Хела Вуоліёкі

Хела Вуоліёкі
Hella Wuolijoki
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні	Ella Maria Murrik
Псеўданімы	Юхані Тэрвапяя, Фелікс Тулі
Дата нараджэння	22 ліпеня 1886(1886-07-22)[1][2][…]
Месца нараджэння	Хелмэ, Хельмэ, Павет Валга, Эстонія
Дата смерці	2 лютага 1954(1954-02-02)[3][2][…] (67 гадоў)
Месца смерці	Хельсінкі, Агенцтва рэгіянальнага кіравання Паўднёвай Фінляндыі[d], Фінляндыя
Пахаванне	Хіетаніемі
Грамадзянства	Эстонія  Фінляндыя  Расійская імперыя
Муж	Sulo Wuolijoki[d]
Дзеці	Vappu Tuomioja[d]
Альма-матар	Хельсінкскі ўніверсітэт
Месца працы	Агульнае радыё
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	палітык, драматург, пісьменніца, журналістка
Дэбют	Дзеці дома (Talulapsed, 1912)
Грамадская дзейнасць
Партыя	Дэмакратычны Саюз народа Фінляндыі[d]
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Хела Вуоліёкі (фінск.: Hella Maria Wuolijoki; псеўданімы: Юхані Тервапяя і Фелікс Nулі) (22 ліпеня 1886, Хельмэ, Лівонія — 20 лютага 1954, Хельсінкі) — фінская пісьменніца і драматург. Па нацыянальнасці эстонка.

Скончыла Хельсінкскі ўніверсітэт (1908). Уваходзіла ў гурток «Кійла». Член Дэмакратычнага саюза народа Фінляндыі, дэпутат сейма ў 1946-48. Першая п’еса В. «Дзеці дома» (1912), раман «Жыхары Затуманнага» (ч. 1-2, 1914-33), п’есы «Койдула» (1932) і «Падпаленая зямля» (1936, на эстонскай мове.) — пра жыццё эстонскага народа. Сацыяльныя драмы «Міністр і камуніст» (1932) і «Закон і парадак» (1933, выд. 1948) — першыя творы на фінскай мове. У цыкле рэалістычных п’ес пра насельнікаў радавога маёнтка Ніскавуорі — «Жанчыны Ніскавуоры» (1936), «Хлеб Ніскавуоры» (1938), «Маладая гаспадыня Ніскавуоры» (1940), «Хэта Ніскавуоры» (1953) і інш. паказаны крах патрыярхальнага побыту. Вколіёкі — аўтар п’ес «Хулда Юўрака» (1937), «Юстына» (1937), «Зялёнае золата» (1938) і інш. У 1943 за антыфашысцкую дзейнасць Вуоліёкі быў вынесены смяротны прысуд, заменены пажыццёвым заключэннем; вызвалена ў 1944 годзе. У турме напісала дзве часткі аўтабіяграфічнай трылогіі: «Школьніцы ў Тарту» (1945), «Студэнцкія гады ў Хельсінкі» (1945); 3-я частка — «Я стала дзелавой жанчынай» (1953).

	Хела Вуоліёкі на Вікісховішчы