Przejdź do zawartości

cecha

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
wymowa:
IPA[ˈt͡sɛxa], AS[ceχa], ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) element opisujący coś lub kogoś, mogący odróżniać to od innych przedmiotów lub osób
(1.2) mat. zob. cecha logarytmu
(1.3) st.pol. znamię, piętno[1]
(1.4) st.pol. poszewka na poduszkę[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Specyficzną cechą samochodu Bolesława jest to, że psuje się zaraz po uruchomieniu.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) atrybut, własność, właściwość, wyróżnik
antonimy:
(1.2) mantysa
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1) czas. cechować
związki frazeologiczne:
(1.1) cecha logarytmu
etymologia:
(1.1-3) śwn. zēcheznak rozpoznawczy[2], por. niem. Zeichen[3]
(1.4) niem. Zieche < gr. θήκη (thḗkē) → skrzynia[3]
uwagi:
por. istota
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „cecha” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 257.
  2. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 43.
  3. 3,0 3,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „cecha” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.