κυπριανού (1932-2002)		6 Ιουνίου 1996 έως 7 Ιουνίου 2001	Δημοκρατικό Κόμμα
Δημήτρης Χριστόφιας (1946-2019)		7 Ιουνίου 2001 έως 28 Φεβρουαρίου 2008	Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού
Μάριος Καρογιάν (1961-)		7 Μαρτίου 2008 έως 2 Ιουνίου 2011	Δημοκρατικό Κόμμα
Γιαννάκης Ομήρου (1951-)		2 Ιουνίου 2011 έως 2 Ιουνίου 2016	Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών-Ε.Δ.Ε.Κ.
Δημήτρης Συλλούρης (1953-)		2 Ιουνίου 2016 έως 15 Οκτωβρίου 2020	Αλληλεγγύη
Αδάμος Αδάμου (1950-)		23 Οκτωβρίου 2020 έως 9 Ιουνίου 2021	Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού
Αννίτα Δημητρίου (1985-)		Από 10 Ιουνίου 2021	Δημοκρατικός Συναγερμός

• Διατελέσαντες Πρόεδροι της Βουλής
• Από τον Χατζηχάρο στον άγνωστο Χ
• Ιστορική αναδρομή της Βουλής των Αντιπροσώπων Αρχειοθετήθηκε 2016-03-05 στο Wayback Machine.
• Ιστορικό της Βουλής^{[νεκρός σύνδεσμος]}
• ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ Η ΔΟΜΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ
• «Κυπριακή Βουλή: Δώδεκα βουλευτικές περιόδοι, δέκα ονόματα στο δεύτερο τη τάξει πολιτειακό αξίωμα». www.24h.com.cy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2016.