Vierde Industriële Revolusie

Die Vierde Industriële Revolusie (4IR) is die vierde hoof industriële era sedert die aanvanklike Industriële Revolusie van die 18de eeu. Dit word gekenmerk deur 'n samesmelting van tegnologieë wat die grense tussen die fisiese, digitale en biologiese sfere vervaag, wat gesamentlik verwys word as die kuber-fisiese stelsels.^[1] Dit word gekenmerk deur deurbrake in 'n aantal velde, insluitend robotika, kunsmatige intelligensie (KI), nanotegnologie, kwantumrekenaars, biotegnologie, die Internet van Dinge, die Industriële Internet van Dinge (IIoT), vyfde generasie draadlose tegnologie (5G), toevoeging vervaardiging / 3D drukwerk en ten volle outonome voertuie. Klaus Schwab, die uitvoerende voorsitter van die Wêreld Ekonomiese Forum, het dit geassosieer met die tweede masjienera^[2] in terme van die digitalisering en kunsmatige intelligensie in die globale ekonomie, maar sluit in 'n breër rol vir ontwikkelinge in biologiese tegnologie. Hierdie tegnologieë ontwrig feitlik elke bedryf in elke land. En die breedte en diepte van hierdie veranderinge lei tot die transformasie van volledige stelsels van produksie, bestuur en goeie administrasie.

Schwab sien as deel van hierdie revolusie "opkomende tegnologie deurbrake" op gebiede soos kunsmatige intelligensie, robotika, die Internet van Dinge, outonome voertuie, 3D-drukwerk, kwantumrekenaars en nanotegnologie. Die vierde golf van die industriële rewolusie sal na verwagting lei tot implementering van verskeie ontluikende tegnologieë met 'n hoë potensiaal vir ontwrigtende uitkomste.^[3]

Die Eerste Industriële Revolusie het plaasgevind vanaf die 18de tot die 19de eeu in Europa en Amerika. Dit was 'n tydperk toe veral landbou, landelike samelewings verander het in industriële en stedelike samelewings.^[4] Die yster- en tekstielbedrywe, saam met die ontwikkeling van die stoomenjin, het sentrale rolle in die Industriële Revolusie gespeel.^[4]

Die Tweede Industriële Revolusie het tussen 1870 en 1914 plaasgevind, net voor die Eerste Wêreldoorlog.^[5] Dit was 'n tydperk van groei vir bestaande bedrywe en uitbreiding van nuwes soos staal, olie en elektrisiteit en gebruik elektrisiteit vir massa produksie. Groot tegnologiese vooruitgang in hierdie tydperk sluit in die telefoon, gloeilamp, fonograaf en die binnebrandenjin.^[6]

Die Derde Industriële Revolusie, of die Digitale Revolusie, verwys na die bevordering van tegnologie van analoog elektroniese en meganiese toestelle na die digitale tegnologie wat vandag beskikbaar is. Die era het in die 1980's begin en duur steeds voort.^[7] Vordering tydens die Derde Industriële Revolusie sluit in die persoonlike rekenaar, die internet en inligting- en kommunikasietegnologie (IKT).

Die Vierde Industriële Revolusie bou op die Digitale Revolusie, wat nuwe maniere verteenwoordig waarin tegnologie binne samelewings en selfs die menslike liggaam ingebed is.^[8] Die vierde industriële revolusie word gekenmerk deur deurbrake in verskeie velde, insluitende robotika, kunsmatige intelligensie, nanotegnologie, kwantumrekenaars, biotegnologie, die Internet van Dinge (IoT), 3D-drukwerk en outonome voertuie.

In sy boek The Fourth Industrial Revolution, het Klaus Schwab, stigter en uitvoerende voorsitter van die World Economic Forum, beskryf hoe hierdie vierde revolusie fundamenteel verskil van die vorige drie, wat hoofsaaklik gegrond is op vooruitgang in tegnologie. Hierdie tegnologieë het groot potensiaal om miljarde mense op die internet te verbind, die doeltreffendheid van sake en organisasies dramaties te verbeter en om die natuurlike omgewing te verbeter deur beter batebestuur.^[9]

Die term 'vierde industriële rewolusie' is in 2016 vir die eerste keer gebruik deur die Wêreld Ekonomiese Forum.^[10] "Die bemeestering van die vierde industriële revolusie" was die tema van die Wêreld Ekonomiese Forum Jaarlikse Vergadering 2016 in Davos-Klosters, Switserland.

Volgens Arik Segal bied die Vierde Industriële Revolusie 'n unieke geleentheid om menslike kommunikasie en konflikoplossing te verbeter.^[11]

• Bundesministerium für Bildung und Forschung: Zukunftsbild „Industrie 4.0“. Bonn 2013.
• Michael Chui, Markus Löffler, Roger Roberts: The Internet of Things. In: The McKinsey Quarterly. 47. Jahrgang, Heft 2; Amsterdam, Atlanta 2010, S. 1–9.
• Deutsche Kommission Elektrotechnik Elektronik Informationstechnik im DIN und VDE: Die deutsche Normungs-Roadmap Industrie 4.0, Reihe DKE Normungsroadmap, Version 1.0, Berlin 2013.
• Michael Porter, James Heppelmann: How Smart, Connected Products Are Transforming Competition, Harvard Business Review, 92. Jahrgang, Heft 11, 2014, S. 65–88.
• Ulrich Sendler (Hrsg.): Industrie 4.0 – Die Beherrschung der industrieller Komplexität mit SysLM. Springer Vieweg, Berlin 2013, ISBN 978-3-642-36916-2.
• E. Abele, G. Reinhart: Zukunft der Produktion. München 2011, ISBN 978-3-446-42595-8.
• T. Bauernhansl, M. Ten Hompel, B. Vogel-Heuser (Hrsg.): Industrie 4.0 in Produktion, Automatisierung und Logistik. Wiesbaden 2014, ISBN 978-3-658-04681-1.
• Andreas Syska, Philippe Lièvre: Illusion 4.0 – Deutschlands naiver Traum von der smarten Fabrik. Herrieden 2016, ISBN 978-3-940775-58-0.