Holecistektomija

Holecistektomija je hirurška metoda kojom se odstranjuje žučna kesa. Postoje dvije metode; otvorena ili klasična holecistektomia i laparoskopska holecistektomija. To je najčešća metoda za tretman simptomatskih bilijarnih kamenaca.

Prilikom preoperativne pripreme urade se laboratorijski testovi, snimak pluća i testovi za ispitivanje srčane funkcije uz konzultaciju internista i anesteziologa. Uklanjanje dlaka se vrši posebnim mašinama za skidanje dlaka neposredno prije operacije jer brijanje je povezano sa većom incidencijom infekcija zbog oštećenja kože. koža se opere dezinfekcionim sredstvima od bradavica do pubične regije. Šest sati prije operacije se ne uzima hrana i tečnost.

Nakon operacije medicinske sestre provjeravaju sadržaje drenova, da li pacijent zadovoljavajuće diše i bilježe unos tečnosti, količinu izlučene mokraće i drugih tekučina. Pacijent se savjetuje da udahne duboko svaki sat, provjerava se prohodnost disajnih puteva, krvarenja rana i slično. Prate se vitalni parametetri pacijenta. Pacijenti ovisno o operativnom zahvatu ne uzimaju hranu na usta u periodu od nekoliko sati do nekoliko dana i u tom periodu primaju infuzione otopine. Pažnja se obraća na prisustvo žući ili krvi na sadržaj drenova ukoliko postoje.

Za klasičnu holecistektomiju koristi se standardni laparotomijski set bez potrebe za drugim dodatnim instrumentarijem. Operacija kojom se otvara abdomen se naziva laparotomija. Dužina reza je od 10 do 15 cm. Pristup je ili subkostalnim rezom ili medijalnim supraumbilikalnim rezom sa holecistektomijom urađenom standardnim hirurškim instrumentima. Trbuh se drenira u većini slučajeva a operativna rana se zatvara po uzusima klasične abdominalne hirurgije.^[1],^[2]

Laparoskopska holecistektomija radi se sa standardnim laparoskopskim stubom Operativni tim sačinjavaju tri hirurga od kojih dva stoje na lijevoj strani pacijenta i jedan na desnoj strani. Pacijent je u položaju anti-Trendelenburga 20% te blago naget na lijevu stranu. Operativni zahvat je izvođen koristeći četiri troakara, dva od 10 mm i dva od 5 mm, sa intraabdominalnim pritiskom od 14 mmHg. Položaj troakara se ne razlikuje od standardnog te smo jedan 10mm postavljali umbilikalno, j jedan od 10mm epigastrično te dva od 5mm desno subkostalno. Koristi se obično tehnika otvorene laparoskopije sa Hassonovim troakarom ili tehnika sa Verres iglom. Holecistektomija se radi sa standardnim laparoskopskim setom uz klipanje arterije cistike i duktus cistikusa sa po tri klipa. Žučna kesa se vadi kroz umbilikalnu portu, a po potrebi otvor se proširi da bi se lakše izvadila žučna kesa. Pri zatvaranju otvora troakara ušiva se fascija na 10mm otvorima te kod većine pacijenata plasira intradermalni šav.^[2]

Otvorena operacija se može uraditi odmah ili nakon što se utvrdi da se operacija ne može uraditi laparoskopski. Cilj operacije je isti samo se pristupa kroz rez na koži u medijalnoj liniji iznad pupka (laparatomia mediana) ili poprečnim rezom ispod desnog rebarnog luka (laparatomia subcostalis). Instrumenti su jači i robusniji tako da je moguće operirati i kada se radi jačim upala i kada kamenci onemogućavaju da se žučna kesa adekvatno uhvati hvatalicom. Dalji postupak je sličan onome kod laparaskopske samo što se elemnti podvezuju hirurškim koncima (mada se mogu klipati kao i kod laparoskopije)^[2]

Najprije se pacijent prebaci u sobu za buđenje dok ne pretane dejstvo anestetika. Nakon toga se pacijent prebaci u bolesničku sobu. Postoperativni oporavak zavisi od operativne metode.^[2]

• Laparoskopska holecistektomija. Pacijenti nekada idu kući isti dan nakon operacije a obično ostaju u bolnici jedan ili dva dana. Potrebno je oko sedam dana da se pacijent potpuno oporavi.
• Otvorena holecistektomija. Porebno je provesti dva do tri dana u bolnici. Nakon toga treba 4 do 6 sedmica za puni oporavak.

Povreda Luschkinog voda (lat. ductus Luschka) koji se nalazi u 33% populacije je jedna od češćih komplikacija. Ova ozljeda često prođe neprimjećena na operaciji a postoperativno se razvije bilijarni peritonitis koji može zahtijevati postavljanje privremenog stenta u glavni žučni vod. Antibiotici i analgetici se daju im se posumnja na postojanje bilijarnog peritonitisa. Peritonitis se obično javi 5 do 7 dana nakon operacije.

Rijetke ali potencijalno opasne komplikacije su povrede zajedničkog žučnog voda (lat. ductus hepaticus communis) koji povezuje žučnu kesu i jetru. Iz povrjeđenog voda može curiti žuč i izazvati bol i infekciju. Mnogi slučajevi se mogu riješiti bez hirurške intervencije ako su ozljede male. Veće povrede se tretiraju hirurški, obično od strane iskusnijeg hirurga. Pokušava se napraviti rekonstrukcija žučnog voda sa drenažmo žuči preko T drena ili stenta koji ide kroz dvanaestopalačno crijevo. Nekada je potrebno napraviti anastomozu žučnog voda i tankog crijeva (dvanaestopalačno crijevo ili dio crijeva koji se zove jejunum).^[3]

Ovaj odlomak potrebno je proširiti.

1. ^ "Arhivirana kopija". Arhivirano s originala, 1. 7. 2010. Pristupljeno 23. 6. 2010.CS1 održavanje: arhivirana kopija u naslovu (link)
2. ^ ^{a b c d} http://www.mayoclinic.com/health/cholecystectomy/MY00372/DSECTION=what-you-can-expect
3. ^ Kapoor VK. Bile duct injury repair – When? What? Who? 'Journal of HBP Surgery' 2007; 14: 476-9.

Ovaj odlomak potrebno je proširiti.