Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γιώργος Α. Παπανδρέου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Γεώργιος Α. Παπανδρέου)
Γιώργος Α. Παπανδρέου
O Γιώργος Παπανδρέου το 2011
Πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας
Περίοδος
6 Οκτωβρίου 2009 – 11 Νοεμβρίου 2011
ΠρόεδροςΚάρολος Παπούλιας
ΑντιπρόεδροςΘεόδωρος Πάγκαλος & Ευάγγελος Βενιζέλος
ΠροκάτοχοςΚώστας Καραμανλής
ΔιάδοχοςΛουκάς Παπαδήμος
Βουλευτής της Βουλής των Ελλήνων
Εν ενεργεία
Ανέλαβε καθήκοντα
17 Ιουλίου 2019
Περίοδος
18 Οκτωβρίου 1981 – 31 Δεκεμβρίου 2014
Πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών
Εν ενεργεία
Ανέλαβε καθήκοντα
3 Ιανουαρίου 2015
Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς
Περίοδος
30 Ιανουαρίου 2006 – 25 Νοεμβρίου 2022
ΠροκάτοχοςΑντόνιο Γκουτέρες
ΔιάδοχοςΠέδρο Σάντσεθ
Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Περίοδος
8 Φεβρουαρίου 2004 – 18 Μαρτίου 2012
ΠροκάτοχοςΚώστας Σημίτης
ΔιάδοχοςΕυάγγελος Βενιζέλος
Υπουργός Εξωτερικών
Περίοδος
7 Οκτωβρίου 2009 – 7 Σεπτεμβρίου 2010
Πρωθυπουργόςο ίδιος
ΠροκάτοχοςΝτόρα Μπακογιάννη
ΔιάδοχοςΔημήτρης Δρούτσας
Περίοδος
19 Φεβρουαρίου 1999 – 13 Φεβρουαρίου 2004
ΠρωθυπουργόςΚώστας Σημίτης
ΠροκάτοχοςΘεόδωρος Πάγκαλος
ΔιάδοχοςΤάσος Γιαννίτσης
Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών
Περίοδος
25 Σεπτεμβρίου 1996 – 19 Φεβρουαρίου 1999
ΠρωθυπουργόςΚώστας Σημίτης
ΠροκάτοχοςΓιώργος Ρωμαίος
ΔιάδοχοςΓιάννος Κρανιδιώτης
Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων
Περίοδος
8 Ιουλίου 1994 – 25 Σεπτεμβρίου 1996
ΠρωθυπουργόςΑνδρέας Παπανδρέου
Κώστας Σημίτης
ΠροκάτοχοςΔημήτριος Φατούρος
ΔιάδοχοςΓεράσιμος Αρσένης
Περίοδος
22 Ιουνίου 1988 – 2 Ιουλίου 1989
ΠρωθυπουργόςΑνδρέας Παπανδρέου
ΠροκάτοχοςΑπόστολος Κακλαμάνης
ΔιάδοχοςΒασίλης Κοντογιαννόπουλος
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση16 Ιουνίου 1952 (1952-06-16) (72 ετών), Σαιντ Πωλ Μινεσότα, Η.Π.Α.
ΕθνότηταΈλληνας
ΥπηκοότηταΕλλάδα
Πολιτικό κόμμαΠΑ.ΣΟ.Κ. - ΚΙΝ.ΑΛ. (2018 - )
ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ. (2015 - )
ΠΑ.ΣΟ.Κ. (1974-2015)
Σύζυγος
  • Εύα Ζησιμίδου (ν. 1979; δ. 1985)[1]
  • Άντα Παπαπάνου (ν. 1989; δ. 2016)[2]
Παιδιά2
ΣυγγενείςΑνδρέας Παπανδρέου
Μαργαρίτα Παπανδρέου
Νίκος Παπανδρέου
Ανδρέας Α. Παπανδρέου
Γεώργιος Παπανδρέου
ΣπουδέςΚολλέγιο Άμερστ
Σχολή Οικονομικών του Λονδίνου
ΒραβεύσειςΜεγαλόσταυρος του Τάγματος του Στέμματος (2001)
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Ισαβέλλας της Καθολικής (2001)[3]
Τάγμα του Λευκού Αστέρα της Εσθονίας 1ης τάξης (1999)
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Ηλίου του Περού (2003)[4]
Μεγαλόσταυρος 1ης κλάσης του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (2000)
Commander with Star of the Order of Merit of the Republic of Poland (1996)
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος Πολιτικής Αξίας της Ισπανίας (1998)[5]
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Πρίγκηπα Ενρίκε (2002)
Υπογραφή
Ιστοσελίδαhttp://papandreou.gr/
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου (γεννηθείς Τζορτζ Τζέφρι Παπανδρέου[6][7] (αγγλικά: George Jeffrey Papandreou‎‎), Σαιντ Πωλ, 16 Ιουνίου 1952) είναι Έλληνας πολιτικός, βουλευτής Αχαΐας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. - Κινήματος Αλλαγής. Διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας (6 Οκτωβρίου 2009–11 Νοεμβρίου 2011) μετά τη νίκη του στις εκλογές του Οκτωβρίου 2009 καθώς και πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ (8 Φεβρουαρίου 2004–18 Μαρτίου 2012). Ήταν αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης (10 Μαρτίου 2004–6 Οκτωβρίου 2009).

Τον Νοέμβριο του 2011 παραιτήθηκε από το αξίωμα του πρωθυπουργού και τον Μάρτιο του 2012 αποχώρησε από την προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Τον Ιανουάριο του 2015 αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ και ίδρυσε το πολιτικό κόμμα Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών, το οποίο έλαβε μέρος στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 αλλά δεν εισήλθε στη Βουλή. Συμμετείχε στην Δημοκρατική Συμπαράταξη, ενώ από το 2018 συμμετέχει στο Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα - Κίνημα Αλλαγής. Στις εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019 εξελέγη βουλευτής Αχαΐας με το Κίνημα Αλλαγής, όπως και στις διπλές εκλογές Μάη και Ιούνη του 2023.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο Σαιντ Πωλ (St. Paul) της Μινεσότα των Ηνωμένων Πολιτειών (ΗΠΑ) καθώς εκείνη την περίοδο ο πατέρας του και μετέπειτα πρωθυπουργός της Ελλάδας Ανδρέας Παπανδρέου κατείχε πανεπιστημιακή έδρα στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα (University of Minnesota).[8] Μητέρα του είναι η Μαργαρίτα Τσαντ από το Έλμχερστ (Elmhurst) του Ιλινόι των ΗΠΑ. Είναι εγγονός του επίσης πρώην πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου. Γενέτειρα της πολιτικής οικογενείας Παπανδρέου είναι το Καλέντζι της Αχαΐας.[8]

Σπούδασε κοινωνιολογία στο Amherst College στη Μασαχουσέτη στις ΗΠΑ, την περίοδο 1970-1975, και αργότερα ολοκλήρωσε μεταπτυχιακό δίπλωμα στην κοινωνιολογία της ανάπτυξης στο London School of Economics, Ηνωμένο Βασίλειο, μεταξύ 1975 και 1977. Έχει επίσης πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στη Στοκχόλμη και παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα στο Κέντρο Διεθνών Σχέσεων του αμερικάνικου πανεπιστημίου Χάρβαρντ. [εκκρεμεί παραπομπή] Έχει εργαστεί στις Η.Π.Α., στη Σουηδία και στον Καναδά.

Υπήρξε παντρεμένος με την Άντα Παπαπάνου, με την οποία χώρισε το 2016.[9] Έχει δύο παιδιά, τον Ανδρέα (από τον πρώτο γάμο με την Εύα Ζησιμίδου, 1982) και τη Μαργαρίτα-Έλενα (από τον δεύτερο γάμο με την Άντα Παπαπάνου, 1990).[10] Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και σουηδικά.

Πολιτική σταδιοδρομία (1981-2009)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γιώργος Παπανδρέου ως υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας το 2002.

Ως υπουργός Εθνικής Παιδείας θέλησε να καθιερώσει το Εθνικό Απολυτήριο το οποίο θα αντικαθιστούσε το υπάρχον απολυτήριο του Λυκείου.[11] Ο επόμενος υπουργός Εθνικής Παιδείας, Γεράσιμος Αρσένης, ανέστειλε την εφαρμογή του θεσμού του Εθνικού Απολυτηρίου.[12]

Ως υπουργός Εξωτερικών δραστηριοποιήθηκε στην προσέγγιση και στην επίλυση των διαφορών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Υποστήριξε το σχέδιο Ανάν ως μια μεγάλη ευκαιρία για την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος,[13] και πήρε πολλές ειρηνευτικές πρωτοβουλίες παγκόσμια, όπως η προώθηση της ιδέας της Ολυμπιακής Εκεχειρίας.

Στις 8 Φεβρουαρίου 2004 εξελέγη, όντας ο μοναδικός υποψήφιος, πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. μετά από εσωκομματικές εκλογές, στις οποίες συμμετείχαν περισσότεροι από 1.000.000 πολίτες, και προσπάθησε να προωθήσει την ανασυγκρότηση του κόμματος.[14] Οι υποστηρικτές της πολιτικής του προσέγγισης τη έκριναν σημαντική, θεωρώντας ότι έφερνε νέο πολιτικό ήθος στην ελληνική πολιτική σκηνή, ενώ οι επικριτές αυτής της προσέγγισης έβρισκαν πως δεν ήταν αποδεκτή στην ελληνική κοινωνία και ότι ήταν δυνάμει επικίνδυνη για το ΠΑ.ΣΟ.Κ.[15]

Τον Ιανουάριο του 2006 εξελέγη για πρώτη φορά πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.[16]

Μετά την ήττα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στις εκλογές του 2007, ο Γιώργος Παπανδρέου δήλωσε το βράδυ της ίδιας μέρας ότι θα ζητήσει την ανανέωση της εμπιστοσύνης της βάσης του κόμματος.[17] Λίγο αργότερα ο Ευάγγελος Βενιζέλος δήλωσε ότι θα είναι και αυτός διεκδικητής της προεδρίας του ΠΑΣΟΚ.[18] Ο Παπανδρέου δέχτηκε πολλές πιέσεις, τόσο από στελέχη του κόμματος, τα οποία τον πίεσαν να μην διεκδικήσει εκ νέου την προεδρία του κινήματος,[19] όσο και από τους πολίτες, οι οποίοι σύμφωνα με δημοσκοπήσεις τον θεώρησαν υπεύθυνο για το δυσμενές αποτέλεσμα των εκλογών. Αργότερα σε νέες δημοσκοπήσεις η δημοφιλία του επανέκαμψε σημαντικά.[20][21] Τελικώς, στις εσωκομματικές εκλογές αναδείχτηκε και πάλι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, με τον Ευάγγελο Βενιζέλο να βρίσκεται στη δεύτερη θέση και τον Κώστα Σκανδαλίδη στην τρίτη.[22]

Στις 30 Ιουνίου του 2008 επανεξελέγη ομόφωνα πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, κατά το 23ο συνέδριο της οργάνωσης.[23] Στις 7 Ιουνίου 2009 κέρδισε στις ευρωεκλογές με 36,64%, έναντι 32,29% της Νέας Δημοκρατίας.[24]

Πρωθυπουργός της Ελλάδας (2009-2011)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γιώργος Παπανδρέου ορκίζεται πρωθυπουργός της Ελλάδας

Στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009 το ΠΑΣΟΚ πέτυχε ιστορική νίκη με ποσοστό 43,92% έναντι 33,47% της Νέας Δημοκρατίας.[24] Η ήττα οδήγησε τον πρώην πρωθυπουργό και πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Κώστα Καραμανλή σε παραίτηση από τη θέση του προέδρου του κόμματος το ίδιο βράδυ.[25] Στις 6 Οκτωβρίου 2009 ορκίστηκε ως ο 11ος Πρωθυπουργός της Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας και σχημάτισε την κυβέρνηση.

Από τη θέση του πρωθυπουργού, ήταν ο πρώτος που αντιμετώπισε την προοπτική χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας[26]. Η διακυβέρνηση της Ελλάδας κατά τη θητεία του αυτή θεωρείται εξαιρετικά δύσκολη, λόγω της ιδιαίτερα προβληματικής οικονομίας της χώρας, η οποία τον οδήγησε σε πολιτικές αποφάσεις που έφεραν σε δυσαρέσκεια ευρύ μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Κατά τη διάρκεια της θητείας του υπεγράφη από τον υπουργό Οικονομικών η Δανειακή σύμβαση της Ελλάδας τον Μάιο του 2010,[27] συμφωνία χορήγησης ενός δανείου (80 δις €) από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τις χώρες - μέλη της Ζώνης του Ευρώ και το Δ.Ν.Τ. Είχε προηγηθεί η κύρωση από τη Βουλή του Μνημονίου, των μέτρων δηλαδή που θα λαμβάνονταν προκειμένου να δοθεί η χρηματοδότηση, με 172 ψήφους υπέρ.[28]

Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου με τα μέλη της αρχικής σύνθεσης της κυβέρνησης.

Παρά τη γενικευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια και τα σκληρά μέτρα λιτότητας, ο Γιώργος Παπανδρέου μέχρι την τελευταία στιγμή επέμεινε ότι η δανειακή σύμβαση έσωσε τη χώρα από τη χρεοκοπία και αποτέλεσε τη μοναδικό δρόμο για παραμονή στην Ευρωζώνη.[29] Οι απόψεις των αναλυτών διΐστανται, καθώς έχει ασκηθεί έντονη κριτική για τους κυβερνητικο��ς χειρισμούς, την "εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας" και την "απουσία δυναμικής διαπραγμάτευσης" από πλευράς ελληνικής κυβέρνησης.[30] Αποτελεί, ωστόσο, γεγονός ότι η χώρα αδυνατούσε να καλύψει τις ταμειακές ανάγκες της, με ορισμένους, στον αντίποδα, να χαρακτηρίζουν "μονόδρομο" την προσφυγή στο ΔΝΤ.[31][32][33][34]

Τον Ιούνιο του 2011 ο Γεώργιος Παπανδρέου προχώρησε σε ανασχηματισμό της κυβέρνησης και προανήγγειλε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για αλλαγές στο Σύνταγμα, ανοίγοντας διάλογο με την αντιπολίτευση για πιθανή συγκυβέρνηση με ή χωρίς τον ίδιο στη θέση του πρωθυπουργού.[35] Στις 22 Ιουνίου 2011, η νέα κυβέρνηση πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή, με 155 ψήφους υπέρ και 143 κατά (στην ψηφοφορία έλαβαν μέρος 298 βουλευτές).[36]

Η υπερψήφιση με 155 βουλευτές του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Δημοσιονομικής Στρατηγικής συνέβη στις 29 Ιουνίου 2011,[37] ωστόσο εκείνη την ημέρα χιλιάδες κόσμου διαδήλωναν σε κεντρικά σημεία πόλεων της χώρας εκφράζοντας την αντίθεσή τους στη ψήφιση του νομοσχεδίου.[38]

Στις 31 Οκτωβρίου 2011, ο Γ. Παπανδρέου ανακοίνωσε την πρόθεσή του για διενέργεια δημοψηφίσματος με το ερώτημα της έγκρισης της νέας δανειακής σύμβασης για την κάλυψη των αναγκών χρηματοδότησης του χρέους της χώρας.[39] Η απόφασή του αυτή προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά και εντός του ίδιου του κόμματός του. Κάτω από ασφυκτικές πιέσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ανακάλεσε την πρόταση για δημοψήφισμα και συμφωνήθηκε η διαδικασία αντικατάστασης του. Στο πλαίσιο αυτό, ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης από το ελληνικό κοινοβούλιο στις 4 Νοεμβρίου 2011, την οποία και έλαβε με ψήφους 153 υπέρ.[40]

Στις 6 Νοεμβρίου 2011, έπειτα από τη συνεδρίαση υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, μεταξύ του Πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντώνη Σαμαρά, εκδόθηκε ανακοίνωση της Προεδρίας της Δημοκρατίας σύμφωνα με την οποία ξεκίνησαν οι διεργασίες για τη σύσταση νέας μεταβατικής κυβέρνησης συνεργασίας, χωρίς τη διενέργεια εθνικών εκλογών.[41] Πέντε ημέρες αργότερα, στις 11 Νοεμβρίου 2011, ο Γιώργος Παπανδρέου παραιτήθηκε. Στη θέση του ορκίστηκε ως Πρωθυπουργός της Ελλάδας ο Λουκάς Παπαδήμος,στην κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου, με την κοινοβουλευτική στήριξη τριών κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ). Πολλοί αναλυτές και δημοσιογράφοι χαρακτήρισαν την πτώση του ως «ανατροπή» της εξουσίας.[42][43][44][45][46] Κάποια διεθνή μέσα έκαναν λόγο και για πραξικοπηματική ενέργεια εις βάρος του Παπανδρέου.[47][48][49][50]

Έργο με την κυβέρνηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2011 η κυβέρνηση αποφάσισε να κατασκευάσει φράκτη στον Έβρο για την αντιμετώπιση της παράτυπης μετανάστευσης, κάτι που τελικά δεν τελεσφόρησε. Επιπλέον, στη φύλαξη των ελληνικών συνόρων συνεισφέρουν με στρατιωτικά σώματα και άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (FRONTEX), ενώ υπάρχει Τούρκος αξιωματικός που επιβλέπει τις στρατιωτικές αεροπορικές κινήσεις από τη βάση στη Λάρισα. Επιπλέον, πραγματοποιήθηκαν και προγραμματίστηκαν κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με το Ισραήλ (στρατιωτικό πρόγραμμα Μίνωας).

Στον τομέα της οικονομίας η κυβέρνηση Γεώργιου Παπανδρέου 2009 ήρθε αντιμέτωπη με μεγάλο έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού. Τα προηγούμενα στατιστικά στοιχεία της ελληνικής οικονομίας αποδείχθηκαν λανθασμένα. Αρχικά, υποστήριξε ότι μπορούσε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του δημοσιονομικού ελλείμματος, πατάσσοντας τη φοροδιαφυγή, χρόνιο επιχείρημα των ελληνικών κυβερνήσεων. Μετά την αποτυχία αυτής της τακτικής στράφηκε στις αγορές, οι οποίες εν τω μεταξύ δεν είχαν πια εμπιστοσύνη στο ελληνικό κράτος, γιατί ήταν υπερχρεωμένο με μεγάλη πιθανότητα πτώχευσης και γιατί αποδείχθηκε ότι είχε διαδώσει ανακριβή οικονομικά στοιχεία. Η κυβέρνηση τότε στράφηκε για βοήθεια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία σε μια προσπάθεια βελτίωσης της αξιοπιστίας της Ελλάδας υποσχέθηκε ότι θα χρηματοδοτήσει το ελληνικό κράτος για να μην πτωχεύσει. Αυτή η απόπειρα απέτυχε, ώστε η κυβέρνηση να ζητήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να δημιουργήσουν μηχανισμό στήριξης του ελληνικού κράτους, το οποίο και έγινε.

Στη δημόσια διακυβέρνηση εντάσσεται και η χρήση του διαδικτύου και γενικά ηλεκτρονικών συστημάτων, όπως το πρόγραμμα Εύδοξος[51] για τη διανομή βιβλίων σε πανεπιστήμια και το πρόγραμμα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης. Με βάση το πρόγραμμα Διαύγεια[52], όλοι οι νόμοι και αποφάσεις που εκδίδονται από κυβερνητικά όργανα, φορείς του στενού και του ευρύτερου δημόσιου τομέα και από Ανεξάρτητες Αρχές δημοσιεύονται πλέον στο διαδίκτυο. Έγινε καταγραφή των δημοσίων υπαλλήλων και δημιουργήθηκε Ενιαία Αρχή Πληρωμής (ΕΑΠ).

Μεγάλη αλλαγή είναι το πρόγραμμα Καλλικράτης, διάδοχο του προγράμματος Καποδίστρια, το οποίο ολοκληρώθηκε και με το οποίο συγχωνεύθηκαν δήμοι και κοινότητες σε μεγαλύτερους δήμους, καταργήθηκαν οι νομαρχίες, ενώ οι περιφερειάρχες είναι πλέον αιρετοί με τις κρατικές περιφέρειες να μετονομάζονται σε Αποκεντρωμένες Διοικήσεις. Η αλλαγή της διοικητικής διαίρεσης συνοδεύτηκε και από αλλαγή στις αρμοδιότητες των διοικητικών θέσεων.

Δεδομένου ότι η κυβέρνηση αντιμετώπιζε οικονομικό πρόβλημα λόγω του μεγάλου μεγέθους του δημόσιου τομέα, αποφάσισε σε πρώτη φάση την απογραφή των υπαλλήλων του Ελληνικού Δημοσίου και τη σύσταση Ενιαίας Αρχής Πληρωμής την οποία προώθησε με απόφαση του Ιουνίου 2010.[53] Η απογραφή των μισθοδοτούμενων από τον κρατικό προϋπολογισμό πραγματοποιήθηκε ψηφιακά[54] σε πρώτη φάση (7-29 Ιουλίου 2010) για υπαλλήλους του Δημοσίου, των Ν.Π.Δ.Δ. και των Ο.Τ.Α. (δήμοι και νομαρχίες). Στη δεύτερη φάση (φθινόπωρο 2010) απογράφηκαν οι εργαζόμενοι στις Δ.Ε.Κ.Ο., σε Ν.Π.Ι.Δ. του Δημοσίου και σε δημοτικές επιχειρήσεις. Με την λήξη της πρώτης φάσης της απογραφής στις 29 Ιουλίου 2010, ο αριθμός των απογεγραμμένων ξεπερνούσε τις 750.000[55], ενώ εκτιμήθηκε ότι με την ολοκλήρωση και της δεύτερης φάσης το σύνολο των απογεγραμμένων θα ξεπερνούσε το 1.000.000.[56][57] Μέχρι τις 31 Ιουλίου 2010 είχαν απογραφεί 768.009 δημόσιοι υπάλληλοι.[58]

Τμήμα του λιμανιού του Πειραιά εκχωρήθηκε προς εκμετάλλευση για 35 χρόνια στην Κινέζικη εταιρία Cosco, γεγονός που είχε αποφασιστεί από την προηγούμενη κυβέρνηση.

Μετά την πρωθυπουργία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επανεξελέγη τον Αύγουστο του 2012 πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ενώ το φθινόπωρο του 2012 υπήρξε επισκέπτης καθηγητής (Visiting Fellow) στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ των ΗΠΑ.[59][60]

Στις 3 Ιανουαρίου 2015, τρεις εβδομάδες πριν από τις βουλευτικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 [61], ο Γιώργος Παπανδρέου προχώρησε στην ίδρυση του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών. Επιβεβαίωσε έτσι την αναμενόμενη διάσπαση του[62] από το ΠΑΣΟΚ, στο οποίο ηγήθηκε 8 χρόνια (8 Φεβρουαρίου 2004 - 18 Μαρτίου 2012). Παρόλα αυτά, το κόμμα του απέσπασε μόλις το 2,47% των ψήφων και δεν μπήκε στην Βουλή. Για πρώτη φορά από το 1923 κανένα μέλος της οικογένειας Παπανδρέου δεν εξελέγη βουλευτής.[63][64]

Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 ο Παπανδρέου και το κόμμα του δεν συμμετείχε, επικαλούμενος έλλειψη οικονομικών πόρων.[65] Είχε συνομιλήσει με την Φώφη Γεννηματά, την νέα αρχηγό του ΠΑΣΟΚ τους όρους μιας πιθανής εκλογικής συνεργασίας, αλλά δεν προέκυψε συμφωνία.[66]

Στις 12 Ιανουαρίου 2017, μετά από συνάντησή του με την Φώφη Γεννηματά, ανακοινώθηκε ότι το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών θα συμμετέχει στην Δημοκρατική Συμπαράταξη.[67][68]

Στις βουλευτικές εκλογές του Ιουλίου 2019 εξελέγη βουλευτής Αχαΐας με το Κίνημα Αλλαγής, λαμβάνοντας 15.176 ψήφους.[69] Τον Ιούλιο του 2020 βγήκε εκτός γραμμής του Κινήματος Αλλαγής λόγω διαφωνίας του με την ηγεσία της Φώφης Γεννηματά σχετικά με νομοσχέδιο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, με το οποίο ο ίδιος διαφώνησε.[70]

Στις 20 Οκτωβρίου 2021, ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής στις εκλογές του Δεκεμβρίου.[71] Και στους δύο γύρους των εσωκομματικών εκλογών ήρθε δεύτερος, χάνοντας την προεδρία από τον Νίκο Ανδρουλάκη.[72][73]

Κριτική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πρωθυπουργία του χαρακτηρίστηκε από αντιδράσεις και επικρίσεις για την είσοδο της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης του ΔΝΤ.[74] Παράλληλα, μέλη της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου έπεσαν θύματα προπηλακισμού κατά τη περίοδο 2010-2011 από μερίδες πληθυσμού που αντιτάχθηκαν στα μέτρα στήριξης του ΔΝΤ.[75][76] Παράλληλα, σημαντική δοκιμασία για τη κυβέρνηση του χαρακτηρίστηκαν και τα κύματα διαδηλώσεων των «αγανακτισμένων», που ζητούσαν επανειλλημένα από τον Γιώργο Παπανδρέου να παραιτηθεί.[77][78] Το ΠΑΣΟΚ υποστήριξε ότι κάποιες από τις κινητοποίησεις ήταν πολιτικά μεθοδευμένες.[79]

Πολλοί αναλυτές και δημοσιογράφοι υποστηρίζουν ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δέχθηκε άδικη κριτική ως πρωθυπουργός,[80][81] ενώ πολιτικοί του αντίπαλοι, που αντιτάχθηκαν στη λιτότητα, αργότερα ψήφισαν τους επόμενους μηχανισμούς στήριξης.[82] Αντίστοιχα, έχει επικριθεί για τη προεκλογική του εκστρατεία το 2009 και τη στήριξη του στο επιχείρημα «λεφτά υπάρχουν».[83][84][85] Ο ίδιος έχει παραθέσει διαφορετικές εξηγήσεις για τη συγκεκριμένη φράση, επισημαίνοντας ότι απομονώθηκε από μερίδα των ΜΜΕ.[86]

Η πτώση του από την εξουσία το 2011 χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως «ανατροπή»,[42][45][87][88][89][90] καθώς λίγες ημέρες πριν η κυβέρνηση είχε λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη βουλή.[91] Αναλυτές υποστηρίζουν συχνά ότι ο Γιώργος Παπανδρέου βρέθηκε σε δύσκολη θέση, επιχειρώντας να αποφύγει την χρεοκοπία της Ελλάδας, χωρίς την απαραίτητη στήριξη από τη κυβέρνηση του ή τα κόμματα της αντιπολίτευσης.[92][93][94][95]

Σύνοψη αξιωμάτων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βουλευτικές θητείες[96]

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Βουλευτής Αχαΐας (18 Οκτωβρίου 1981 - 24 Αυγούστου 1996)
  • Βουλευτής Α' Αθήνας (22 Σεπτεμβρίου 1996 - 11 Φεβρουαρίου 2004)
  • Βουλευτής Α' Θεσσαλονίκης (7 Μαρτίου 2004 - 18 Αυγούστου 2007)
  • Βουλευτής Αχαΐας (16 Σεπτεμβρίου 2007 - 7 Σεπτεμβρίου 2009)
  • Βουλευτής Αττικής (6 Οκτωβρίου 2009 - 11 Απριλίου 2012)
  • Βουλευτής Αχαΐας (6 Μαΐου 2012 - 31 Δεκεμβρίου 2014, 7 Ιουλίου 2019 - σήμερα)

Παραπομπές και σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Η άγνωστη πρώην σύζυγος του Γ. Παπανδρέου - Δείτε φωτό». The best. 22 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2020. 
  2. ↑ «Άντα Παπανδρέου: Έφυγε από την πολυτελή μεζονέτα η σύζυγος του πρώην πρωθυπουργού-τί προκάλεσε το διαζύγιο». Silent Parent. 5 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2020. 
  3. ↑ BOE-A-2001-17927.
  4. ↑ cde.gestion2.e3.pe/doc/0/0/1/5/2/152563.pdf.
  5. ↑ BOE-A-1998-12063.
  6. ↑ «Person Details for George Jeffrey Papandreou, "Minnesota Birth Index, 1935-2002" — FamilySearch.org». web.archive.org. 1 Ιουλίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2024. CS1 maint: Unfit url (link)
  7. ↑ «Quarterly Publication of Individuals, Who Have Chosen To Expatriate, as Required by Section 6039G». Federal Register (στα Αγγλικά). 2 Ιουνίου 2000. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2024. 
  8. ↑ 8,0 8,1 «George Papandreou | prime minister of Greece» (στα αγγλικά). Encyclopedia Britannica. https://www.britannica.com/biography/George-Papandreou. Ανακτήθηκε στις 2018-06-15. 
  9. ↑ «Άντα Παπανδρέου: Έτσι κυλάει η ζωή της μετά τον Γιώργο». thepressroom.gr. 2017-11-04. https://www.thepressroom.gr/ellada/anta-papandreoy-etsi-kylaei-e-zoe-tes-meta-ton-giorgo. Ανακτήθηκε στις 2018-06-16. 
  10. ↑ «Βιογραφικό από την προσωπική του ιστοσελίδα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Σεπτεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2009. 
  11. ↑ «Γ.ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: "Το Εθνικό Απολυτήριο αποτελεί την εγγύηση των γενικών γνώσεων του μαθητή και το διαβατήριο για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση"». Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων. 31 Μαΐου 1996. 
  12. ↑ «Ποιες είναι, πώς και πότε θα εφαρμοσθούν οι αλλαγές που ανακοίνωσε ο υπουργός Παιδείας». Το Βήμα. 19 Ιανουαρίου 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2007. 
  13. ↑ Λοΐζου, Μικαέλλα (2009-10-07). «Οι Τούρκοι... χορεύουν». SigmaLive. http://www.sigmalive.com/archive/simerini/politics/199414. 
  14. ↑ «Πρόσκληση σε όλους για την ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ θα απευθύνει ο Γ.Παπανδρέου | in.gr». in.gr. 2004-09-21. http://www.in.gr/2004/09/21/greece/prosklisi-se-oloys-gia-tin-anasygkrotisi-toy-pasok-tha-apeythynei-o-g-papandreoy/. Ανακτήθηκε στις 2018-06-16. 
  15. ↑ «Με πάνω από 1.000.000 «ναι» ο Γιώργος Παπανδρέου νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ | in.gr». in.gr. 2004-02-08. http://www.in.gr/2004/02/08/greece/me-panw-apo-1-000-000-nai-o-giwrgos-papandreoy-neos-proedros-toy-pasok/. Ανακτήθηκε στις 2018-06-16. 
  16. ↑ «Ο Γ.Παπανδρέου επανεξελέγη πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς». http://www.news247.gr/politiki/o-g-papandreoy-epanexelegi-proedros-tis-sosialistikis-diethnoys.6496189.html. Ανακτήθηκε στις 2018-06-16. 
  17. ↑ «Νέα εντολή από τη βάση του ΠΑΣΟΚ θα ζητήσει ο Γ.Παπανδρέου». in.gr. 17 Σεπτεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2007. 
  18. ↑ ««Παρών» στη διεκδίκηση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ ο Ευ.Βενιζέλος». in.gr. 17 Σεπτεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2007. 
  19. ↑ ««Πυρετός» στο ΠΑΣΟΚ για εκλογή αρχηγού με διαδικασίες - εξπρές». in.gr. 18 Σεπτεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2007. 
  20. ↑ «Προβάδισμα στον Ευάγγελο Βενιζέλο για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δίνουν τρεις δημοσκοπήσεις». in.gr. 17 Σεπτεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2007. 
  21. ↑ «Τρεις νέες μετρήσεις-αίνιγμα για τη «μάχη» της προεδρίας του ΠΑΣΟΚ». in.gr. 23 Οκτωβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2007. 
  22. ↑ «Καθαρή νίκη Γ. Παπανδρέου στις εκλογές για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ». in.gr. 11 Νοεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2007. 
  23. ↑ «Επανεξελέγη πρόεδρος ο Γ. Παπανδρέου». Σκάι. 30 Ιουνίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2008. 
  24. ↑ 24,0 24,1 Α.Ε., tovima.gr — Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη. «tovima.gr - Πώς έφθασε στη νίκη ο κ. Γ. Παπανδρέου». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2018. 
  25. ↑ ΣΚΑΪ. «Φάκελος — ΣΚΑΪ (www.skai.gr)». www.skai.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2018. 
  26. ↑ http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=99123
  27. ↑ iefimerida.gr (2013-04-23). «Απρίλιος 2010: Οταν ο Παπανδρέου οδήγησε την Ελλάδα στην αγχόνη του ΔΝΤ». iefimerida.gr. http://www.iefimerida.gr/news/101660/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CE%B4%CE%AE%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CF%87%CF%8C%CE%BD%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%BD%CF%84. Ανακτήθηκε στις 2018-06-15. 
  28. ↑ http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=07/05/2010&id=159403
  29. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2012. 
  30. ↑ http://www.palo.gr/cluster/articles/aigaio-nea/27647/?clid=3421630[νεκρός σύνδεσμος]
  31. ↑ «Παπανδρέου: Ήταν μονόδρομος το Μνημόνιο για τη χώρα - Δεν ήθελα το ΔΝΤ εγώ αλλά η Γερμανία». HuffPost Greece. 2016-04-19. https://www.huffingtonpost.gr/2016/04/20/politiki-oikonomia-mondromos-_n_9732176.html. Ανακτήθηκε στις 2018-06-16. 
  32. ↑ «Πρακτικά από... ΔΝΤ, Συνόδους Κορυφής ζητεί η Εξεταστική Μνημονίων, του Βασίλη Νέδου | Kathimerini». http://www.kathimerini.gr/816941/article/epikairothta/politikh/praktika-apo-dnt-synodoys-koryfhs-zhtei-h-e3etastikh-mnhmoniwn. Ανακτήθηκε στις 2018-06-16. 
  33. ↑ Οnline, Τα Νέα. ««Αναγκαίο κακό το ΔΝΤ» εξοµολογείται ο Καραµανλής». Τα Νέα Οnline. http://www.tanea.gr/news/greece/article/4602586/?iid=2. Ανακτήθηκε στις 2018-06-16. 
  34. ↑ Λούλης, Γιάννης (2011). Ο δρόμος προς την άβυσσο: Οι συνέπειες της κρίσης του κομματικού συστήματος 1981-2011. Αθήνα. σελ. 34. ISBN 978-960-03-5410-2. 
  35. ↑ Α.Ε., tovima.gr — Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη. «tovima.gr - Παπανδρέου: Κυβέρνηση συνεργασίας και χωρίς εμένα πρωθυπουργό». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2018. 
  36. ↑ «Πέρασε τον «σκόπελο» της ψήφου εμπιστοσύνης η κυβέρνηση». in.gr. 22 Ιουνίου 2011. 
  37. ↑ «Ψηφίστηκε το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα στη Βουλή». Καθημερινή. Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-04-06. https://web.archive.org/web/20120406152242/http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathbreak_1_29/06/2011_396387. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2011. 
  38. ↑ «Πέρασε το Μεσοπρόθεσμο, ΜΑΤωσαν πάλι το Σύνταγμα». Ελευθεροτυπία. Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011. http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=288805. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2011. 
  39. ↑ Οnline, Τα Νέα. «Παπανδρέου: Δημοψήφισμα για τη νέα σύμβαση». Τα Νέα Οnline. http://www.tanea.gr/news/greece/article/4669231/?iid=2. Ανακτήθηκε στις 2018-06-16. 
  40. ↑ «Παπανδρέου: "Πρώτα ψήφο εμπιστοσύνης, μετά παραίτηση"». http://www.news247.gr/politiki/papandreoy-prota-psifo-empistosynis-meta-paraitisi.6129097.html. Ανακτήθηκε στις 2018-06-16. 
  41. ↑ «Τα βρήκαν Παπανδρέου - Σαμαράς για το νέο πρωθυπουργό». iefimerida.gr. 6 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2011. 
  42. ↑ 42,0 42,1 «Πώς «κάηκε» το δημοψήφισμα του Παπανδρέου» (στα αγγλικά). http://www.euro2day.gr/ftcom_gr/article-ft-gr/1212943/pos-kahke-to-dhmopshfisma-toy-papandreoy.html. Ανακτήθηκε στις 2018-06-15. 
  43. ↑ ©, TheCaller.gr (2017-10-20). «Τζιώτης: Αν δεν είχε ανατραπεί ο Παπανδρέου το 2011, η Ελλάδα σήμερα θα είχε βγει από τα μνημόνια - TheCaller.gr». TheCaller.gr. https://thecaller.gr/parapolitika/tziotis-an-pap-anatr-2011/. Ανακτήθηκε στις 2018-06-15. 
  44. ↑ «Μιλάνε για ανατροπή Παπανδρέου από... ΠΑΣΟΚους». Ελευθεροτυπία. http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=346921. Ανακτήθηκε στις 2018-06-15. 
  45. ↑ 45,0 45,1 «Μια «ξεχασμένη» παραίτηση του ΓΑΠ | Γιώργος Καρελιάς». Protagon.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2018. 
  46. ↑ «Δρούτσας: Η πτώση του Παπανδρέου από την πρωθυπουργία ήταν ανατροπή». ProtoThema. https://www.protothema.gr/politics/article/371017/droutsas-auti-i-kuvernisi-den-tha-eprepe-pleon-na-einai-stin-exousia/. Ανακτήθηκε στις 2018-06-15. 
  47. ↑ Waterfield, Bruno (2011-11-05). «EU accused of Athens coup after threat to end payments» (��τα αγγλικά). ISSN 0307-1235. https://www.telegraph.co.uk/finance/financialcrisis/8871539/EU-accused-of-Athens-coup-after-threat-to-end-payments.html. Ανακτήθηκε στις 2018-06-16. 
  48. ↑ Smith, Helena· Gow, David (3 Νοεμβρίου 2011). «Papandreou scraps Greek referendum as open warfare erupts in his party». the Guardian (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2018. 
  49. ↑ «Greek leaders locked in talks as they bid for coalition deal to secure 130bn euro bailout». Mail Online. http://www.dailymail.co.uk/news/article-2058191/Eurozone-crisis-Greek-PM-George-Papandreou-stands-unity-government.html. Ανακτήθηκε στις 2018-06-16. 
  50. ↑ «How the euro was saved - FT series - FT.com» (στα αγγλικά). Financial Times. http://ig-legacy.ft.com/content/f6f4d6b4-ca2e-11e3-ac05-00144feabdc0#axzz5IbaNuT9l. Ανακτήθηκε στις 2018-06-16. 
  51. ↑ «Πρόγραμμα Εύδοξος - Ηλεκτρονική Υπηρεσία Ολοκληρωμένης Διαχείρισης Συγγραμμάτων». 
  52. ↑ «Πρόγραμμα Διαύγεια». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2019. 
  53. ↑ Κοινή υπουργική απόφαση των υπουργών Εσωτερικών και Οικονομικών «Απογραφή προσωπικού του δημοσίου, των Ν.Π.Δ.Δ. και των Ο.Τ.Α. α΄ και β΄ βαθμού και σύσταση Ενιαίας Αρχής Πληρωμής - ΦΕΚ 784» (PDF). 4 Ιουνίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 13 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2019. 
  54. ↑ «Ηλεκτρονική υπηρεσία απογραφής μισθοδοτούμενων από το Ελληνικό Δημόσιο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2019. 
  55. ↑ «Λήγει σήμερα η προθεσμία για την απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων». tanea.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιουλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2019. 
  56. ↑ «Η απογραφή αλλάζει το Δημόσιο». kathimerini.gr. [νεκρός σύνδεσμος]
  57. ↑ «Η απογραφή δείχνει «κράτος - μαμούθ»». ethnos.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2019. 
  58. ↑ «Απογεγραμμένοι Μισθοδοτούμενοι έως τις 31 Ιουλίου 2010: 768.009». Στατιστικά Εξέλιξης Μητρώου Μισθοδοτούμενων Ελληνικού Δημοσίου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2011. CS1 maint: Unfit url (link)
  59. ↑ «George Papandreou» (στα αγγλικά). The Institute of Politics at Harvard University. http://www.iop.harvard.edu/fellows/george-papandreou. Ανακτήθηκε στις 2018-06-16. 
  60. ↑ Επίσημη ανακοίνωση του Harvard http://www.iop.harvard.edu/george-papandreou
  61. ↑ «Στις 25 Ιανουαρίου οι εκλογές - naftemporiki.gr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2015. 
  62. ↑ «Αποφασίζει ίδρυση κόμματος ο Παπανδρέου – Μυστική σύσκεψη - aftodioikisi.gr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2015. 
  63. ↑ «Για πρώτη φορά μετά από 92 χρόνια χωρίς Παπανδρέου η Βουλή». 
  64. ↑ «Πρώτη φορά μετά από 92 χρόνια Βουλή χωρίς... Παπανδρέου». 26 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2016. 
  65. ↑ «Δεν κατεβαίνει στις εκλογές το ΚΙΝΗΜΑ του Γιώργου Παπανδρέου». 1 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου 2015. 
  66. ↑ «Ναυάγιο με αλληλοκατηγορίες για ΠΑΣΟΚ - ΚΙΔΗΣΟ». 27 Αυγούστου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2015. 
  67. ↑ «Συμφωνία Γεννηματά - Παπανδρέου». 13 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2017. 
  68. ↑ «Συμφωνία Γεννηματά - Παπανδρέου για ένταξη του ΚΙΔΗΣΟ στη Δημοκρατική Συμπαράταξη». 13 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2017. 
  69. ↑ «Αποτελέσματα εθνικών εκλογών 2019 - Κίνημα Αλλαγής». Υπουργείο Εσωτερικών. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2019. 
  70. ↑ «Εκτός γραμμής ΚΙΝΑΛ ο Παπανδρέου για τις διαδηλώσεις: «Αντιδημοκρατικό» το νομοσχέδιο». ΣΚΑΪ. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2020. 
  71. ↑ «Γιώργος Παπανδρέου: Θα είμαι υποψήφιος - Χρειαζόμαστε Νέα Αλλαγή». ProtoThema. 20 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2021. 
  72. ↑ Newsroom. «Εκλογές ΚΙΝΑΛ: Τα τελικά αποτελέσματα του πρώτου γύρου | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2021. 
  73. ↑ Newsroom (12 Δεκεμβρίου 2021). «Εκλογές ΚΙΝΑΛ: Σαρωτική επικράτηση Ανδρουλάκη δείχνουν τα αποτελέσματα - Συνεχίζεται η καταμέτρηση». CNN.gr. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2021. 
  74. ↑ «Πώς φθάσαμε στο Μνημόνιο του 2010». http://www.kathimerini.gr/762535/article/epikairothta/politikh/pws-f8asame-sto-mnhmonio-toy-2010. Ανακτήθηκε στις 2018-06-15. 
  75. ↑ IEFIMERIDA.GR, NEWSROOM (4 Ιουλίου 2011). ««Αγανακτισμένοι» έδιωξαν βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ από τηλεοπτικό στούντιο [video] | ΠΟΛΙΤΙΚΗ». iefimerida.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2020. 
  76. ↑ «"Αγανακτισμένοι" διέκοψαν συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ στο Βόλο (video)». LiFO. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2020. 
  77. ↑ «Η άνοδος και η εξαφάνιση των Αγανακτισμένων, Του Πασχου Μανδραβελη | Kathimerini». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2020. 
  78. ↑ «Έρευνα: Οι 'αγανακτισμένοι' αποσταθεροποίησαν το δικομματικό σύστημα ΠΑΣΟΚ - ΝΔ». www.news247.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2020. 
  79. ↑ «Επίθεση ΠΑΣΟΚ κατά ΣΥΡΙΖΑ για τους προπηλακισμούς, Του Παναγη Γαλιατσατου | Kathimerini». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2020. 
  80. ↑ «El Mundo: Μήπως τελικά ο Παπανδρέου είχε δίκιο;». TVXS - TV Χωρίς Σύνορα. https://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/el-mundo-mipos-telika-o-papandreoy-eixe-dikio. Ανακτήθηκε στις 2018-06-15. 
  81. ↑ «Η δικαίωση του Γιώργου Παπανδρέου | Μιχάλης Μιχαήλ». Protagon.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2018. 
  82. ↑ «Γ.Παπανδρέου: Τσίπρας και Σαμαράς έπρεπε να είναι στο Καστελόριζο το 2010». in.gr. 2018-04-17. http://www.in.gr/2018/04/17/politics/kommata/g-papandreou-tsipras-kai-samaras-eprepe-na-einai-sto-kastelorizo-2010/. Ανακτήθηκε στις 2018-06-15. 
  83. ↑ ««Λεφτά υπάρχουν» έλεγε ο Γ. Παπανδρέου το 2009». http://www.kathimerini.gr/783966/article/epikairothta/politikh/lefta-yparxoyn-elege-o-g-papandreoy-to-2009. Ανακτήθηκε στις 2018-06-15. 
  84. ↑ «Σημίτης: «Θυμηθείτε πόσο μας κόστισε το λεφτά υπάρχουν»». ProtoThema. https://www.protothema.gr/politics/article/407149/pasok-zapeio/. Ανακτήθηκε στις 2018-06-15. 
  85. ↑ «tovima.gr - Γιώργος Α. Παπανδρέου: Η άνοδος και η πτώση». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2018. 
  86. ↑ ««Λεφτά υπάρχουν» | ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών». www.tokinima.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2020. 
  87. ↑ Ρουγγέρη, Νατάσα. «Βαγγέλης Βενιζέλος: Πρωταγωνιστής στη συνωμοσία των Καννών». Documento. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2020. 
  88. ↑ «Κείμενο 12 βουλευτών ΠΑΣΟΚ για το μέλλον της Κεντροαριστεράς | naftemporiki.gr». www.naftemporiki.gr. 12 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2020. 
  89. ↑ «4 Νοεμβρίου 2011: Οι 24 ώρες που οδήγησαν στην αποχώρηση Παπανδρέου». www.news247.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2020. 
  90. ↑ «Τσίπρ��ς προς Σαμαρά: Να μάθουμε πώς ανατράπηκε ο Παπανδρέου». Fortunegreece.com. 6 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2020. 
  91. ↑ «tovima.gr - Ψήφο εμπιστοσύνης έλαβε η κυβέρνηση Παπανδρέου». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2018. 
  92. ↑ Πρετεντέρης, Γιάννης (2013). Ο ψυχρός Εμφύλιος. Αθήνα: Πατάκης. σελ. 10-40. 
  93. ↑ Loulēs, Giannēs.· Λουλης, Γιαννης. (2011). Ho dromos pros tēn avysso : hoi synepeies tēs krisēs tou kommatikou systēmatos, 1981-2011 (1ēs ekd έκδοση). Athēna: Ekdoseis Kastaniōtē. ISBN 978-960-03-5390-7. 769628152. 
  94. ↑ Rōmaios, Giōrgos, 1934-· Ρωμαίος, Γιώργος, 1934- (2012). Hē Hellada tōn daneiōn kai tōn chreokopiōn (1. ekd έκδοση). Athēna: Ekdoseis Patakē. ISBN 978-960-16-4493-6. 785791402. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  95. ↑ Lygeros, Stauros, 1953-· Λυγερός, Σταύρος, 1953- (2011). Apo tēn kleptokratia stē chreokopia (1. ekd έκδοση). Athēna: Ekdoseis Patakē. ISBN 978-960-16-4377-9. 767863438. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  96. ↑ https://web.archive.org/web/20200808234710/https://www.hellenicparliament.gr/Vouleftes/Diatelesantes-Vouleftes-Apo-Ti-Metapolitefsi-Os-Simera/?MpId=629183a8-485e-4ef8-9c70-2be0d6ac0f0e. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2020.  Missing or empty |title= (βοήθεια)

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γιώργος_Α._Παπανδρέου&oldid=10835430"