Раман Мар’янавіч Лубкіўскі

Раман Мар’янавіч Лубкіўскі
укр.: Роман Мар’янович Лубкiвський
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	10 жніўня 1941(1941-08-10)[1]
Месца нараджэння	Астрывэць[d], Тэрэбоўлянскі раён, Цярнопальская вобласць, УССР, СССР
Дата смерці	23 кастрычніка 2015(2015-10-23) (74 гады)
Месца смерці	Львоў, Львоўскі гарадскі савет, Львоўская вобласць, Украіна[2]
Пахаванне	Лычакаўскія могілкі[3]
Грамадзянства	СССР  Украіна
Дзеці	Маркіян Лубкіўскі[d] і Даніла Лубкіўскі[d]
Альма-матар	філалагічны факультэт Львоўскага ўніверсітэта[d]
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэт, палітык, пісьменнік, перакладчык, літаратурны крытык, дыпламат
Жанр	верш
Грамадская дзейнасць
Партыя	КПСС[4]
Член у	Саюз пісьменнікаў СССР Саюз беларускіх пісьменнікаў Вярхоўная Рада Украіны I склікання[d]
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Рама́н Мар’я́навіч Лубкі́ўскі (укр.: Роман Мар’янович Лубківський; 10 жніўня 1941, в. Астравец, Церабаўлянскі раён, Цярнопальская вобласць, Украінская ССР, СССР — 23 кастрычніка 2015, Львоў, Украіна) — украінскі пісьменнік, дзяржаўны і грамадскі дзеяч, дыпламат. Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол Украіны. Член Саюза пісьменнікаў Украіны (1976), ганаровы член Саюза беларускіх пісьменнікаў (2006).

Скончыў філалагічны факультэт Львоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя Івана Франко (1963). Працаваў намеснікам галоўнага рэдактара часопісу «Жовтень» (з 1990 — «Дзвін»).

У 1980—1992 — старшыня Львоўскай арганізацыі Саюза пісьменнікаў Украіны, член выканаўчай рады ўкраінскага аддзялення ПЭН-клуба, дэлегат Устаноўчага сходу Руху.

У 1990—1994 — народны дэпутат Украіны. З ініцыятывы Рамана Лубкіўскага распачатая традыцыя складання прысягі Прэзідэнтамі Украіны на Перасопніцкім Евангеллі.

У 1992—1993 — Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол Украіны ў Чэшскай і Славацкай Федэратыўнай Рэспубліцы. У 1993—1995 — Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол у Чэшскай Рэспубліцы.

У 2006—2007 — старшыня Камітэта па Нацыянальнай прэміі імя Тараса Шаўчэнкі.

У 1997—2001 — начальнік управы культуры Львоўскай абласной дзяржаўнай адміністрацыі. У 1996—2000 — старшыня львоўскай абласной арганізацыі таварыства «Просвіта» імя Т. Шаўчэнкі, пасля — ганаровы старшыня.

З 1995 — прафесар факультэта міжнародных стасункаў і дыпламатычнай службы Львоўскага нацыянальнага ўніверсітэта.

У 2007 заснаваў імянную стыпендыю для найлепшых вучняў Астравецкай сярэдняй школы I—III ступеняў.

Памёр 23 кастрычніка 2015 года, пахаваны на Лычакаўскіх могілках Львова.

Друкавацца пачаў з 1958 года. Перакладаў з большасці славянскіх літаратур, напрыклад, творы А. Блока, І. Вазава, Я. Івашкевіча, Д. Максімавіч і іншых. З беларускай пераклаў вершы Я. Купалы, М. Багдановіча, Ф. Багушэвіча, К. Каганца, М. Чарота, У. Дубоўкі, М. Машары, П. Пестрака, Л. Геніюш, В. Зуёнка, М. Дуксы, П. Багрыма, В. Дунін-Марцінкевіча, Я. Лучыны, П. Панчанкі^[5].

Творы Рамана Лубкіўскага перакладзеныя на англійскую, беларускую (Васіль Зуёнак, Генадзь Бураўкін^[6]), балгарскую, польскую, расійскую, сербскую, славацкую, харвацкую і чэшскую мовы.

• «Зачудовані олені» (1965),
• «Громове дерево» (1967),
• «Рамена» (1969),
• «Смолоскипи» (1975),
• «Звіздар» (1977),
• «Майоліка» (1985),
• «Словацьке літо» (1986),
• «Карбівня» (1987),
• «Серпневе яблуко» (1989),
• «Погляд вічності» (1990),
• «Балканський Христос» (2001),
• «Камінне жниво» (2001),
• «Квітень у серпні»,
• «Зелене серце» (2003),
• «Сто і одна строфа» (2003).

• «Слов’янське небо» (1972, анталогія перакладаў паэзіі),
• «Многосвіточ» (1978, публіцыстыка),
• «Високі райдуги» (1979, публіцыстыка),
• «Слов’янська ліра» (1983, анталогія перакладаў паэзіі),
• «Богорівний, бо правдомовний: Слово про Шевченка» (1997, манаграфія),
• «Сповідь. Молитва. Присяга: Літературний портрет Д. Павличка» (2004, манаграфія).

Суўкладальнік зборнікаў:

• «Вінок Маркіянові Шашкевичу» (1987),
• «Весни розспіваної князь. Слово про Антонича» (1989).

Укладальнік і навуковы рэдактар

• кнігі М. Богдановича «Стратим-лебідь» (2002),
• кнігі артыкулаў С. Гординського «На переломі епох» (2004),
• літаратурна-мастацкіх зборнікаў «Посвята» (2003) і «Шевченкова дорога і Білорусь» (2004).

• 1977 — заслужаны дзеяч культуры Польшчы за перакладніцкую дзейнасць і папулярызацыю ва Украіне польскай літаратуры.
• 1979 — літаратурная прэмія імя Паўла Тычыны.
• 1984 — прэмія імя Віцеслава Незвала Чэшскага літаратурнага фонду.
• 1988 — прэмія імя Паўла Гвездаслава за арыгінальную і перакладніцкую творчасць, адданасць культуры славацкага народа.
• Дзяржаўная прэмія Украіны імя Т. Шаўчэнкі 1992 года ў галіне літаратуры ��а зборку паэзіі «Погляд вічності»^[7]
• Ордэн «За заслугі» ІII ст. (1998) — за важкі асабісты ўнёсак ва ўзбагачэнне нацыянальнай культурнай спадчыны Украіны, важкія творчыя здабыткі і актыўную грамадскую дзейнасць^[8]
• Заслужаны дзеяч мастацтваў Украіны (2006) — за значны асабісты ўнёсак у сацыяльна-эканамічнае, культурнае развіццё ўкраінскай дзяржавы, важкія працоўныя дасягненні і з нагоды 15-й гадавіны незалежнасці Украіны^[9]
• 2008 — Прэмія імя Максіма Рыльскага
• 2008 — прэмія Ars Translationis за пераклад з чэшскай мовы драмы Вацлава Фрыча «Іван Мазепа».
• Ордэн «За заслугі» ІI ст. (2011) — за значны асабісты ўнёсак у станаўленне незалежнасці Украіны, сцверджанне яе суверэнітэту і міжнароднага аўтарытэту, заслугі ў дзяржаватворчай, сацыяльна-эканамічнай, навукова-тэхнічнай, культурна-асветнай дзейнасці, сумленнае і бездакорнае служэнне ўкраінскаму народу^[10]

• Шевченківські лауреати 1962—2001: Енциклопедичний довідник. — К., 2001. — С. 305—307.
• Б. Новосядлий, М. Ониськів. Лубківський Роман Мар’янович // Тернопільський енциклопедичний словник : у 4 т. / редкол.: Г. Яворський та ін.. — Тернопіль: Видавничо-поліграфічний комбінат «Збруч», 2005. — Т. 2: К — О. — С. 397. — ISBN 966-528-199-2.
• Лубкіўскі Раман Мар’янавіч // Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 435. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Раман Мар’янавіч Лубкіўскі