gwreg

Meneget er C'hatolikon (gruec).

Da geñveriañ gant ar gerioù gwraig en kembraeg, gwrek en kerneveureg.

Anv-kadarn

gwreg /ˈɡ(w)reːk/ benel (liester : gwragez)

1. Kozh : maouez.
2. Ster ordinal hiziv : plac'h dimezet, pried.
   • — Daou vab hag ur verc'h hoc'h eus, Sir, a lâras arre an Evnig, ganet o-zri eus ho kwreg, ha setu-int amañ. [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 133.)
   • Gwreg ha bugale en doa ivez. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 89.)
   • Ar gwaz a dle sentiñ ouzh e wreg. — (Yann-Vari Perrot, E-tal ar poull, C'HOARIVA BREZHONEK, Pemp pezh-c'hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, p. 42.)
   • Hennez, 'vat, paotr, e-neus bet ur wreg a-stroñs, unan ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 131.)
   • — Sada ho kwreg amañ ; ha pa ne fellfe ket deoc'h, ho kwreg eo ! [...]. — (Gab Milin, Marvailhoù Bro-Leon, Hor Yezh, 1999, p. 50.)
3. anv graet gant ur gwaz pa gomz ouzh e wreg:
   • — Hola ! Gwreg, mat a'teus graet oc'h aozañ din ur goan vat, rak darev on da vervel gant an aon ! — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 194.)

• maouez

• Eur wreg fur hag hi divalo
  A zo dreist ar gaera gwreg a zo — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 55.)
• An hini 'zo manac'h en abati
  En deus ur wreg en Keriti — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 49.)