Сяргей Іванавіч Ціхаміраў

Сяргей Іванавіч Ціхаміраў
Сяргей Іванавіч Ціхаміраў
Дата нараджэння	1850
Дата смерці	19 ліпеня 1913
Месца смерці	Масква, Маскоўская губерня, Расійская імперыя;
Альма-матар	Віцебская гімназія; Пецярбургскае будаўнічае вучылішча (1879);
Узнагароды
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сяргей Іванавіч Ціхаміраў (1850 — 19 ліпеня 1913) — расійскі інжынер і архітэктар^[2]. Аўтар шэрагу прыкметных будынкаў Саратава^[3].

Меў прынамсі двух братоў: Канстанцін таксама быў інжынерам-архітэктарам, а Мікалай (руск.) (бел. — урачом-афтальмолагам, лейб-акулістам Найвысокага двара^[4]^[5].

Біяграфія

Дзяцінства і адукацыя

Нарадзіўся ў 1850 годзе. Пачатковую адукацыю атрымаў у Віцебскай мужчынскай гімназіі, спецыяльную — у Пецярбургскім будаўнічым вучылішчы з 1872 па 1879 год. Скончыў курс па першым разрадзе^[2].

Прафесійная дзейнасць

Па выхадзе з вучылішча складаўся пры Тэхнічна-будаўнічым камітэце (руск.) (бел. Міністэрства ўнутраных спраў, а праз два гады прызначаны прыдворным архітэктарам маёнтка «Лівадыя» ў Крыму^[2]. У 1882 годзе звольнены ад службы ў выніку скасавання пасады архітэктара «Лівадыі», а пасля гэтага прызначаны архітэктарам Імператарскіх маскоўскіх тэатраў (руск.) (бел. і адкамандзіраваны ў каранацыйную камісію для ўладкавання ілюмінацыі Крамля і наогул палацавых будынкаў і тэатраў да дня каранавання Мікалая II і Аляксандры Фёдараўны (руск.) (бел..

У той самы час С. Ціхаміраў складаўся архітэктарам Пятроўскай земляробчай і лясной акадэміі (руск.) (бел. і прымаў удзел у працах камісіі па пабудове будынка Політэхнічнага музея (руск.) (бел. ў г. Маскве, пры чым назіраў за працамі і выконваў пасаду сакратара той жа камісіі. У 1887 годзе выйшаў па хваробе ў адстаўку і заняўся прыватнай практыкай у г. Маскве, а ў 1890 годзе ўступіў зноў на службу ў Міністэрства ўнутраных спраў, з прызначэннем на пасаду саратаўскага губернскага архітэктара^[2]. Архітэктар таксама ўваходзіў у гарадскія будаўнічыя камісіі і распрацаваў праекты пашырэння гарадскога тэатра і Аляксандра-Неўскага сабора, пакінутыя не рэалізаванымі. У 1900 году Ціхаміраў вярнуўся ў Маскву ў Тэхнічна-будаўнічы камітэт (руск.) (бел. Міністэрства ўнутраных спраў, дзе і працаваў да самай смерці 19 ліпеня 1913 года^[6].

Творчасць

Асобныя творы

У Санкт-Пецярбургу і яго ваколіцах

Дача сп. М. І. Ціхамірава (руск.) (бел. ў Азярках (руск.) (бел., паблізу ад Санкт-Пецярбурга^[2]

У Маскве і Падмаскоўі

Дом для інтэрната студэнтаў пры Пятроўскай земляробчай акадэміі (руск.) (бел. па вул. Ціміразеўскай (руск.) (бел.^[2]
Казармы для рабочых і іншыя пабудовы ў Пятроўска-Разумоўскім (руск.) (бел. каля Масквы^[2]
Дачы спадароў Баранава, Трындзіна і Казакова ў Пятроўска-Разумоўскім каля Масквы^[2]
Дом савета маскоўскіх дзіцячых прытулкаў у г. Маскве (паводле іншых крыніц, архітэктарам быў Я. І. Антонаў)^[2]^[7]
Будынак Політэхнічнага музея (руск.) (бел. ў Маскве^[2]
Два даходных дома графа А. Д. Шарамецева (руск.) (бел. ў г. Маскве^[2]
Уладкаванне вадаснабжэння і электрычнага асвятлення ў Імператарскім вялікім маскоўскім тэатры (руск.) (бел. і аддзелка яго нанава^[2]
Даходны дом Грыгорыя-Багаслоўскай царквы па вул. Вялікая Дзмітраўка (руск.) (бел., 30 (1888—1894, саўмесна з Л. М. Кекушавым (руск.) (бел., надбудаваны)^[8]^[9]
Прытулак па вуліцы Астожанка (руск.) (бел., 39 (1902)^[8]
перабудова даходнага дома К. М. Палтарацкага (руск.) (бел. па вул. Вялікая Дзмітраўка (руск.) (бел., 2/3 (саўмесна з А. П. Элькінскім (руск.) (бел., 1889. У 1902 годзе быў зноў перабудаваны архітэктарам Р. І. Клейнам (руск.) (бел.)^[10]

У Саратаве

Млын М. В. Скварцова на Астраханскай вуліцы (руск.) (бел., дзе пазней змяшчалася абутковая фабрыка^[3]^[6]^[11]
Шакаладная фабрыка на Астраханскай вуліцы (руск.) (бел. (пазней будынак займала тыпаграфія, а потым швейная фабрыка)^[3]
Асабняк спадара Цімафеева на рагу Вольскай (руск.) (бел. і Шаўчэнкі, дзе пазней размясцілася дзіцячая паліклініка^[3]^[6]
дамы купца М. І. Хватава^[3]
Багадзельня таварыства мяшчан^[3]
Дом спадарыні Яфімавай на вуліцы Чапаева (руск.) (бел.^[2]
Дом купца Я. Ц. Вараб’ёва на вуліцы Чапаева^[2]^[12]^[13]^[14]
Верагодна, ён аўтар праекта малога млына Шміта^[3]
Перабудова будынка новага гасцінага двара на Тэатральнай плошчы (руск.) (бел.^[3]^[6] (згарэў 5 лістапада 1918 года)
Распрацаваў праекты пашырэння гарадскога тэатра і Аляксандра-Неўскага сабора (руск.) (бел., якія засталіся нерэалізаванымі^[3]

У іншых месцах

Бальніца і багадзельня ў сяле Высокім Вяземскага павета Смаленскай губерні графа А. Д. Шарамецева (руск.) (бел.^[2]
Казарменыя і многія іншыя пабудовы ў маёнтку «Лівадыя» ў Крыму^[2]
Перабудова некалькіх прыватных дамоў^[2]
Будынак Марыінскай жаночай гімназіі ў Вольску (1904)^[3]

Зноскі

↑ Тихомиров Сергей Иванович // https://www.biografija.ru/biography/tikhomirov-sergej-ivanovich.htm
↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і ^к ^л ^м ^н ^о ^п ^р https://xn--90ax2c.xn--p1ai/catalog/005289_000028_4D34F934-46BA-4F3C-BF29-1201DEBDA0F9/viewer/?page=354 Барановский Г. В. Юбилейный сборник сведений о деятельности бывших воспитанников Института гражданских инженеров (Строительного училища) 1842—1892 с. 345] (руск.)
↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і Архитектор Тихомиров С. И. (руск.)
↑ Е. Л. Александрова. Дачная местность местность Шувалово — Озерки Архівавана 19 чэрвеня 2018. (руск.)
↑ ЦГИА СПб. Ф. 224. Оп. 3. Д. 4671. Доклады СПб. губернской земской управы. 1885.
↑ ^а ^б ^в ^г Большая Саратовская Энциклопедия, 2010–2019. (руск.)
↑ Дом Совета детских приютов (руск.)
↑ ^а ^б Тихомиров, Сергей Иванович (руск.)
↑ Москва: Архитектурный путеводитель / И. Л. Бусева-Давыдова, М. В. Нащокина, М. И. Астафьева-Длугач. — М.: Стройиздат, 1997. — 512 с. — ISBN 5-274-01624-3
↑ Реестр памятников истории и культуры (нявызн.)(недаступная спасылка). Официальный сайт «Москомнаследия». Архівавана з першакрыніцы 24 жніўня 2011. Праверана 12 мая 2011.
↑ Ленин у мельницы Скворцова (руск.)
↑ Дом Воробьева (руск.)
↑ Надстроенный дом Воробьёва (руск.)
↑ ДОМ ВОРОБЬЕВА Архівавана 19 красавіка 2021. (руск.)

Літаратура

Центральный исторический архив г. Москвы, ф. 228, оп. 2, д. 299.
Зодчий. — СПб., 1913, 36.

[_a5ede9af2a03c192-1] Тихомиров Сергей Иванович // https://www.biografija.ru/biography/tikhomirov-sergej-ivanovich.htm

[БЮСС-2] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і ^к ^л ^м ^н ^о ^п ^р https://xn--90ax2c.xn--p1ai/catalog/005289_000028_4D34F934-46BA-4F3C-BF29-1201DEBDA0F9/viewer/?page=354 Барановский Г. В. Юбилейный сборник сведений о деятельности бывших воспитанников Института гражданских инженеров (Строительного училища) 1842—1892 с. 345] (руск.)

[АТСІ-3] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і Архитектор Тихомиров С. И. (руск.)

[4] Е. Л. Александрова. Дачная местность местность Шувалово — Озерки Архівавана 19 чэрвеня 2018. (руск.)

[5] ЦГИА СПб. Ф. 224. Оп. 3. Д. 4671. Доклады СПб. губернской земской управы. 1885.

[ТСІ-6] а ^б ^в ^г Большая Саратовская Энциклопедия, 2010–2019. (руск.)

[7] Дом Совета детских приютов (руск.)

[Тихомиров,_Сергей_Иванович-8] а ^б Тихомиров, Сергей Иванович (руск.)

[9] Москва: Архитектурный путеводитель / И. Л. Бусева-Давыдова, М. В. Нащокина, М. И. Астафьева-Длугач. — М.: Стройиздат, 1997. — 512 с. — ISBN 5-274-01624-3

[autogenerated1-10] Реестр памятников истории и культуры (нявызн.)(недаступная спасылка). Официальный сайт «Москомнаследия». Архівавана з першакрыніцы 24 жніўня 2011. Праверана 12 мая 2011.

[4-11] Ленин у мельницы Скворцова (руск.)

[12] Дом Воробьева (руск.)

[13] Надстроенный дом Воробьёва (руск.)

[14] ДОМ ВОРОБЬЕВА Архівавана 19 красавіка 2021. (руск.)

[1]