পৰঠা

পৰঠা
	; আলু পৰঠা
উৎপত্তিৰ স্থান	ভাৰতীয় উপমহাদেশ
সম্পৰ্কিত ৰাষ্ট্ৰীয় ব্যঞ্জন	ভাৰত, বাংলাদেশ, ফিজি, মালদ্বীপ, মালয়েছিয়া, ম্যানমাৰ, থাইলেণ্ড নেপাল, পাকিস্তান, মধ্যপ্ৰাচ্য, ছিংগাপুৰ, শ্ৰীলংকা, ছুৰিনাম আৰু ট্ৰিনিদাদ আৰু ট'বেগো। ও
মুখ্য উপাদান	আটা, ঘিউ/মাখন/ৰন্ধন তেল আৰু বিভিন্ন পূৰ
ভ��ন্ন প্ৰকাৰ	আলু পৰঠা, ৰুটি কানাই, মেৰোৱা ৰুটি

পৰঠা ভাৰতীয় উপমহাদেশৰ স্থানীয় ফ্লেটব্ৰেড, ^[1] ইয়াৰ প্ৰাচীন উল্লেখ ভাৰতৰ আৰম্ভণিৰ মধ্যযুগীয় কৰ্ণাটকৰ সংস্কৃত গ্ৰন্থত উল্লেখ কৰা হৈছে;^[1] সমগ্ৰ আধুনিক ভাৰতবৰ্ষ, শ্ৰীলংকা, পাকিস্তান, নেপাল, বাংলাদেশ, মালদ্বীপ, আফগানিস্তান, ম্যানমাৰ, মালয়েছিয়া, ছিংগাপুৰ, থাইলেণ্ড, মৰিচাছ, ফিজি, গায়ানা, চুৰিনাম, আৰু ট্ৰিনিদাদ আৰু ট'বাগো য'ত ঘেঁ‌হু প্ৰচলিত পৰঠা তাৰ পৰম্পৰাগত প্ৰধান খাদ্য ৷ ই ভাৰত উপমহাদেশ আৰু মধ্যপ্ৰাচ্যৰ অন্যতম জনপ্ৰিয় ফ্লেটব্ৰেড ৷^[3]^[4] পৰঠা হৈছে পৰত আৰু আত্ত শব্দৰ মিশ্ৰণ, যাৰ আক্ষৰিক অৰ্থ হৈছে সিজোৱা আটা মঠাৰ তৰপ।^[5] ইয়াক পৰন্ত, পৰৌণ্ঠ, প্ৰান্ত, পৰন্তয়, পৰোন্থী ( পাঞ্জাবী ), পৰোতা ( বাংলা ভাষাত ), পৰঠা ( অডিয়া, উৰ্দু, হিন্দী ভাষাত ), পালাটা ; ম্যানমাৰত), পৰথা ( অসমীয়াত ), ফোৰটা ( চিলেটিত ), ফাৰাটা ( মৰিচাছ আৰু মালদ্বীপত ), প্ৰতা (দক্ষিণ-পূব এছিয়াত), পৰঠা, বাছ-আপ শ্বট, অইল ৰোটি (এংলোফোন কেৰিবিয়ানত ) আৰু মালয়েছিয়া আৰু ইণ্ডোনেছিয়াত ৰোটি কানাই ।

ইতিহাস

পৰঠা শব্দটো সংস্কৃত (স.,+स्थः पर, বা परः)ৰ পৰা উদ্ভৱ হৈছে।स्थितः)^[6] বিভিন্ন পূৰ দিয়া ঘেঁহুৰ পুৰাণ পলিছৰ ৰন্ধন প্ৰকৰণ (যিটোক আচায়াই (২০০৩) পৰঠা বুলি বৰ্ণনা কৰিছে) দ্বাদশ শতিকাৰ সংস্কৃত বিশ্বকোষ মনসোল্লাসত উল্লেখ কৰা হৈছে। ই য়াক পশ্চিমীয়া চালুক্য ৰজা তৃতীয় সোমেশ্বৰে সংকলিত কৰিছিল, যি বৰ্তমান ভাৰতৰ কৰ্ণাটকৰ পৰা শাসন কৰিছিল।^[7] পৰঠাৰ উল্লেখ নিজ্জাৰেও (১৯৬৮) কৰিছে, তেওঁৰ Panjab under the Sultans, (১০০০–১৫২৬ খ্ৰীষ্টাব্দ) গ্ৰন্থত যেতিয়া তেওঁ লিখিছে যে পঞ্জাৱৰ আভিজাত্য আৰু অভিজাত শ্ৰেণীৰ মাজত পৰঠা সাধাৰণ আছিল।^[8]

বেনাৰ্জীৰ (২০১০) মতে পৰঠা পাঞ্জাবী আৰু উত্তৰ ভাৰতীয় ৰন্ধন প্ৰণালীৰ লগত জড়িত। পাঞ্জাবী পদ্ধতিত পৰঠাত বিভিন্ন ধৰণৰ পূৰ দিয়া হয়। কিন্তু বেনাৰ্জীয়ে কয় যে মোগলসকলেও পৰঠাৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত আছিল যি বহুস্তৰীয় ঢকাই পৰঠাৰ জন্ম দিছিল, যাৰ নাম বাংলাদেশৰ ঢাকাৰ পৰা লোৱা হৈছিল।^[9] অ'ব্ৰাইনে (২০০৩) কৈছে যে ১৯৪৭ চনত ভাৰত বিভাজনৰ পিছত দিল্লীত পাঞ্জাবী পৰঠা জনপ্ৰিয় কৰা হৈছিল বুলি কোৱাটো শুদ্ধ নহয়, কিয়নো তেতিয়াৰ আগতে দিল্লীত পাঞ্জাবী বস্তুটো প্ৰচলিত আছিল।^[10]

সাধাৰণ আৰু পূৰ দিয়া প্ৰকাৰ

ভাৰতীয় উপমহাদেশৰ অন্যতম জনপ্ৰিয় ফ্লেটব্ৰেড, যাক টাৱাত ঘেঁহুৰ আটা ৰান্ধি তৈয়াৰ কৰা হয়।^[11] সাধাৰণ পৰঠা চাপপাটি / ৰটিতকৈ ডাঠ আৰু অধিক গুৰুত্বপূৰ্ণ কাৰণ ইয়াক ঘিউ বা তেলৰ দ্বাৰা আৱৰণ দি স্তৰিত কৰা হয় আৰু বাৰে বাৰে ভাঁজ কৰা হয়, পাফ পেষ্ট্ৰি বা লেমিনেটেড আটা মঠা কৌশলৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা পদ্ধতিৰ দৰেই, আৰু ফলস্বৰূপে ইয়াৰ স্থায়িত্ব দীৰ্ঘ হয়। পূৰ দিয়া বা ষ্টাফড পৰঠাত বিভিন্ন ধৰণৰ উপাদান থ উৎপত্তিস্থলৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰ ইয়াক তৈয়াৰ কৰিব পাৰি। সাধাৰণ পৰঠাৰ বাবে স্তৰযুক্ত আকাৰ লাভ কৰিবলৈ কেইবাটাও ভিন্ন পৰম্পৰাগত কৌশল আছে।^[12] ই পশ্চিমীয়া পাফ পেষ্ট্ৰিৰ দৰে আটা মঠা তেল দি বাৰে বাৰে ভাঁজ কৰাৰ পদ্ধতিও আছে। ই পৰঠাবোৰক পৰম্পৰাগত জ্যামিতিক আকৃতি দিয়ে। পৰঠাবোৰ ঘূৰণীয়া, সপ্তভুজ, বৰ্গক্ষেত্ৰ বা ত্ৰিকোণীয় হ’ব পাৰে। সাধাৰণ ষ্টাফ কৰা প্ৰকাৰসমূহৰ ভিতৰত আছে গুড়ি মছলাযুক্ত আলু ( আলু পৰঠা ), দালি, ফুলকবি ( গোবি পৰঠা ), আৰু কিমা মেৰ ( কিমা পৰঠা )। কম সাধাৰণ ষ্টাফিং উপাদানসমূহৰ ভিতৰত মিশ্ৰিত শাক-পাচলি, সেউজীয়া বীন, বিলাহী, অন্যান্য মাংস, পাতৰ শাক-পাচলি, মূলা, আৰু পানীৰ আদি অন্তৰ্ভুক্ত। এটা ৰাজস্থানী মুংবীন পৰঠাই আটা মঠাত মিহলাই মগু দালিৰ সৈতে দুয়োটা লেয়াৰিং কৌশল ব্যৱহাৰ কৰে। কিছুমান ষ্টাফড পৰঠা স্তৰযুক্ত নহয়, সাধাৰণ পৰঠাৰ দৰে চেপেটা হোৱাৰ অভাৱ আৰু ইয়াৰ পৰিৱৰ্তে ধাৰৰ চাৰিওফালে বন্ধ কৰি ৰখা আটাৰ দুটা ৰুটিউ ব্যৱহাৰ কৰি চেপেটা আৰু অগভীৰ ভাজি ভৰোৱা পাইৰ দৰে হয়।

পৰিবেশন

ভাৰত উপমহাদেশৰ পৰা অহা পৰম্পৰাগত ব্ৰেকফাষ্টৰ এক গুৰুএৰত্বপূৰ্ণ অংশ এই পৰঠা। পৰম্পৰাগতভাৱে ঘিউ ব্যৱহাৰ কৰি ইয়াক তৈয়াৰ কৰা হয় যদিও তেলো ব্যৱহাৰ কৰা হয়। আনকি কিছুমান মানুহে স্বাস্থ্যজনিত কাৰণত অভেনত বেক কৰিবও পাৰে। সাধাৰণতে পৰঠাৰ ওপৰত বগা ঘিউৰ ডলপ দি খোৱা হয়। পৰঠাৰ লগত জনপ্ৰিয় চাইড ডিচ হ'ল দৈ, কণী ভজা, অমলেট, মাটন কিমা (শাক-পাচলি আৰু মছলাৰ সৈতে ৰন্ধা পিহি লোৱা মাটন), নিহাৰী, জীৰা আলু (জিৰাৰ গুটিৰে লাহে লাহে ভাজি লোৱা আলু), দাইল, আৰু ৰাইতা। ইয়াত আলু, পানীৰ, পিঁয়াজ, কীমা বা জলকীয়া জলকীয়া ভৰাই থ'ব পাৰে।

প্ৰকাৰ

আলু পৰঠা (টেঙাযুক্ত সিজোৱা আলু আৰু পিঁয়াজৰ মিশ্ৰণেৰে ভৰাই থোৱা)।
চিলি পৰঠা বা মিৰ্চি পৰঠা সৰু, টেঙা টুকুৰা টুকুৰ অন্তৰ্ভুক্ত)
দুলহান পৰঠা ( হায়দৰাবাদ, সিন্ধৰ পৰা উৎপত্তি )
গোবি পৰঠা (স্বাদযুক্ত ফুলকবিৰে ভৰাই থোৱা)
পনীৰ পৰাঠা (কুটি লোৱা পনিৰেৰে ভৰাই থোৱা)
কিমা পৰঠা (কিমা, সাধাৰণতে কুকুৰা বা মেৰ পোৱালিৰে তৈয়াৰী মছলাযুক্ত পিহি লোৱা মাংসৰে ভৰাই থোৱা)
পিয়াজ পৰঠা (স্বাদযুক্ত পিঁয়াজেৰে ভৰাই থোৱা)
মোগলাই পৰঠা (ভাৰতৰ বাংলাদেশ আৰু পশ্চিম বংগৰ পৰা অহা কণী আৰু কিমা মাংসেৰে ভৰাই ডিপ ফ্ৰাইড কৰা ষ্টাফড পৰঠা)
পেটাই পৰঠা (ভাৰতৰ পশ্চিম বংগৰ পৰা পাতল, চেপেটা আৰু হাতেৰে ভাঙি পেলোৱা পৰঠা)
ঢকাই পৰঠা (ভাৰতৰ বাংলাদেশ আৰু পশ্চিম বংগৰ পৰা অহা চেপেটা স্তৰযুক্ত পৰঠা)
হাৰিয়ানাৰ ধাবা আৰু বিশেষকৈ গ্ৰেণ্ড ট্ৰাংক ৰোডৰ মুৰ্থালত মুৰ্থাল পৰঠা, ডিপ ফ্ৰাইড, ইয়াৰ বাবে বিখ্যাত [1] [2] [3]
ৰোটি প্ৰাতা (চিংগাপুৰ)
য়ৰোটি কেনাই (মালয়েছিয়া আৰু ইণ্ডোনেছিয়া)
বাছ-আপ-শ্বট (ট্ৰিনিদাদ; নামটো ট্ৰিনিদাদীয় ক্ৰিয়েলৰ অৰ্থ "বাষ্টেড-আপ চাৰ্ট", ছিন্নভিন্ন পুৰণি কাপোৰৰ সৈতে টুকুৰা টুকুৰ ৰুটিৰ সাদৃশ্যৰ বাবে)