Сьвятлана Анікей

Сьвятлана Анікей
Род дзейнасьці	акторка тэатру і кіно
Дата нараджэньня	7 лютага 1977 (47 гадоў)
Месца нараджэньня	Менск, БССР
Грамадзянства	Беларусь
Месца вучобы	тэатральны факультэт Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў[d] (1999)
Занятак	акторка
Месца працы	Нацыянальны акадэмічны тэатар імя Янкі Купалы
Узнагароды

Сьвятлана Ўладзімераўна Анікей (нарадзілася 7 лютага 1977 году ў Менску) — беларуская акторка, артыстка тэатру і кіно.

Скончыла тэатральны факультэт Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў ў 1999 годзе па спэцыяльнасьці «Акторскае мастацтва драматычнага тэатра і кіно», курс Лідзіі Манаковай^[1]. З таго самага году працавала ў Нацыянальным акадэмічным тэатры імя Янкі Купалы.

Пасьля масавых фальсыфікацыяў на прэзідэнцкіх выбарах 2020 году, жорсткага разгону акцыяў пратэсту, збіцьця й катаваньняў затрыманых пратэстоўцаў, калектыў Купалаўскага тэатру 13 жніўня запатрабаваў спыніць гвалт у дачыненьні да мірных грамадзян і выступіў за пералік галасоў з удзелам незалежных назіральнікаў. 17 жніўня ўладамі быў звольнены дырэктар тэатру Павал Латушка. 26 жніўня Сьвятлана Анікей разам з большасьцю трупы й іншымі супрацоўнікамі тэатра звольнілася ў знак пратэсту^[2].

• Ганна Мартынаўна Зьмяюкіна («Вяселле» паводле А. Чэхава);
• Пятруся («Хам» Э. Ажэшкі);
• Паліна («Не мой» паводле А. Адамовіча);
• Шміт («Офіс» І. Лаўзунд);
• Панна («Выкраданьне Эўропы, альбо Тэатар Уршулі Радзівіл» паводле твораў Ф.Радзівіл);
• Гаспадыня («Лістапад. Андэрсен» паводле А. Паповай);
• Тэлемена («Пан Тадэвуш» А. Міцкевіча);
• Эльвіра («Дон Жуан» Ж.-Б. Мальера) ^[1]

• Брагіня («Трышчан ды Іжота» С. Кавалёва)
• Юлька («Ажаніцца — не журыцца» братоў Далецкіх, М. Чарота)
• Верка («Жарсьці па Аўдзею» Ул. Бутрамеева)
• Зорачка («Карлік Нос» В. Гаўфа)
• Аксюша («Лес» А. Астроўскага)
• Алена («Восеньская саната» І. Бэргмана)
• Луиза («Падступства й каханьне» Ф. Шылера)
• Флорэнс («Дзіўная місіз Сэвідж» Дж. Патрыка)
• Жонка («Мы і ЯНО» паводле А. Аверчанкі)
• Думка-вядзьмарка («Макбэт» Ў. Шэксьпіра)
• Кошачка (мюзікл «Афрыка» Л. Пранчака, У. Кандрусевіча)
• Лінда («Уваходзіць свабодны чалавек» Т. Стопарда)
• Карын («Эрык XIV» А. Стрындбэрга)
• Падчарка («С. В.» паводле пьесы «Вішнёвы сад» А.Чэхава)
• Марыля («Ядвіга» А. Дударава) ^[1]
• Годл («Памінальная малітва» Р. Горына)
• Ганна («Сымон-музыка» Я. Коласа
• Алена («Дзеці Ванюшына» С. Найдзёнава)
• Сара («Translations» Б. Фрыла) ^[3]

• Ірына («Nowy Świat», Польшча, 2015)
• Людміла Істоміна («Неподкупный», Расея, 2015)
• Маріна («Капкан для звезды», Расея, 2015)
• Галіна Аляксандраўна («Врачиха», Расея, 2014)
• Люба («Сразу после сотворения мира», Расея, 2013)
• Арына («Сводная сестра», Расея, 2013)
• Людміла Віктараўна («Ой, ма-моч-ки!», Беларусь/Расея, 2013)
• Дыяна («Жила-была Любовь», Расея, 2011)
• Сьвятлана («Тихий омут», Расея, 2010) ^[4]

Захапляецца рэстаўрацыяй старажытнай мэблі.^[5]

• Галоўная акторская ўзнагарода, XV Агульнапольскі фэстываль сучаснай драматургіі «Rzeczywistość przedstawiona» (за ролю ў пастаноўцы А. Карыткоўскай-Мазур «Сонька», Беластоцкі драматычны тэатар), 2015^[6]
• Першая нацыянальная тэатральная прэмія ў намінацыі «Найлепшая жаночая роля» (роля Паліны ў драме «Не мой»), 2011^[1]

• Сьвятлана Анікей на сайце Купалаўскага тэатру
• Сьвятлана Анікей на сайце Кино-Театр.ru
• Сьвятлана Анікей на сайце КиноПоиск
• «Зорка Купалаўскага Святлана Анікей стане глямурнай вядзьмаркай» / «Наша Ніва». — 2016 г. — 27 лютага
• «Дрэс-код: як апранаюцца менскія акторы» / citydog.by. — 2015 г. — 26 студзеня
• Інтэрвію інтэрнет-часопісу «Культпросвет» — 2014 г. — 10 студзеня
• Топ-10 самых прыгожых тэатральных актрыс на сайце грамадзкай культурніцкай кампаніі «Будзьма беларусамі!» — 2013 г. — 25 лютага
• «Актрыса, якая марыць сыграць Абломава» / часопіс «Мастацтва». — 2012 г. — №3 (348) — 31 сакавіка
• «У акторы я пайшла з-за крыўды» / «Комсомольская правда». — 2011 г. — 22 кастрычніка
• «Актрыса з акцэнтамі» / «СБ-Беларусь сегодня». — 2009 г. — 22 кастрычніка
• «Беларуская Мэры Попінс» / «Вячэрні Мінск». — 2003 г. — 28 лютага