Енё Фок

Енё Фок
венг.: Fock Jenő
дэпутат Нацыянальнага сходу Венгрыі[d] 16 лістапада 1958 — 1975
прэм’ер-міністр Венгрыі 14 красавіка 1967 — 15 мая 1975
Папярэднік	Gyula Kállai[d]
Пераемнік	Дзьёрдзь Лазар
дэпутат Нацыянальнага сходу Венгрыі[d] 8 чэрвеня 1980 — 8 чэрвеня 1985
член ЦК ВСРП[d] 29 чэрвеня 1957 — 7 кастрычніка 1989
member of the Provisional National Assembly[d] 2 красавіка 1945 — 4 лістапада 1945
deputy minister[d] (Ministry of Metallurgy and Machinery[d]) 27 студзеня 1951 — 9 верасня 1954
Нараджэнне	17 мая 1916(1916-05-17)[1] МТК Будапешт, Аўстра-Венгрыя
Смерць	22 мая 2001(2001-05-22)[1] (85 гадоў) МТК Будапешт, Венгрыя
Жонка	Judit Sztankó[d][2][3]
Пар��ыя	Венгерская камуністычная партыя Венгерская сацыялістычная рабочая партыя Венгерская сацыял-дэмакратычная партыя[d] Камуністычная партыя Венгрыі[d][4]
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Енё Фок (венг.: Fock Jenő; 17 мая 1916, Будапешт — 22 мая 2001) — партыйны і дзяржаўны дзеяч Венгрыі, прэм'ер-міністр Венгрыі ў 1967—1975 гадах.

У 1932 годзе ўступіў у шэрагі камуністычнай партыі. За камуністычную дзейнасць у гады Другой сусветнай вайны знаходзіўся ў зняволенні з 1940 па 1943 год.

Пасля ўтварэння Венгерскай народнай рэспублікі ў 1952—1954 гадах займаў пасаду міністра металургіі. У 1957 годзе стаў сакратаром ЦК Венгерскай сацыялістычнай рабочай партыі, а ў 1961 годзе віцэ-прэм'ерам. З 1957 па 1980 год, ён таксама з'яўляўся членам Палітбюро ЦК ВСРП.

14 красавіка 1967 г. ён стаў пераемнікам Дзьюла Калана на пасадзе прэм'ер-міністра. Падчас свайго знаходжання на пасадзе, ён дарэмна спрабаваў ўвесці ў эканоміку некаторыя рынкавыя элементы. Аднак гэтыя спробы не ўвянчаліся поспехам, так як гэтаму супрацьдзейнічалі члены Варшаўскага дагавора і Савета эканамічнай узаемадапамогі. У выніку Фок 15 мая 1975 года падаў у адстаўку ў карысць Дзьёрдзя Лазара.

У 1945—1947, 1958—1967 і 1971—1985 гадах быў дэпутатам Нацыянальнага Сходу Венгрыі. Пазней, ён быў прэзідэнтам Асацыяцыі тэхнічных і прафесійных таварыстваў.

• Біяграфія (венг.)