Μίρτσεα Β΄ της Βλαχίας
| Μίρτσεα Β΄ της Βλαχίας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1422[1] ή 1428 Σιγκισοάρα |
| Θάνατος | 12 Δεκεμβρίου 1446 |
| Αιτία θανάτου | βασανιστήριο και premature burial |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βλαχία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Βλαντ Β΄ Ντράκουλ |
| Αδέλφια | Βλαντ Γ΄ Τσέπες (ετεροθαλής αδελφός από πατέρα) Βλαντ Δ΄ της Βλαχίας Ράντου Γ΄ της Βλαχίας (ετεροθαλής αδελφός από πατέρα) |
| Οικογένεια | Οίκος των Ντρακουλέστι |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Κατάλογος ηγεμόνων της Βλαχίας |
| Θυρεός | |
 | |
Ο Μίρτσεα Β΄ (1428-1447) ήταν πρίγκιπας (voivoda, βοεβόδας) της Βλαχίας το 1442. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Βλαντ Β΄ Ντράκουλ και αδελφός του Βλαντ Γ΄ Παλουκωτή και του Ράντου Γ΄ Όμορφου. Ήταν εγγονός του συνονόματού του Mίρτσεα Α΄ Παλαιού.
Πρώιμη ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μίρτσεα Β΄ ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Βλαντ Β΄ Ντράκουλ, του μελλοντικού βοεβόδα της Βλαχίας. [2] Σύμφωνα με τον Βουργουνδό σταυροφόρο Βαλεράν ντε Βαβρέν, ο Mίρτσεα Β΄ ήταν περίπου 15 ετών το 1443, υποδηλώνοντας ότι ο Μίρτσεα Β΄ είχε γεννηθεί γύρω στο 1428. [2] Το πρώτο έγγραφο που αναφέρει τον Μίρτσεα Β΄ (και τον μικρότερο αδελφό του, Βλαντ Γ΄) εκδόθηκε στις 20 Ιανουαρίου 1437. [2] Σε εκείνο το καταστατικό, ο πατέρας τους (που ήταν ήδη πρίγκιπας της Βλαχίας) αναφερόταν στον Μιρτσέα Β΄ και τον Βλαντ Γ΄ ως τους «πρώτους γιους του». [2] Σύμφων�� με μια ευρέως αποδεκτή επιστημονική θεωρία, η Κνεάζνα (Cneajna) από τη Μολδαβία (κόρη του Αλέξανδρου Α' της Μολδαβίας) ήταν η μητέρα του Mίρτσεα Β΄. [3]
Η εξουσία του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Οθωμανός σουλτάνος, Μουράτ Β', κάλεσε τον Βλαντ Β΄ στην Αδριανούπολη για να τον προσκυνήσει τον Μάρτιο του 1442 [4] Πριν φύγει από τη Βλαχία, ο Βλαντ Γ΄ όρισε τον Μίρτσεα Β΄ να κυβερνήσει τη Βλαχία κατά τη διάρκεια της απουσίας του. [4] Ο σουλτάνος κατηγόρησε τον Βλαντ Β΄ για προδοσία και διέταξε τη φυλάκισή του. [4] Έστειλε επίσης μια δύναμη 12.000 για να εισβάλει στη Βλαχία. [4] [5]
Το 1436, ο πατέρας του Μίρτσεα Β΄, Βλαντ Β΄, κατάφερε να ανακτήσει τον θρόνο της Βλαχίας μετά το τέλος τού ετεροθαλούς αδελφού του Αλεξάνδρου Α΄ Αλντέα. Ο Μίρτσεα Β΄ κυβέρνησε ερήμην τού πατέρα του από το 1442, όταν ο πατέρας του έλειπε στην Οθωμανική Αυλή. Η συμμαχική στάση τού πατέρα του με την Οθωμανική αυτοκρατορία τον έκανε εχθρό του Ιωάννη Ουνυάδη. Έτσι το 1443, ο Ουνυάδης εξαπέλυσε επίθεση στη Βλαχία, νικώντας τόσο τις οθωμανικές δυνάμεις όσο και τους πιστούς στον Βλαντ Β΄, αναγκάζοντας τον τελευταίο να διαπραγματευτεί με την Οθωμανική αυλή για υποστήριξη, με τον Mίρτσεα Β΄ να τρέπεται σε φυγή και να κρύβεται. Ωστόσο, ο Mίρτσεα Β΄ είχε ισχυρούς οπαδούς, και διατήρησε έναν ισχυρό στρατό κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Ο Ουνυάδης τοποθέτησε τον Μπασαράμπ Β΄ στο θρόνο, αλλά με την υποστήριξη των Οθωμανών ο Βλαντ Β΄ ανέκτησε τον θρόνο λίγο αργότερα. Ο Μίρτσεα Β΄ υποστήριξε τον πατέρα του, αλλά δεν υποστήριξε τη στάση του να συμπαραταχθεί με τους Οθωμανούς. Ο Βλαντ Β΄ υπέγραψε συνθήκη με τους Οθωμανούς, η οποία όριζε ότι θα πλήρωνε τον συνήθη ετήσιο φόρο, καθώς και ότι θα επέτρεπε σε δύο από τους γιους του, τον Βλαντ Γ΄ και τον Ράντου Γ΄, να κρατηθούν αιχμάλωτοι.
Τον Οκτώβριο του 1444, ο Βλαντ Β΄ έφτασε κοντά στη Νικόπολη, και προσπάθησε να αποτρέψει τον βασιλιά Βλάντισλαβ Γ΄ της Πολωνίας και της Ουγγαρίας, από τη συνέχιση της Σταυροφορίας της Βάρνας. Ο Πολωνός ιστορικός Καλλίμαχος λέει, ότι οι ηγέτες της Σταυροφορίας δεν άκουσαν, έτσι ο Βλαντ Β΄ επέστρεψε στη Βλαχία, αλλά όχι πριν αφήσει τον Μίρτσεα Β΄ να διευθύνει μια βοηθητική μονάδα 4.000 Βλάχων ιππέων. Η μονάδα συμμετείχε στη μάχη της Βάρνας στις 10 Νοεμβρίου 1444 και μετά την ήττα, ο Μίρτσεα Β΄ οδήγησε την υπόλοιπη μονάδα του και τις χριστιανικές δυνάμεις πέρα από τον Δούναβη. Ένας ικανός στρατιωτικός διοικητής, ανακατέλαβε με επιτυχία το φρούριο Τζιούρτζιου το 1445. Ωστόσο, σε μια ακόμη συνθήκη με τους Οθωμανούς, ο πατέρας του επέτρεψε στους Οθωμανούς να έχουν και πάλι τον έλεγχο του φρουρίου, σε μια προσπάθεια να διατηρήσουν την υποστήριξή τους στην κατοχή του θρόνου, και σε μια προσπάθεια να κρατήσουν ασφαλείς τους δύο αιχμάλωτους γιους του. Το 1447 ο Ουνυάδης εξαπέλυσε άλλη μια επίθεση κατά της Βλαχίας, νικώντας για άλλη μια φορά τους στρατούς που υποστήριζαν τον Βλαντ Ντράκουλ και τον Mίρτσεα Β΄, αναγκάζοντας τον Βλαντ Ντράκουλ να φύγει. Ο Mίρτσεα Β΄ ωστόσο, αιχμαλωτίστηκε από την ελίτ των Σαξόνων, που ήταν μέρος του κυβερνώντος συμβουλίου στο Tιργκοβίστε, τυφλώθηκε με μία καυτή τσιμπίδα, και στη συνέχεια τάφηκε ζωντανός. Ο πατέρας του συνελήφθη και σκοτώθηκε λίγο αργότερα.
Μετά το τέλος τους, ο αδελφός του Βλαντ Γ΄ τοποθετήθηκε στο θρόνο από τους Οθωμανούς, αλλά σύντομα αναγκάστηκε να φύγει. Ο Βλαντ Γ΄ ανέκτησε τον θρόνο το 1456, και εκδικήθηκε επίσης τη σαξονική ελίτ, την οποία θεώρησε υπεύθυνη για το τέλος τού πατέρα και τού αδελφού του. Ο Βλάντ Γ΄ πολέμησε επίσης με επιτυχία εναντίον των Οθωμανών για αρκετά χρόνια. Οι επιδέξιοι πολιτικοί ελιγμοί του Βλαντ Γ΄, οι ικανές διοικητικές του ικανότητες και η εξαιρετική τακτική του σκέψη, τον έκαναν πολύ επικίνδυνο αντίπαλο για τους εχθρούς του, που με τη σειρά του θα τον χαρακτήριζαν ως έναν αδίστακτο, τυραννικό ηγέτη.
Λαϊκός πολιτισμός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Στη σειρά Cassandra Palmer της Karen Chance και στη σειρά Dorina Basarab, ο Mircea Basarab εμφανίζεται ως ο έρωτας της πρώτης και πατέρας της δεύτερης. Είναι επίσης ο επικεφαλής διαπραγματευτής της Γερουσίας των Βαμπίρ της Βόρειας Αμερικής. (Μυθιστορήματα)
- Στο κόμικ Alley Oop, ο Mircea Ţepeş, άμεσος απόγονος του Mircea, εμφανίζεται σε μια σειρά από ταινίες που δημοσιεύτηκαν το 1981.
- Στο μυθιστόρημα του David Weber Out of the Dark, υπάρχει ένας Ρουμάνος στρατιώτης ονόματι Mircea Basarab, ο οποίος τελικά αποκαλύπτεται ότι είναι ο Vlad Ţepeş, ο οποίος επέλεξε να πάρει το όνομα του αδελφού του αφού απαρνήθηκε τη βαμπιρική φύση του.
Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 genealogy
.euweb ..cz /balkan /basarab .html - ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Treptow 2000, σελ. 46.
- ↑ Florescu & McNally 1989, σελ. 45.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Treptow 2000, σελ. 47.
- ↑ Mureşanu 2001, σελ. 78.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Florescu, Radu R.· McNally, Raymond T. (1989). Dracula, Prince of Many Faces: His Life and his Times. Back Bay Books. ISBN 978-0-316-28656-5.
- Jefferson, John (2012). The Holy Wars of King Wladislas and Sultan Murad: The Ottoman-Christian Conflict from 1438-1444. Brill. ISBN 978-90-04-21904-5.
- Mureşanu, Camil (2001). John Hunyadi: Defender of Christendom. The Center for Romanian Studies. ISBN 973-9432-18-2.
- Treptow, Kurt W. (2000). Vlad III Dracula: The Life and Times of the Historical Dracula. The Center of Romanian Studies. ISBN 973-98392-2-3.
