ซามาร์กันต์

ซามาร์กันต์ หรือ ซามาร์กันด์ (อุซเบก: Samarqand/Самарқанд, ออกเสียง: [samarˈqant]; ทาจิก: Самарқанд; เปอร์เซีย: سمرقند) เป็นนครทางตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศอุซเบกิสถานและเป็นหนึ่งในเมืองที่มีการอยู่อาศัยต่อเนื่องเก่าแก่ที่สุดในเอเชียกลาง ปรากฏหลักฐานว่ามีการตั้งรกรากของมนุษย์ตั้งแต่ยุคหินเก่าตอนปลาย ซามาร์กันต์เจริญรุ่งเรืองอย่างมากในฐานะเมืองบนเส้นทางสายไหมเชื่อมต่อจีนกับเมดิเตอร์เรเนียน ซึ่งในเวลานั้นซามาร์กันต์เป็นหนึ่งในเมืองที่ใหญ่ที่สุด^[2] ในเอเชียกลาง^[3]

ซามาร์กันต์
นคร
ตามเข็มนาฬิกาจากด้านบน: เรกิสตอน, ชอฮือซึนดา, มัสยิดฮัซราตือฆือซือร์, เกอรืออามีร์, มัสยิดบีบี-ฆอนึม
ตรา
ซามาร์กันต์ แสดงแผนที่อุซเบกิสถาน ซามาร์กันต์ แสดงแผนที่เอเชียตะวันตกและเอเชียกลาง ซามาร์กันต์ แสดงแผนที่ทวีปเอเชีย
พิกัด: 39°42′N 66°59′E / 39.700°N 66.983°E / 39.700; 66.983
ประเทศ	อุซเบกิสถาน
แคว้น	ซามาร์กันต์
ตั้งรกราก	800 ปี ก่อน ค.ศ.
การปกครอง
• ประเภท	เทศบาล
• องค์กร	นายกเทศมนตรี
พื้นที่
• นคร	120 ตร.กม. (50 ตร.ไมล์)
ความสูง	705 เมตร (2,313 ฟุต)
ประชากร  (1 มกราคม 2019)
• นคร	513,572[1] คน
• รวมปริมณฑล	950,000 คน
เขตเวลา	UTC+5
รหัสไปรษณีย์	140100
เว็บไซต์	samarkand.uz
แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก ชื่อทางการ ซามาร์กันต์ ชุมทางวัฒนธรรม เกณฑ์พิจารณา วัฒนธรรม: (i), (ii), (iv) อ้างอิง 603 ขึ้นทะเบียน 2001 (สมัยที่ 25th) พื้นที่ 1,123 ha พื้นที่กันชน 1,369 ha

ในสมัยจักรวรรดิอะคีเมนิดของเปอร์เซีย ซามาร์กันต์กลายเป็นเมืองหลวงของเขตผู้ว่าราชการซอกเดีย และใน 329 ปีก่อน ค.ศ. เมืองถูกอะเล็กซานเดอร์มหาราชพิชิตได้ ในเวลานั้นเมืองมีชื่อว่ามาร์กันดา (Markanda) ซึ่งเรียกเป็นภาษากรีกโบราณว่ามารากันดา (Μαράκανδα)^[4] จากนั้นเมืองถูกปกครองโดยชาวอิหร่าน ชาวเติร์ก และชาวมองโกลหลังการพิชิตของเจงกีส ข่าน ในปี 1220 ในปัจจุบัน ซามาร์กันต์เป็นหนึ่งในเมืองที่ใหญ่ที่สุดของประเทศอุซเบกิสถาน^[5]

ในปี 2001 ยูเนสโกขึ้นทะเบียนนครซามาร์กันต์เป็นแหล่งมรดกโลกทางวัฒนธรรมในชื่อ "ซามาร์กันต์ ชุมทางวัฒนธรรม"

ในปัจจุบัน เมืองแบ่งออกเป็นสองส่วนคือเมืองเก่าและเมืองใหม่ซึ่งได้รับการพัฒนาในช่วงการปกครองของจักรวรรดิรัสเซียและสหภาพโซเวียต เมืองเก่าเต็มไปด้วยโบราณสถานและอนุสรณ์สถานเก่าแก่ ส่วนเมืองใหม่เป็นศูนย์กลางการปกครองและเป็นที่ตั้งของสถาบันการศึกษา^[6]