เกอรืออามีร์
(เปลี่ยนทางจาก Gur-e-Amir)
กอรืออามื���ร์ (อุซเบก: Amir Temur Maqbarasi, Go'ri Amir, เปอร์เซีย: گورِ امیر) เป็นอนุสรณ์ศพของจักรพรรดิเตมือร์[1] และวงศ์ตระกูล ตั้งอยู่ในซามาร์กันต์ ประเทศอุซเบกิสถาน สร้างขึ้นในปี 1404 เป็นหนึ่งในชิ้นงานสำคัญของสถาปัตยกรรมเอเชียกลาง[2] โดยเฉพาะสถาปัตยกรรมเปอร์เซีย[3] ซึ่งต่อมามีอิทธิพลต่ออนุสรณ์ศพของสถาปัตยกรรมโมกุล เช่น สวนบาบูร์ในคาบูล, อนุสรณ์ศพหุมายูงในเดลี จนถึง ตาชมหัลในอาครา ซึ่งล้วนสร้างด้วยผู้สืบทอดจากจักรพรรดิและอาณาจักรของเตมือร์[4] ที่มีการปรับเอาวัฒนธรรมอินเดียมาผสมผสานด้วย[5]
| กูเรอามีร์ | |
|---|---|
 มุมภายนอกของกูรืออามือร์ | |
| ศาสนา | |
| ศาสนา | ซุนนี |
| ที่ตั้ง | |
| ที่ตั้ง | ซามาร์กันต์ ประเทศอุซเบกิสถาน |
| ประเทศ | อุซเบกิสถาน |
| สถาปัตยกรรม | |
| ประเภท | อนุสรณ์ศพ |
| รูปแบบ | อิสลาม |
| ลงเสาเข็ม | 1403 |
| เสร็จสมบูรณ์ | 1404 |
| ลักษณะจำเพาะ | |
| ความสูงโดม (ภายนอก) | 30 เมตร? |
| หอคอย | 2 |
| ความสูงหอคอย | 30 เมตร? |
อ้างอิง
แก้- ↑ Marozzi, Justin. Tamerlane: sword of Islam, conqueror of the world. London, Harper Collins, 2004
- ↑ "Gur-e Amir Mausoleum". Uzbekistan: Remarkable sights of Samarkand. Central Asia Travel. สืบค้นเมื่อ 26 August 2020.
- ↑ کريم, پيرنپا، محمد (2021-05-08). سبک شناسى معمارى ايرانى - پيرنپا، محمد کريم - Google Books. Surūš-i Dāniš. ISBN 9789649611327. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 May 2021. สืบค้นเมื่อ 2023-11-06.
- ↑ Berndl, Klaus (2005). National Geographic Visual History of the World. National Geographic Society. pp. 318–320. ISBN 978-0792236955.
- ↑ Foltz, Richard (July 1996). "The Central Asian Naoshbandī Connections of the Mughal Emperors". Journal of Islamic Studies. 7 (2): 229–239. doi:10.1093/jis/7.2.229. สืบค้นเมื่อ 26 August 2020.