Kerk van die Verlosser op Bloed

Vir die Kerk op Bloed in Jekaterinburg, sien Kerk op Bloed.

Die Kerk van die Verlosser op Bloed (Russies: Храм Спаса на Крови, Chram Spasa na Krowi) is een van die belangrikste besienswaardighede in Sint Petersburg, Rusland. Dit word ook genoem die Kerk op Gestorte Bloed en die Katedraal van die Wederopstanding van Christus (Собор Воскресения Христова, Sobor Woskresenija Christowa), sy amptelike naam. Die bynaam verwys na die bloed van tsaar Aleksander II wat op 13 Maart [O.S. 1 Maart] 1881 daar gesterf het in ’n sluipmoordaanval.

Die bou van die kerk het in 1883 begin onder Aleksander II se seun, tsaar Aleksander III, as ’n gedenkteken aan sy pa. Die bouwerk het stadig gevorder en is eers in 1907 tydens die bewind van tsaar Nikolaas II voltooi. Geld vir die bouwerk is geskenk deur die keiserlike familie en baie private skenkers.

Die kerk is opsigtelik geleë aan die Gribojedof-kanaal. Terwyl tsaar Aleksander II langs die kanaal gery het, het ’n anargis ’n granaat na sy koets gegooi. Dit het ontplof en die tsaar, wat nie beseer is nie, het uitgeklim. Terwyl hy met die skuldige gepraat het, het ’n ander samesweerder nog ’n granaat gegooi. Hyself is dood en die tsaar ernstig gewond. Aleksander is na die Winterpaleis geneem, waar hy ’n paar uur later dood is.

’n Tydelike altaar is opgerig op die plek waar die bom ontplof het terwyl ’n meer permanente gedenkteken beplan is. Daar is besluit dat die deel van die straat waar die sluipaanval plaasgevind het, deur die mure van ’n kerk omring sou word. Daardie deel van die kanaaloewer is tot in die kanaal vergroot sodat daar genoeg plek vir die kerk sou wees, met ’n altaar op die plek waar die aanval plaasgevind het.

Die argitektuur van die kerk verskil van dié van Sint Petersburg se ander geboue, wat hoofsaaklik in ’n Barok- en ’n Neoklassisistiese styl gebou is. Die Verlosser op Bloed is egter volgens die styl van Middeleeuse Rusland in die gees van die romantiese nasionalisme. Dit lyk soos die 17de-eeuse kerke van Jaroslawl en die beroemde Sint Basilius-katedraal in Moskou.

Die kerk bevat meer as 7 500 vierkante meter mosaïek, meer as enige ander kerk in die wêreld. Die binnekant is ontwerp deur die mees vooraanstaande kunstenaars van daardie tyd, onder andere Wiktor Wasnetsof, Michail Nesterof en Michail Wroebel.

Ná die Russiese Rewolusie is die kerk geplunder en erg verniel. Die Sowjet-regering het dit in die vroeë 1930's gesluit. Tydens die Tweede Wêreldoorlog, toe baie mense dood is van honger tydens die Beleg van Leningrad deur Nazi-Duitsland, is die kerk gebruik as ’n tydelike stoor vir die lyke van mense wat óf van honger óf van siektes óf in gevegte dood is en die kerk is verder beskadig. Ná die oorlog is dit as ’n pakhuis vir groente gebruik en dit het gelei tot die spottende naam "Verlosser op Aartappels".

In Julie 1970 is die bestuur van die kerk oorgedra aan die Sint Isak-katedraal. Dit is gebruik as ’n baie winsgewende museum en die opbrengs is gebruik om die kerk te restoureer. Dit het 27 jaar geduur en die kerk is in Augustus 1997 heropen. Dit is egter nooit ingewy nie en dien nie as ’n kerk nie, maar as ’n mosaïekmuseum. Selfs voor die rewolusie was dit nie ’n openbare kerk nie, maar bloot ’n gedenkteken aan die vermoorde tsaar. Die enigste dienste wat daar gehou is, is gedenkdienste. Die kerk is tans een van die grootste toeriste-attraksies in Sint Petersburg.

Hierdie artikel is merendeels vertaal vanaf die Engelse Wikipedia-artikel en:Church of the Savior on Blood

Wikimedia Commons bevat media in verband met Church of the Saviour on the Blood.

• Amptelike webtuiste van die museum Geargiveer 14 April 2008 op Wayback Machine
• Kerk van die Wederopstanding van Christus Geargiveer 11 Desember 2004 op Wayback Machine
• Die katedraal op 12 Januarie 2003
• Onafhanklike webtuiste oor die kerk Geargiveer 26 Maart 2009 op Wayback Machine

59°56′24″N 30°19′43″O / 59.94000°N 30.32861°O / 59.94000; 30.32861