Przejdź do zawartości

rodzaj

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
wymowa:
?/i, IPA[ˈrɔd͡zaj], AS[roʒai ̯]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) typ, odmiana, gatunek
(1.2) biol. grupa obejmująca gatunki blisko spokrewnione, podrzędna względem rodziny; zob. też rodzaj (biologia) w Wikipedii
(1.3) gram. cecha rzeczownika wpływająca na jego końcówkę podczas deklinacji oraz na końcówki i formy innych części mowy, występujących obok danego rzeczownika np. w zdaniu; zob. też rodzaj gramatyczny w Wikipedii
(1.4) liter. podstawowa jednostka klasyfikacji dzieł literackich
(1.5) daw. pokolenie, generacja[1]
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Lubię każdy rodzaj muzyki.
(1.2) Ten gatunek roślin należy do innego rodzaju.
(1.3) Słowopiesjest rodzaju męskiego.
(1.4) Wyróżnia się trzy główne rodzaje literackie: lirykę, epikę i dramat.
(1.5) Rodzaj przemija i rodzaj odchodzi, a ziemia na wieki stoi[4].
składnia:
kolokacje:
(1.1) rodzaj muzyki / filmu / literatury • rodzaj zabawy / pracy • rodzaj towaru / usług
(1.2) rodzaj monogatunkowy
(1.3) rodzaj gramatyczny • rodzaj męski / żeński / nijaki / męskoosobowy / niemęskoosobowy / wspólny
(1.4) rodzaj literacki
synonimy:
(1.1) typ, gatunek, odmiana
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. rodzajowy, wewnątrzrodzajowy
rzecz. rodzajnik m
przysł. rodzajowo
związki frazeologiczne:
rodzaj ludzkijedyny w swoim rodzajucoś w tym rodzaju
etymologia:
(1.3) kalka z łac. genus[5]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „rodzaj” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Hasło „rodzaj” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 972.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „rodzaj” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  4. Biblia ks. J. Wujka, transkrypcja na współczesną ortografię ks. J. Frankowskiego, Eklezjastes (Księga Koheleta), rozdział 1., wers 4.
  5. Krystyna Długosz-Kurczabowa, Stanisław Dubisz, Gramatyka historyczna języka polskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2001, s. 370.