Mugil cephalus

Mugil cephalus
Estáu de caltenimientu
Esmolición menor (IUCN 3.1)[1]
Clasificación científica
Reinu:	Animalia
Filu:	Chordata
Clas:	Actinopterygii
Orde:	Mugiliformes
Familia:	Mugilidae
Xéneru:	Mugil
Especie:	M. cephalus Linnaeus, 1758
Consultes
[editar datos en Wikidata]

El muil (Mugil cephalus) ye una especie de pexe marín eurihalino de la familia de los mugílidos.

El Mugil cephalus habita nes agües costeres de la mayoría de les estayes tropicales y subtropicales.^[2] Nel Atlánticu occidental, alcuéntrase dende la península de Nueva Escocia hasta Arxentina, incluyendo'l Golfu de Méxicu, anque ta ausente en Les Bahames y el Caribe. Nel Atlánticu oriental, habita dende'l golfu de Vizcaya hasta'l sur d'África. Atópase tamién en tol Mar Mediterraneu y nel Mar Negru. La distribución del Pacíficu oriental abarca dende'l sur de California hasta Chile.

La so distribución xeográfica ye amplia, siendo bien común n'agües costeres por cuenta de les sos carauterístiques, que-y dexen soportar temperatures elevaes, salinos variables y ciertos niveles de contaminación orgánica.

El so llargor ye xeneralmente de 30 a 80 cm. Ye una especie d'amplia distribución mundial.

N'ocasiones remonta los ríos, dexando tras les agües salines munchos quilómetros tierra adientro, asina pueden atopase nel ríu Narcea, (Asturies), alimentándose d'algues, y algamando tamaños considerables.

Mientres los meses de seronda ya iviernu, los adultos migren al mar en grandes congregaciones pa desovar. La fecundidá estímase en 0,5–2,0 millones de güevos per fema, dependiendo de la talla adulta.La eclosión asocede al cabu de 48 hores dempués de la fertilización, lliberando bárabos de 2,4 mm de largor. Cuando los bárabos algamen los 16–20 mm, migren a agües interiores o estuarios, onde pueden recoyese pa fines acuícolas dende fines d'agostu a principios d'avientu.

El mújol ye un pexe importante que sirve d'alimentu pa munchos seres humanos en tol mundu, anque n'Asturies nun ye vezu comelu, anque na posguerra teníen bon valir los que se pescaben nos pedrales, a la contra de los que se pescaben nes ríes, que s'alimentaben nes agües fecales que vertíen a la ría les poblaciones.

La so güeva tástiase salada, seca, y estrúyese pa facer xíntes especializaes en tol mundu, como'l Wuyutsu taiwanés, myeongran jeot coreanu, karasumi xaponés, botarga italianu, y el batarekh exipciu. N'Exiptu, el mesmu pexe ye saláu, secu, y escabechado col nome de feseekh.^[3] Na mariña del noroeste de Florida y Alabama, el mújol o negru, de cutiu ye una especialidá de restoranes de mariscos. Tostáu ye'l más popular, pero tamién puede comese afumáu, al fornu, y enlatado. Los pescadores locales suelen pescalu nuna nasa pequeña, anque dalgunos utilicen un gabitu. Ye un manxar nesta zona, anque tamién ye frecuente consumilo nel llar fileteado, y el restu de les sos anatomía, en sopes y guisos.^[4] Sicasí, el más numberosu ye'l mújol blancu( Mugil curema ), por movese y ser reproducíu n'agües más llimpies, evitando asina l'intensu sabor a folla.^[5] El mújol ye un pexe delicao pal so caltenimientu; en xelu puede ser comestible de mientres 72 hores aproximao, darréu, conviértese casi en non comestible.

Bibliografía

• Arthur, J.R. & Lumanlan-Mayu, S. 1997. Checklist of the parasites of fishes of the Philippines. FAO Fisheries Technical Paper Non. 369. FAO, Rome, Italy. 102 pp.
• Badran, A.F. 1994. Preliminary investigations on streptococcosis among freshwater and marine fishes. Veterinary Medical Journal Giza, 42(1B): 257–262.
• Chen, S.C., Liaw, L.L., El so, H.Y., Ko, S.C., Wu, C.Y., Chaung, H.C., Tsai, Y.H., Yang, K.L., Chen, Y.C., Chen, T.H., Lin, G.R., Cheng, S.Y., Lin, Y.D., Lee, J.L., Lai, C.C., Weng Y.J. & Chu, S.Y. 2002. Lactococcus garvieae, a cause of disease in grey mullet, Mugil cephalus L., in Taiwan. Journal of Fish Diseases, 25:727–732.
• FAO. 1995. Code of Conduct for Responsible Fisheries. FAO, Rome, Italy. 41 pp.
• Harrison, I.J. & Senou, H. 1999. Order Mugiliformes. Mugilidae. Mullets. In: K.Y. Carpenter & V.H. Niem (eds.), FAO species identification guide for fishery purposes. The living marine resources of the Western Central Pacific. Volume 4. Bony fishes Part 2 (Mugilidae to Carangidae), páxs. 2069–2108. FAO, Rome, Italy.
• Oren, O.H. 1981. Aquaculture of grey mullets. (International Biological Programme Non. 26). Cambridge University Press, Cambridge, England. 507 pp.
• Plumb, J.A. 1999. Edwardsiella Septicaemias. In: P.T.K. Woo & D.W. Bruno (eds.), Fish Diseases and Disorders, Vol. 3: Viral, Bacterial and Fungal Infections, páxs. 479–521. CABI, New York, USA.

Wikispecies tien un artículu sobre Mugil cephalus.