กัวลาลัมเปอร์
กัวลาลัมเปอร์[8] หรือ กัวลาลุมปูร์[8] (มลายู: Kuala Lumpur, ออกเสียง [ˈkualə, -a ˈlumpo(r), -ʊ(r)]) มีชื่อทางการว่า ดินแดนสหพันธ์กัวลาลัมเปอร์ หรือ ดินแดนสหพันธ์กัวลาลุมปูร์ (Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur) และชื่อย่อว่า เคเอ็ล (KL) เป็นดินแดนสหพันธ์และเมืองหลวงของประเทศมาเลเซีย เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดโดยมีพื้นที่ 243 ตารางกิโลเมตร (94 ตารางไมล์) และประชากรโดยประมาณ 1.73 ล้านคนในปี 2016[9] หากเรียกรวมปริมณฑลกัวลาลัมเปอร์จะเรียกว่าหุบเขากลัง และเป็นเขตนครที่มีประชากรถึง 7.564 คนในปี 2018[4]
กัวลาลัมเปอร์ | |
|---|---|
| ดินแดนสหพันธ์กัวลาลัมเปอร์ Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur | |
| การถอดเสียงอื่น ๆ | |
| • ยาวี | ولايه ڤرسکوتوان کوالا لومڤور |
| • จีน | 吉隆坡联邦直辖区 吉隆坡聯邦直轄區 |
| • ทมิฬ | கோலாலம்பூர் கூட்டரசு பிரதேசம் |
บนลงล่างและซ้ายไปขวา: ทิวทัศน์นครวามค่ำคืน และเห็นตึกแฝดเปโตรนาส, เคแอลทาวเวอร์ และ ทีอาร์เอ็กซ์ทาวเวอร์; แยกบูกิตบินตัง, ถนนเปอตาลิง, อาคารสุลต่านอับดุล ซามัดบนจัตุรัสเมอร์เดกา, มัสยิดจาเม็กตรงจุดตัดระหว่างแม่น้ำกมบักกับแม่น้ำกลัง, อนุสรณ์สถานแห่งชาติ, สถานีรถไฟกัวลาลัมเปอร์ และอิซตานาเนอการา | |
 ธง  ตรา | |
| สมญา: เคแอล (KL) | |
| คำขวัญ: Bersedia Menyumbang Bandaraya Cemerlang อังกฤษ: พร้อมที่จะมีส่วนร่วมพัฒนานคร | |
| เพลง: มาจูดันเซอจะฮ์เตอรา อังกฤษ: Progress and Prosper | |
 | |
  กัวลาลัมเปอร์  กัวลาลัมเปอร์  กัวลาลัมเปอร์ | |
| พิกัด: 03°08′52″N 101°41′43″E / 3.14778°N 101.69528°E | |
| ประเทศ | มาเลเซีย |
| เขตการปกครอง | รายชื่อ |
| ก่อตั้ง | 1857[1] |
| ได้รับสถานะนคร | 1 กุมภาพันธ์ 1972 |
| โอนสู่เขตอำนาจของสหพันธรัฐ | 1 กุมภาพันธ์ 1974 |
| การปกครอง | |
| • ประเภท | ดินแดนสหพันธ์ ที่มีรัฐบาลท้องถิ่น |
| • องค์กร | ศาลาว่าการนครกัวลาลัมเปอร์ |
| • นายกเทศมนตรี | มาฮาดี บิน เจะ งะฮ์ (Mahadi bin Che Ngah) |
| พื้นที่[2] | |
| • ดินแดนสหพันธ์ | 243 ตร.กม. (94 ตร.ไมล์) |
| • รวมปริมณฑล | 2,243.27 ตร.กม. (866.13 ตร.ไมล์) |
| ความสูง[3] | 66 เมตร (217 ฟุต) |
| ความสูงจุดสูงสุด (เมอร์เดกา 118) | 678.9 เมตร (2,227 ฟุต) |
| ประชากร (ประมาณ ค.ศ. 2019)[5] | |
| • ดินแดนสหพันธ์ | 1,782,500 คน |
| • อันดับ | ที่ 1 |
| • ความหนาแน่น | 7,802 คน/ตร.กม. (20,210 คน/ตร.ไมล์) |
| • รวมปริมณฑล | 7,564,000[4] คน |
| • ความหนาแน่นรวมปริมณฑล | 2,708 คน/ตร.กม. (7,010 คน/ตร.ไมล์) |
| • เดมะนิม | KL-ite (เกแอลไลต์ / เกไลต์) |
| ตัวชี้วัดนคร | |
| • HDI (2019) | 0.867 (สูงมาก) (ที่ 1)[6] |
| • GDP (2019) | 244,210 ล้านริงกิต ($59,831 ล้าน) (ที่ 2)[7] |
| • ต่อหัว (2019) | 129,472 ริงกิต (31,720 ดอลลาร์สหรัฐ) (ที่ 1)[7] |
| เขตเวลา | UTC+8 (MST) |
| รหัสไปรษณีย์ | 50000 ~ 60000 |
| เวลากลาง | UTC+06:46:46 |
| รหัสพื้นที่ | 03 |
| รหัสยานยนต์ | V และ W (ยกเว้นแท็กซี่) HW (แท็กซี่) |
| ISO 3166-2 | MY-14 |
| เว็บไซต์ | www www |
.jpg)
.jpg)
.jpg)
_(18951635646).jpg)
กัวลาลัมเปอร์เป็นศูนย์กลางทางวัฒนธรรม การเงิน เศรษฐกิจ ของประเทศมาเลเซีย เป็นที่ตั้งของรัฐสภาและอิซตานาเนอการา พระราชฐานของประมุขแห่งรัฐ กัวลาลัมเปอร์เริ่มก่อร่างขึ้นเป็นนิคมในปี 1857 ในฐานะเมืองที่เกิดขึ้นรองรับการขุดดีบุกในภูมิภาค และเป็นศูนย์กลางการปกครองของรัฐเซอลาโงร์ตั้งแต่ปี 1880 ถึง 1978 กัวลาลัมเปอร์เป็นเมืองหลวงของสหพันธรัฐมาลายาที่ซ่งต่อมาคือประเทศมาเลเซีย และคงเป็นศูนย์กลางของรัฐบาลส่วนบริหารและนิติบัญญัติจนของรัฐบาลกลางกระทั่งต้นปี 1999 ซึ่งได้ย้ายศูนย์กลางการปกครองไปยังปูตราจายา[10] ในขณะที่องค์การทางการเมืองบางส่วนยังคงอยู่ในกัวลาลัมเปอร์
กัวลาลัมเปอร์เป็นหนึ่งในสามดินแดนสหพันธ์ของมาเลเซีย[11] ตั้งอยู่ล้อมรอบด้วยรัฐเซอลาโงร์บนชายฝั่งตะวันตกตอนกลางของคาบสมุทรมาเลย์][12] นับตั้งแต่ทศวรรษ 1990 กัวลาลัมเปอร์เป็นที่จัดการแข่งขันกีฬาและเทศกาลวัฒนธรรมระกับนานาชาติมากมาย เช่น กีฬาจักรภพปี 1998 และซีเกมส์ 2017 กัวลาลัมเปอร์มีการพัฒนารุดหน้ามากในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา เป็นที่ตั้งของอาคารแฝดที่สูงที่สุดในโลก คือ ตึกแฝดเปโตรนาส, สัญลักษณ์ของการพัฒนามาเลเซีย และเป็นที่ตั้งของเมอร์เดกา 118 อาคารสูงสุดอันดับสองของโลก
การคมนาคมในกัวลาลัมเปอร์มีทั้งระบบถนนที่ครอบคลุมและระบบขนส่งมวลชน อันประกอบด้วยเอ็มอาร์ที (MRT), แอลอาร์ที (LRT), โมโนเรล, รถไฟ, รถบัส และรถไฟเชื่อมต่อสนามบิน กัวลาลัมเปอร์เป็นหนึ่งในเมืองระดับแนวหน้าในแง่ของการท่องเที่ยวและการจับจ่ายซื้อของ ในปี 2019 กัวลาลัมเปอร์เป็นเมืองที่มีผู้เดินทางเข้ามามากที่สุดอันดับ 6 ของโลก[13] และยังเป็นที่ตั้งของห้างที่ใหญ่ที่สุดในโลกสิบแห่ง[14]
กัวลาลัมเปอร์อยู่อันดับที่ 70 ของโลก และอันดับที่ 2 ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในการจัดอันดับเมืองน่าอยู่อาศัยของอีคอโนมิสต์อินเทลลิเจนซ์ยูนิต[15] กัวลาลัมเปอร์เป็นที่เก้าในกลุ่มประเทศ ASPAC และที่สองในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในฐานะศูนย์กลางนวัตกรรมชั้นนำของโลกโดย KPMG ในปี 2021[16] และในปี 2020 ยังได้รับการแต่งตั้งเป็นเมืองหลวงหนังสือโลกโดยยูเนสโก[17][18]
ภูมิอากาศ
แก้| ข้อมูลภูมิอากาศของกัวลาลัมเปอร์ | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เดือน | ม.ค. | ก.พ. | มี.ค. | เม.ย. | พ.ค. | มิ.ย. | ก.ค. | ส.ค. | ก.ย. | ต.ค. | พ.ย. | ธ.ค. | ทั้งปี |
| อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | 38.0 (100.4) |
36.2 (97.2) |
36.7 (98.1) |
37.2 (99) |
38.5 (101.3) |
36.6 (97.9) |
36.3 (97.3) |
38.0 (100.4) |
35.8 (96.4) |
37.0 (98.6) |
36.0 (96.8) |
35.5 (95.9) |
38.5 (101.3) |
| อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) | 32.0 (89.6) |
32.8 (91) |
33.1 (91.6) |
33.1 (91.6) |
33.0 (91.4) |
32.8 (91) |
32.8 (91) |
32.3 (90.1) |
32.1 (89.8) |
32.0 (89.6) |
31.7 (89.1) |
31.5 (88.7) |
32.4 (90.3) |
| อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F) | 27.7 (81.9) |
28.2 (82.8) |
28.6 (83.5) |
28.7 (83.7) |
28.8 (83.8) |
28.6 (83.5) |
28.1 (82.6) |
28.1 (82.6) |
28.0 (82.4) |
28.0 (82.4) |
27.8 (82) |
27.6 (81.7) |
28.2 (82.8) |
| อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) | 23.4 (74.1) |
23.6 (74.5) |
24.0 (75.2) |
24.3 (75.7) |
24.6 (76.3) |
24.3 (75.7) |
23.8 (74.8) |
23.9 (75) |
23.8 (74.8) |
24.0 (75.2) |
23.8 (74.8) |
23.6 (74.5) |
23.9 (75) |
| อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | 17.8 (64) |
18.0 (64.4) |
18.9 (66) |
20.6 (69.1) |
20.5 (68.9) |
19.1 (66.4) |
20.1 (68.2) |
20.0 (68) |
21.0 (69.8) |
20.0 (68) |
20.7 (69.3) |
19.0 (66.2) |
17.8 (64) |
| หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว) | 193 (7.6) |
198 (7.8) |
257 (10.12) |
290 (11.42) |
197 (7.76) |
131 (5.16) |
148 (5.83) |
162 (6.38) |
214 (8.43) |
265 (10.43) |
321 (12.64) |
252 (9.92) |
2,628 (103.46) |
| ความชื้นร้อยละ | 80 | 80 | 80 | 82 | 81 | 80 | 79 | 79 | 81 | 82 | 84 | 83 | 81 |
| วันที่มีฝนตกโดยเฉลี่ย | 17 | 17 | 19 | 20 | 18 | 14 | 16 | 16 | 19 | 21 | 24 | 22 | 223 |
| จำนวนชั่วโมงที่มีแดด | 185.0 | 192.4 | 207.9 | 198.8 | 206.8 | 194.4 | 200.2 | 189.0 | 163.8 | 169.1 | 152.3 | 162.6 | 2,222.3 |
| แหล่งที่มา 1: Pogodaiklimat.ru[19] | |||||||||||||
| แหล่งที่มา 2: NOAA (sunshine hours, 1961–1990)[20] | |||||||||||||
| ข้อมูลภุมิอากาศที่กัวลาลัมเปอร์ | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เดือน | มกราคม | กุมภาพันธ์ | มีนาคม | เมษายน | พฤษภาคม | มิถุนายน | กรกฎาคม | สิงหาคม | กันยายน | ตุลาคม | พฤศจิกายน | ธันวาคม | ทั้งปี |
| ชั่วโมงรับแสงเฉลี่ยรายวัน | 12.0 | 12.0 | 12.1 | 12.2 | 12.3 | 12.3 | 12.3 | 12.2 | 12.1 | 12.0 | 12.0 | 11.9 | 12.1 |
| ดัชนีรังสีอัลตราไวโอเลตโดยเฉลี่ย | 12 | 12 | 12 | 12 | 12 | 12 | 12 | 12 | 12 | 12 | 12 | 12 | 12 |
| ข้อมูล: Weather Atlas[21] | |||||||||||||
ประชากร
แก้กัวลาลัมเปอร์เป็นนครที่มีประชากรมากที่สุดในประเทศมาเลเซีย ข้อมูลเมื่อ 2016[update] มีประชากรอาศัยอยู่ในเขตเมือง 1.76 ล้านคน[23] มีความหนาแน่นประชากรที่ 6,696 คนต่อตารางกิโลเมตร (17,340 ต่อตารางไมล์) และเป็นเขตการปกครองที่หนาแน่นที่สุดของประเทศ[2] กัวลาลัมเปอร์ยังเป็นจุดศูนย์กลางของเขตปริมณฑลหุบเขากลังที่ครอบคลุมถึงเปอตาลิงจายา, กลัง, ซูบังจายา, ปูจง, ชะฮ์อาลัม และกมบัก ซึ่งข้อมูลเมื่อ 2017[update] มีประชากรรวมประมาณ 7.25 ล้านคน[24]
ประชากรในกัวลาลัมเปอร์ประกอบด้วยกลุ่มชาติพันธ์หลักสามกลุ่ม: มลายู, จีน และอินเดีย นอกจากนี้ ยังมีกลุ่มวัฒนธรรมอื่น ๆ เช่น ยูเรเชีย, กาดาซัน, อีบัน และกลุ่มชนพื้นเมืองอื่น ๆ ทั่วมาเลเซีย[25][26]
ประชากรในอดีต
แก้| ปี | ประชากร | ±% |
|---|---|---|
| 1890 | 20,000 | — |
| 1900 | 30,000 | +50.0% |
| 1931 | 111,418 | +271.4% |
| 1957 | 316,537 | +184.1% |
| 1970 | 451,201 | +42.5% |
| 1974 | 612,004 | +35.6% |
| 1980 | 919,610 | +50.3% |
| 1991 | 1,145,342 | +24.5% |
| 2000 | 1,305,792 | +14.0% |
| 2010 | 1,588,750 | +21.7% |
| 2020 | 1,982,112 | +24.8% |
| กัวลาลัมเปอร์ได้รับสถานะดินแดนสหพันธ์ใน ค.ศ. 1974 ที่มา: [27][28][29] | ||
ภาษาและศาสนา
แก้กัวลาลัมเปอร์มีผู้นับถือศาสนาหลากหลายมาก โดยมีสถานที่สักการะให้กับประชากรหลาย ๆ กลุ่ม ผู้ที่นับถือศาสนาอิสลามส่วนใหญ่เป็นชาวมลายู, ชุมชนมุสลิมเชื้อสายอินเดีย และมุสลิมเชื้อสายจีนจำนวนน้อย ผู้ที่นับถือศาสนาพุทธนิกายมหายาน, ลัทธิขงจื๊อ และลัทธิเต๋าส่วนใหญ่เป็นชาวจีน ชาวอินเดียนับถือศาสนาฮินดู และมีชาวจีนและอินเดียบางส่วนที่หันไปนับถือศาสนาคริสต์ด้วย[31]
กัวลาลัมเปอร์เป็นหนึ่งในสามรัฐ/ดินแดนที่มีประชากรที่นับถือศาสนาอิสลามน้อยกว่า 50% ส่วนอีกสองรัฐคือรัฐปีนังและรัฐซาราวัก
สถิติจากสำมะโน ค.ศ. 2010 ระบุว่าประชากรชาวจีน 87.4% ระบุตนเองว่านับถือศาสนาพุทธ โดยมีจำนวนน้อยที่ระบุตนเองว่านับถือศาสนาคริสต์ (7.9%), ศาสนาพื้นบ้านจีน (2.7%) และอิสลาม (0.6%) ประชากรชาวอินเดียส่วนใหญ่ระบุตนเองว่านับถือศาสนาฮินดู (81.1%) โดยมีจำนวนน้อยที่ระบุตนเองว่านับถือศาสนาคริสต์ (7.8%), อิสลาม (4.9%) และพุทธ (2.1%) ชุมชนบูมีปูเตอราที่ไม่ใช่ชาวมลายูส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์ (44.9%) โดยมีจำนวนน้อยที่ระบุตนเองว่านับถือศาสนาอิสลาม (31.2%) และพุทธ (13.5%) ส่วนชาวมลายูบูมีปูเตอราทั้งหมดนับถือศาสนาอิสลาม[32] เนื่องจากหลักเกณฑ์ตามคำอธิบายของชาวมลายูในรัฐธรรมนูญมาเลเซียระบุว่าพวกเขาต้องนับถือศาสนาอิสลาม[33]
ภาษามาเลเซียเป็นภาษาราชการในกัวลาลัมเปอร์ นอกจากภาษามลายู ���ังมีภาษาอื่น ๆ ที่ผู้มีเชื้อสายอินโดนีเซียพูด เช่น มีนังกาเบา[34] และชวา พลเมืองในนครนี้สามารถเข้าใจภาษาอังกฤษ และมีจำนวนมากใช้ภาษานี้เป็นภาษาแม่ โดยสำเนียงที่ใช้งานมากที่สุดคือภาษาอังกฤษแบบมาเลเซีย[35] ภาษาจีนกวางตุ้งและจีนมาตรฐานก็มีผู้พูดจำนวนมาก เพราะเป็นภาษาที่ประชากรชาวจีนพูด[36] ภาษาย่อยอีกภาษาที่มีผู้พูดจำนวนมากคือภาษาแคะ ประชากรชาวอินเดียส่วนใหญ่พูดภาษาทมิฬ และมีผู้พูดภาษาอินเดียอื่น ๆ เป็นภาษาชนกลุ่มน้อย เช่น ภาษาเตลูกู, มลยาฬัม, ปัญจาบ และฮินดี[37]
ภูมิทัศน์นคร
แก้
สถาปัตยกรรม
แก้
สถาปัตยกรรมที่โดดเด่นของเมืองกัวลาลัมเปอร์ ได้แก่ หอคอยกัวลาลัมเปอร์ (Menara Kuala Lumpur) อาคารเปโตรนาสทาวเวอร์ (Petronas Towers) ตั้งอยู่บริเวณใจกลางย่านธุรกิจของเมือง ที่แวดล้อมด้วยสวนสาธารณะ และส่วนอาคารคอนเวนชั่นเซ็นเตอร์ (KLCC) อาคารเปโตรนาส เคยเป็นอาคารที่มีความสูงที่สุดในโลกในช่วง ค.ศ. 1998-2004 จนกระทั่งอาคารไทเป 101 ขึ้นมาเป็นอันดับ 1 ใน ค.ศ. 2004 แต่ยังคงเป็นอาคารแฝดที่มีความสูงที่สุดในโลก[38] อาคารเปโตรนาสมี 2 อาคาร นับเป็นอาคารที่สูงที่สุดอันดับ 8 และ 9 ของโลก[39]
อ้างอิง
แก้- ↑ "Malaya Celebrates, 1959". British Pathé. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 September 2013. สืบค้นเมื่อ 2 August 2013.
- ↑ 2.0 2.1 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อLaporan Kiraan Permulaan 2010 - ↑ "Malaysia Elevation Map (Elevation of Kuala Lumpur)". Flood Map : Water Level Elevation Map. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 August 2015. สืบค้นเมื่อ 22 August 2015.
- ↑ 4.0 4.1 "World Urbanization Prospects, The 2018 Revision" (PDF). UN DESA. 7 August 2019. p. 77. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 18 March 2020. สืบค้นเมื่อ 30 March 2020.
- ↑ "Population Statistics". Department of Statistics, Malaysia. สืบค้นเมื่อ 29 December 2021.
- ↑ "Subnational Human Development Index (2.1) [Kuala Lumpur – Malaysia]". Global Data Lab of Institute for Management Research, Radboud University. สืบค้นเมื่อ 10 November 2021.
- ↑ 7.0 7.1 "Department of Statistics Malaysia Official Portal". www.dosm.gov.my. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 September 2020. สืบค้นเมื่อ 30 September 2020.
- ↑ 8.0 8.1 "ประกาศสำนักงานราชบัณฑิตยสภา เรื่อง กำหนดชื่อประเทศ ดินแดน เขตการปกครอง และเมืองหลวง" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 139 (พิเศษ 205 ง). 1 กันยายน 2565.
- ↑ "Federal Territory of Kuala Lumpur". Department of Statistics, Malaysia. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 June 2016.
- ↑ "Putrajaya – Administrative Capital of Malaysia". Government of Malaysia. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 October 2007. สืบค้นเมื่อ 11 December 2007.
- ↑ Jeong Chun Hai @Ibrahim, & Nor Fadzlina Nawi. (2007). Principles of Public Administration: An Introduction. Kuala Lumpur: Karisma Publications. ISBN 978-983-195-253-5
- ↑ Gwillim Law (30 June 2015). "Malaysia States". Statoids. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 January 2019. สืบค้นเมื่อ 11 December 2007.
- ↑ "Mastercard Destination Cities Index 2019" (PDF). MasterCard. 4 September 2019. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 6 September 2019. สืบค้นเมื่อ 19 June 2020.
- ↑ Violet Kim (19 February 2014). "12 best shopping cities in the world". CNN Travel. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 August 2017. สืบค้นเมื่อ 13 August 2017.
- ↑ "KL is second most liveable city in Southeast Asia". The Sun. 17 August 2017. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 August 2017. สืบค้นเมื่อ 27 August 2017.
- ↑ "KPMG Leading Technology Innovation Hub 2021" (PDF). KPMG. 17 July 2021. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 July 2021. สืบค้นเมื่อ 10 August 2021.
- ↑ "Kuala Lumpur named World Book Capital 2020". UNESCO. 30 September 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 September 2018. สืบค้นเมื่อ 30 September 2018.
- ↑ "Unesco names Kuala Lumpur World Book Capital". The Straits Times. 30 September 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 September 2018. สืบค้นเมื่อ 30 September 2018.
- ↑ "Climate of Kuala lumpur" (ภาษารัสเซีย). Weather and Climate (Погода и климат). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 March 2018. สืบค้นเมื่อ 8 October 2013.
- ↑ "Kuala Lumpur Climate Normals 1961–1990". National Oceanic and Atmospheric Administration. สืบค้นเมื่อ 24 April 2015.
- ↑ "Kuala Lumpur, Malaysia – Climate data". Weather Atlas. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 March 2017. สืบค้นเมื่อ 29 March 2017.
- ↑ Laporan Kajian Semula Persempadanan Mengenai Syor-Syor Yang Dicadangkan Bagi Bahagian-Bahagian Pilihan Raya Persekutuan Dan Negeri Di Dalam Negeri-Negeri Tanah Melayu Kali Keenam Tahun 2018 Jilid 1 (PDF) (Report) (ภาษามาเลย์). Suruhan Pilihanraya Malaysia. 2018. p. 174. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 12 April 2018. สืบค้นเมื่อ 15 April 2018.
- ↑ "Population by States and Ethnic Group". Department of Information, Ministry of Communications and Multimedia, Malaysia. 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 February 2016. สืบค้นเมื่อ 12 February 2015.
- ↑ "Kuala Lumpur Population 2017". World Population Review. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 April 2017. สืบค้นเมื่อ 6 April 2017.
- ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อKEB - ↑ "Kuala Lumpur Culture & Heritage". AsiaWebDirect. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 October 2007. สืบค้นเมื่อ 4 December 2007.
- ↑ "TABURAN PENDUDUK MENGIKUT PBT & MUKIM 2010". Department of Statistics, Malaysia. สืบค้นเมื่อ 15 December 2017.
- ↑ Ian F. Shirley; Carol Neill, บ.ก. (2015). Asian and Pacific Cities: Development Patterns. Routledge. p. 84. ISBN 978-1-138-81442-4. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 October 2017. สืบค้นเมื่อ 2 September 2017.
- ↑ Keat Gin Ooi, บ.ก. (2004). Southeast Asia: A Historical Encyclopedia, from Angkor Wat to East Timor, Volume 1. ABC-CLIO. ISBN 978-1-57607-770-2. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 August 2020. สืบค้นเมื่อ 2 September 2017.
- ↑ "2010 Population and Housing Census of Malaysia" (PDF) (ภาษามาเลย์ และ อังกฤษ). Department of Statistics, Malaysia. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 5 February 2013. สืบค้นเมื่อ 17 June 2012.
- ↑ "Religion by Location: Malaysia". Adherents.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 March 2001. สืบค้นเมื่อ 15 December 2007.
{{cite web}}: CS1 maint: unfit URL (ลิงก์) - ↑ "2010 Population and Housing Census of Malaysia" (PDF) (ภาษามาเลย์ และ อังกฤษ). Department of Statistics, Malaysia. p. 96. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 16 January 2013. สืบค้นเมื่อ 17 June 2012.
- ↑ Harding, Andrew (27 July 2012). "Chapter 8 - Religion and the Constitution". The Constitution of Malaysia: A Contextual Analysis. Hart Publishing. ISBN 9781847319838. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 January 2020. สืบค้นเมื่อ 7 December 2019.
- ↑ Aslinda, Noviatri, Reniwati; The Trace of Minangkabau-Wise in Malaysian Language, 2015
- ↑ Lam Seng Fatt (15 March 2011). Insider's Kuala Lumpur (3rd Edn): Is No Ordinary Travel Guide. Open Your Eyes to the Soul of the City (Not Just the Twin Towers ...). Marshall Cavendish International Asia Pte Ltd. pp. 9–. ISBN 978-981-4435-39-0. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 February 2016. สืบค้นเมื่อ 29 October 2015.
- ↑ "Kuala Lumpur Culture & Heritage: Traditions, Races, People". Kuala Lumpur Hotels & Travel Guide. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 October 2007. สืบค้นเมื่อ 16 February 2008.
- ↑ Ziauddin Sardar (2000). The Consumption of Kuala Lumpur. Reaktion Books. pp. 120–. ISBN 978-1-86189-057-3. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 February 2016. สืบค้นเมื่อ 29 October 2015.
- ↑ [1]Petronas Towers
- ↑ [2]World's tallest buildings - Top 200
บรรณานุกรม
แก้- Gullick, J.M. (1955). "Kuala Lumpur 1880–1895" (PDF). Journal of the Malayan Branch of the Royal Asiatic Society. 24 (4): 10–11. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 28 May 2015.
- Gullick, J.M. (2000). A History of Kuala Lumpur 1856–1939. The Malaysian Branch of the Royal Asiatic Society. ISBN 9789679948158.
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้- เว็บไซต์ทางการของกัวลาลัมเปอร์ เก็บถาวร 2013-07-27 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ดูข้อมูลทางภูมิศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับ กัวลาลัมเปอร์ ที่โอเพินสตรีตแมป
