ทางหลวงสหรัฐหมายเลข 40
ทางหลวงสหรัฐหมายเลข 40 | |
|---|---|
| ถนนแห่งชาติ, ทางหลวงวิกทอรี | |
 | |
| ข้อมูลของเส้นทาง | |
| ความยาว | 2,285.74 ไมล์[1] (3,678.54 กิโลเมตร) |
| มีขึ้นเมื่อ | 1926[2]–ปัจจุบัน |
| ทางแยกที่สำคัญ | |
| ปลายทางทิศตะวันตก |   I-80 / US 189 ในซิลเวอร์ซัมมิต รัฐยูทาห์ |
| |
| ปลายทางทิศตะวันออก |  US 322/แอตแลนติกเอฟเวนิว/แปซิฟิกเอฟเวนิว ในแอตแลนติกซิตี รัฐนิวเจอร์ซีย์ |
| ตำแหน่งที่ตั้ง | |
| ประเทศ | สหรัฐ |
| รัฐ | ยูทาห์ โคโลราโด แคนซัส มิสซูรี อิลลินอย อินดีแอนา โอไฮโอ เวสต์เวอร์จิเนีย เพนซิลเวเนีย แมริแลนด์ เดลาแวร์ และนิวเจอร์ซีย์ |
| ระบบทางหลวง | |
ทางหลวงสหรัฐหมายเลข 40 (อังกฤษ: U.S. Route 40 หรือ US 40) เป็นทางหลวงสหรัฐแนวตะวันออก-ตะวันตก ครั้งหนึ่ง ทางหลวงสายนี้เคยมีเส้นทางเช่นเดียวกับทางหลวงส่วนใหญ่ที่มีตัวเลขลงท้ายด้วยเลขศูนย์ กล่าวคือ มีเส้นทางพาดผ่านทั่วทั้งสหรัฐอเมริกา ตามแผนทางหลวงสหรัฐปี ค.ศ. 1926 ซึ่งเคยมีปลายทางอยู่ที่ซานฟรานซิสโก รัฐแคลิฟอร์เนีย และแอตแลนติกซิตี รัฐนิวเจอร์ซีย์ ต่อมาทางหลวงหมายเลข 40 ช่วงที่ผ่านภาคตะวันตกของสหรัฐอเมริกา ได้ถูกแทนที่โดยอินเตอร์สเตต 80 เป็นผลให้ปลายทางทิศตะวันตกถูกร่นระยะเข้ามาหลายครั้ง ปัจจุบัน ทางหลวงหมายเลข 40 มีปลายทางทิศตะวันตกที่จุดตัดกับอินเตอร์สเตต 80 ในซิลเวอร์ซัมมิต รัฐยูทาห์ นอกเมืองพาร์กซิตี รัฐยูทาห์
จุดเริ่มต้นอยู่ที่ปลายทางทิศตะวันตกในรัฐยูทาห์ ทางหลวงหมายเลข 40 มีเส้นทางผ่าน 12 รัฐ ได้แก่ยูทาห์ โคโลราโด แคนซัส มิสซูรี อิลลินอย อินดีแอนา โอไฮโอ เวสต์เวอร์จิเนีย เพนซิลเวเนีย แมริแลนด์ เดลาแวร์ และนิวเจอร์ซีย์ โดยผ่านเมืองหลวงของหลายรัฐทั้งในอดีตและปัจจุบัน[a] ระยะทางส่วนใหญ่ มีเส้นทางขนานไปกับทางหลวงอินเตอร์สเตตสายหลักหลายสาย ได้แก่ อินเตอร์สเตต 70 จากรัฐโคโลราโด ถึงวอชิงตัน รัฐเพนซิลเวเนีย และอีกครั้งหนึ่งจากแฮนค็อก รัฐแมริแลนด์ ถึงบอลทิมอร์ รัฐแมริแลนด์; อินเตอร์สเตต 64 ในส่วนของรัฐมิสซูรี และรัฐอิลลินอย; อินเตอร์สเตต 68 ไปตามเขตที่ยื่นออกมาของรัฐแมริแลนด์; และอินเตอร์สเตต 95 จากบอลทิมอร์ ถึงนิวคาสเซิล รัฐเดลาแวร์
ทางหลวงหมายเลข 40 สร้างขึ้นบนทางหลวงเก่าแก่หลายสาย ที่โดดเด่นที่สุด ได้แก่ ถนนแห่งชาติ (National Road) และทางหลวงวิกทอรี ถนนแห่งชาติสร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1806 เมื่อแล้วเสร็จ เส้นทางจะเชื่อมต่อคัมเบอร์แลนด์ รัฐแมริแลนด์ กับแวนดาเลีย รัฐอิลลินอย ส่วนทางหลวงวิกทอรี (ทางหลวงแห่งชัยชนะ) เป็นทางหลวงที่เป็นอนุสรณ์แก่ทหารผ่านศึกในสงครามโลกครั้งที่ 1 มีเส้นทางจากแคนซัสซิตี รัฐมิสซูรี ถึงซานฟรานซิสโก รัฐแคลิฟอร์เนีย และถนนที่สำคัญอื่น ๆ ที่เป็นส่วนหนึ่งของทางหลวงหมายเลข 40 ได้แก่ เซนส์เทรซ ในรัฐรัฐโอไฮโอ, ถนนแบรดด็อก ในรัฐแมริแลนด์ และรัฐเพนซิลเวเนีย, ส่วนหนึ่งของออริกอนเทรล ในรัฐแคนซัส, และทางหลวงลิงคอล์น ตลอดรัฐแคลิฟอร์เนีย
หมายเหตุ
[แก้]- ↑ เมืองหลวงในปัจจุบันได้แก่เดนเวอร์ โทพีกา อินเดียแนโพลิส และโคลัมบัส แวนดาเลียเป็นเมืองหลวงเก่าของรัฐอิลลินอย เซนส์วิลล์เป็นเมืองหลวงเก่าของรัฐโอไฮโอ และวีลลิงเป็นเมืองหลวงเก่าของรัฐเวสต์เวอร์จิเนีย
อ้างอิง
[แก้]- ↑ DeLorme Street Atlas USA 2007. DeLorme's Driving Directions and Toggle Measure Tool. Retrieved on June 23, 2007.
- ↑ United States System of Highways Adopted for Uniform Marking by the American Association of State Highway Officials (Map). 1:7,000,000. การทำแผนที่โดย U.S. Geological Survey. Bureau of Public Roads. November 11, 1926. OCLC 32889555. สืบค้นเมื่อ November 7, 2013.
หนังสืออ่านเพิ่ม
[แก้]- Vale, Thomas R., & Vale, Geraldine (1983). US 40 Today: Thirty Years of Landscape Change in America. Madison: University of Wisconsin Press. ISBN 0-299-09480-4.
{{cite book}}: CS1 maint: extra punctuation (ลิงก์) This is an updating of Stewart, George R. (1953). US 40: Cross Section of the United States of America. Boston: Houghton Mifflin Company. ISBN 0-8371-6655-1. (There was also a 1973 reprint, the "First Greenwood Reprinting".)
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
- Droz, Robert V. (2006). "U.S. Highways from U.S. 1 to (U.S. 830)". สืบค้นเมื่อ 2007-05-20.
- Schlereth, Thomas J. (1985). US 40: A roadscape of the American experience. Indiana Historical Society.
 | ||
| ||
