สงครามสี่สัมพันธมิตร

บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

สง��รามสี่สัมพันธมิตร War of the Quadruple Alliance
ยุทธการแหลมพาสซาโร, 11 สิงหาคม ค.ศ. 1718 โดย ริชาร์ด เพทัน (สีน้ำมันบ��ผ้าใบ, ค.ศ. 1767)
วันที่ ค.ศ. 1718–ค.ศ. 1720 สถานที่ ซิซิลี, ซาร์ดิเนีย, สเปน, สกอตแลนด์, ฟลอริดา ผล สนธิสัญญากรุงเฮก (ค.ศ. 1720)
คู่สงคราม
สเปน	จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ ราชอาณาจักรฝรั่งเศส ราชอาณาจักรบริเตนใหญ่  สาธารณรัฐดัตช์ ซาวอย
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
Marquis of Lede Duke of Montemar Duke of Ormonde Antonio Castañeta	Duke of Berwick Count de Mercy Lord Cobham Sir George Byng ดยุคแห่งซาวอย
ความสูญเสีย
4,350 เสียชีวิตและบาดเจ็บ [1]	11,250 ชาวออสเตรียเสียชีวิตและบาดเจ็บ 6,000 ชาวบริติชเสียชีวิตและบาดเจ็บ 3,000 ชาวฝรั่งเศสเสียชีวิตและบาดเจ็บ 2,250 ชาวซาร์ดิเนียเสียชีวิตและบาดเจ็บ 1,500 ชาวดัตช์เสียชีวิตและบาดเจ็บ[1]

สงครามสี่สัมพันธมิตร (อังกฤษ: War of the Quadruple Alliance; ค.ศ. 1718–ค.ศ. 1720) เป็นสงครามที่เกิดจากความทะเยอทยานของพระเจ้าฟิลิปที่ 4 แห่งสเปน, พระมเหสีเอลิซาเบธ ฟาร์เนเซ และอัครมหาเสนาบดีจุยลิโอ อัลแบโรนีในการพยายามที่จะยึดดินแดนในอิตาลีคืน และ อ้างสิทธิในการครองราชบัลลังก์ฝรั่งเศส ฝ่ายสเปนเป็นฝ่ายแพ้ต่อสัมพันธมิตรที่รวมทั้งราชอาณาจักรบริเตนใหญ่, ราชอาณาจักรฝรั่งเศส, อาณาจักรอาร์คดยุคแห่งออสเตรีย (ขณะนั้นเป็นรัฐบริวารของจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์) และ สาธารณรัฐดัตช์ ต่อมาซาวอยเข้าร่วมในการสงครามกลายเป็นสัมพันธมิตรที่ห้า แม้ว่าการต่อสู้จะเริ่มขึ้นเมื่อต้นปี ค.ศ. 1717 แต่ก็มิได้มีการประกาศกันอย่างเป็นทางการจนกระทั่งเดือนธันวาคม ค.ศ. 1718 สงครามยุติลงด้วยการลงนามในสนธิสัญญากรุงเฮก (ค.ศ. 1720)

• GUERRA DE LA CUÁDRUPLE ALIANZA (1717 - 1721) (in Spanish) เก็บถาวร 2011-09-01 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
• Blanning, Tim. The Pursuit of Glory: Europe, 1648-1815. Penguin Books (2008)
• Simms, Brendan. Three Victories and a Defeat: The Rise and Fall of the First British Empire. Penguin Books (2008).

• ประวัติศาสตร์ยุโรป

บทความประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

• ด
• ค
• ก