Sentez anarşizm
| Makale serilerinden |
 |
Sentez anarşizmi, sentezci anarşizm veya sentez federasyonları, katılımcıları üzerinde çeşitlilik arayan ve anarşizm ilkeleri altında farklı eğilimlerdeki anarşistlere sıfatsız katılmaya çalışan bir anarşist örgütlenme biçimidir.[1] 1920'lerde, ana savunucuları olarak bulunan bu form, anarko-komünistler Voline ve Sébastien Faure'yi, bireyci anarşizm, anarşist komünizm ve anarko-sendikalizm olmak üzere üç ana eğilimin anarşistlerini bir araya getirdi.[2] Anarşist Federasyonlar Enternasyonali etrafında gruplanan anarşist federasyonların arkasındaki ana ilkedir.[1]
Tarihçe
[değiştir | kaynağı değiştir]Anarşist düşünce okulları ile sıfatsız anarşizm arasındaki tartışmalar
[değiştir | kaynağı değiştir]"Sıfatsız anarşizm" ifadesinin yaratıcıları Küba doğumlu Fernando Tarrida del Mármol ve Ricardo Mella'ydı. 1880'lerde karşılıklı, bireyci ve komünist anarşistler arasındaki sert tartışmalardan rahatsız oldu. "Sıfatsız anarşizm" ifadesini kullanmaları, anarşist eğilimler arasında daha fazla hoşgörü gösterme ve anarşistlerin teoride bile kimseye önyargılı bir ekonomik plan dayatmaması gerektiğini açıkça ortaya koyma girişimiydi. Sıfatları olmayan anarşistler ya belirli anarşist ekonomik modelleri hatalı olarak reddetme eğilimindeydiler ya da birbirlerini kontrol altında tutabilmeleri için hepsini sınırlı bir dereceye kadar kucaklamak için çoğulcu bir pozisyon aldılar. Ne olursa olsun, bu anarşistler için ekonomik tercihler, özgür bir toplumun tek kuralı olan özgür deneylerle, tüm zorlayıcı otoriteyi ortadan kaldırmak için "ikincil öneme" sahip olarak kabul edilir. Bu çatışma kısa sürede İspanya dışına yayıldı ve tartışma Paris'teki La Revolte'un sayfalarına girdi. Bu, birçok anarşisti Errico Malatesta'nın "o bizim için doğru değil, en azından sadece hipotezler yüzünden çekişmeye düşmemiz için doğru değil" argümanına katılmaya kışkırttı. Zamanla, çoğu anarşist (Max Nettlau'nun sözlerini kullanmak için) "geleceğin ekonomik gelişimini öngöremeyeceğimizi" kabul etti ve böylece özgür bir toplumun nasıl faaliyet göstereceğine dair farklı vizyonlar yerine ortaklarını vurgulamaya başladı. Zaman ilerledikçe, anarko-komünistlerin çoğu, emek hareketini görmezden gelmenin fikirlerinin işçi sınıfına ulaşmamasını sağladığını görürken, anarko-sendikalistlerin çoğu komünist ideallere bağlılıklarını ve bir devrimden sonra değil, daha erken varmalarını vurguladılar. Benzer şekilde, ABD'de, bireyci ve komünist anarşistler arasında aynı anda yoğun bir tartışma yaşandı. Voltairine de Cleyre gibi anarşistler "kendisini sadece 'Anarşist' olarak etiketlemeye geldiler ve Malatesta gibi 'Sıfatsız Anarşizm' için çağırdılar, çünkü hükümetin yokluğunda muhtemelen en uygun formu belirlemek için çeşitli bölgelerde birçok farklı deney denenecekti". Voltarine çeşitli okullar arasında uzlaşma aradı ve Anarşizm makalesinde şunları söyledi: "Zorlama unsuru girene ve isteksiz kişileri ekonomik düzenlemelerini kabul etmedikleri bir toplulukta kalmaya zorlayana kadar [bu sistemlerin] hiçbirinde Anarşist olmayan hiçbir şey yoktur. ('Kabul etmeyin' derken, sadece bir hoşnutsuzlukları olduğunu kastetmiyorum... Bence temel özgürlüklerini tehdit eden ciddi farklılıklardan bahsediyorum...) ... Bu nedenle, özgürlük içinde sosyal olarak hareket eden her bir grup insanın önerilen sistemlerden herhangi birini seçebileceğini ve bir başkasını seçenler kadar kapsamlı anarşist olabileceğini söylüyorum".
Ukrayna ve Rusya
[değiştir | kaynağı değiştir]Volin, Nabat'ın organizasyonunda ve liderliğinde önemli bir rol oynayan üretken bir yazar ve anarşist bir entelektüeldi. Nabat Anarşist Örgütler Konfederasyonu, daha çok Nabat (Набат) olarak bilinir, 1918-1920 yılları arasında Ukrayna'da öne çıkan anarşist bir örgüttü. Nabat'ın güney Ukrayna'daki tüm büyük şehirlerde şubeleri olmasına rağmen, en fazla nüfuza sahip olduğu alan bazen Özgür Bölge olarak adlandırılır.
Volin, Nabat için anarşizmin tüm ana dalları, en önemlisi anarko-sendikalizm, anarko-kolektivizm, anarko-komünizm ve anarko-bireycilik için kabul edilebilecek bir platform yazmakla suçlandı. Nabat için tek tip platforma hiçbir zaman gerçek anlamda karar verilmedi, ancak Volin yazdıklarına ve Nabat'tan aldığı ilhamı Anarşist Sentezini oluşturmak için kullandı.
Nabat için önerilen platformda sentez anarşizmini öngören şu cümle yer aldı: "Bu üç unsur (sendikacılık, komünizm ve bireycilik) tek bir sürecin üç yönüdür, işçi sınıfının (sendikacılık) örgütlenmesinin inşası, anarko-komünist toplumun, özgür bireyin tam doluluğu için gerekli maddi tabandan başka bir şey değildir".
Anarşist sentez hakkındaki tartışma, 1926'da Rus sürgünlerinden oluşan Dielo Truda grubu tarafından yazılan Özgürlükçü Komünistler Örgütsel Platformu'ndaki tartışma bağlamında ortaya çıkıyor. Platform, Voline, Errico Malatesta, Luigi Fabbri, Camillo Berneri, Max Nettlau, Alexander Berkman, Emma Goldman ve Gregori Maximoff gibi en etkili anarşistler de dahil olmak üzere zamanın anarşist hareketi hakkında birçok sektörden sert eleştiriler aldı. Voline, Mollie Steimer, Senya Fleshin ve diğerleri ile birlikte "Anarşizmin sadece bir sınıf teorisi olduğunu korumak, bunu tek bir bakış açısıyla sınırlamaktır. Anarşizm, yaşamın kendisi gibi daha karmaşık ve çoğulcudur. Sınıfsal unsuru her şeyden önce kurtuluş için savaşma aracıdır; insani karakteri etik yönüdür, toplumun temelidir; bireyciliği insanlığın hedefidir".
Volin, Nabat için anarşizmin tüm ana dalları, en önemlisi anarko-sindikiyalizm, anarko-kolektivizm, anarko-komünizm ve anarko-bireycilik için kabul edilebilecek bir platform yazmakla suçlandı. Nabat için tek tip platforma hiçbir zaman gerçek anlamda karar verilmedi, ancak Volin yazdıklarına ve Nabat'tan aldığı ilhamı Anarşist Sentezini oluşturmak için kullandı. Nabat için önerilen platformda sentez anarşizmini öngören şu cümle yer aldı: "Bu üç unsur (sendikacılık, komünizm ve bireycilik) tek bir sürecin üç yönüdür, işçi sınıfının (sendikacılık) örgütlenmesinin inşası, anarko-komünist toplumun, özgür bireyin tam doluluğu için gerekli maddi tabandan başka bir şey değildir". Anarşist sentez hakkındaki tartışma, 1926'da Rus sürgünlerinden oluşan Dielo Truda grubu tarafından yazılan Özgürlükçü Komünistler Örgütsel Platformu'ndaki tartışma bağlamında ortaya çıkıyor. Platform, Voline, Errico Malatesta, Luigi Fabbri, Camillo Berneri, Max Nettlau, Alexander Berkman, Emma Goldman ve Gregori Maximoff gibi en etkili anarşistler de dahil olmak üzere zamanın anarşist hareketi hakkında birçok sektörden sert eleştiriler aldı. Voline, Mollie Steimer, Senya Fleshin ve diğerleri ile birlikte "anarşizmin sadece bir sınıf teorisi olduğunu korumak, bunu tek bir bakış açısıyla sınırlamaktır. Anarşizm, yaşamın kendisi gibi daha karmaşık ve çoğulcudur. Sınıfsal unsuru her şeyden önce kurtuluş için savaşma aracıdır; insani karakteri etik yönüdür, toplumun temelidir; bireyciliği insanlığın hedefidir".
| Anarşizm ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b ""J.3.2 "Sentez" federasyonları nelerdir?"". 27 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ The remedy has been found: libertarian communism."Sébastien Faure. "Libertarian Communism"
Siyaset serisi | ||
| Gelenekler |  | |
| Anarşistler | Adolph Fischer (1858–1887) • Aleksandros Grigoropulos (1993–2008) • Alexander Berkman (1870–1936) • Alfredo M. Bonanno (1937– ) • Anselmo Lorenzo (1841–1914) • Auguste Vaillant (1861–1894) • Benjamin Tucker (1854–1939) • Bhagat Singh (1907–1931) • Sacco ve Vanzetti (1888–1927) • Buenaventura Durruti (1896–1936) • Carlo Cafiero (1846–1892) • Carlo Giuliani (1978–2001) • Colin Ward (1924–2010) • Daniel Guérin (1904–1988) • Dyer Lum (1839–1893) • Edward Abbey (1927–1989) • Élisée Reclus (1830–1905) • Émile Armand (1872–1963) • Emile Henry (1872–1894) • Émile Pouget (1860–1931) • Emma Goldman (1869–1940) • Errico Malatesta (1853–1932) • Ettore Aguggini (1902–1929) • Fernand Pelloutier (1867–1901) • Ferdinando Nicola Sacco (1891–1927) • Francisco Ascaso Abadía (1901–1936) • Gün Zileli (1946– ) • Henry David Thoreau (1817–1862) • Jacques Ellul (1912–1994) • Jaroslav Hašek (1883–1923) • Johann Joseph Most(1846–1906) • John Zerzan (1943– ) • Joseph Déjacque (1821–1864) • Juan García Oliver (1901–1980) • Jules Bonnot (1876–1912) • Karim Landais (1980–2005) • Lev Tolstoy (1828–1910) • Lucy Parsons (1853–1942) • Luigi Fabbri (1877–1935) • Luigi Galleani (1861–1931) • Lysander Spooner (1808–1887) • Marius Jacob (1879–1954) • Max Stirner (1806–1856) • Mikhail Bakunin (1814–1876) • Murray Bookchin (1921–2006) • Murray Rothbard (1926–1995) • Nestor Mahno (1888–1934) • Noam Chomsky (1928– ) • Paul Avrich (1931– 2006) • Pyotr Kropotkin (1842–1921) • Pierre-Joseph Proudhon (1809–1865) • Ravachol (1859–1892) • Sante Geronimo Caserio (1873–1894) • Sébastien Faure (1858–1942) • Ugo Fedeli (1898–1964) • Volin (1882–1945) • Voltairine de Cleyre (1866–1912) • William Godwin (1756–1836) | |
| Tarihte anarşizm | ||
| Anarşist teori | ||
| Kültür ve anarşizm | ||
| Ülkelere göre anarşizm | ||