Przejdź do zawartości

Zezé Moreira

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zezé Moreira
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Alfredo Moreira Júnior

Data i miejsce urodzenia

16 października 1907
Miracema

Data i miejsce śmierci

10 kwietnia 1998
Rio de Janeiro

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
Sport
1925–1934 CR Flamengo
1934–1935 Palestra Itália 2 (0)
1935–1936 CR Flamengo 13 (0)
1937–1940 Botafogo
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1948–1949 Botafogo
1951–1954 Fluminense FC
1952 Brazylia
1954–1955 Botafogo
1954–1955 Brazylia
1955–1956 Botafogo
1958–1962 Fluminense FC
1963 Nacional
1965–1966 CR Vasco da Gama
1966 Corinthians Paulista
1967 Sport Recife
1968–1969 Nacional
1970 São Paulo
1971–1972 CF Os Belenenses
1973 Fluminense FC
1975 EC Bahia
1975–1977 Cruzeiro EC
1978–1979 EC Bahia
1981 EC Bahia
Canto do Rio
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Zezé Moreira, właśc. Alfredo Moreira Júnior (ur. 16 października 1907 w Miracema – zm. 10 kwietnia 1998 w Rio de Janeiro) – brazylijski piłkarz, a po zakończeniu kariery trener. Podczas kariery występował na pozycji obrońcy.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera piłkarska Zezé Moreira przypadła na lata 20. i 30. Rozpoczynał w Sport Club Brasil, z którego przeniósł się do CR Flamengo, w którym występował w latach 1925–1934 i 1935–1936. Z Flamengo zdobył mistrzostwo stanu Rio de Janeiro – Campeonato Carioca w 1925 i 1927 roku.

W latach 1934–1935 występował w Palestra Itália, z którym zdobył mistrzostwo stanu São Paulo – Campeonato Paulista w 1934 roku. Ostatnim klubem Zezé Moreiry było Botafogo FR, gdzie zakończył piłkarską karierę w 1940 roku.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Zezé Moreira, tak jak jego młodszy brat Aymoré Moreira, został trenerem piłkarskim. Karierę trenerską zaczął w Botafogo FR w 1948. Już w pierwszym roku pracy wywalczył mistrzostwo stanu Rio de Janeiro – Campeonato Carioca. Po odejściu z Botafogo w 1949, w pierwszej połowie lat 50. trenował Fluminense FC i ponownie Botafogo. Z Fluminense wygrał mistrzostwa stanu Rio de Janeiro w 1951 roku.

W 1952 roku zaczął trenować reprezentację Brazylii. Z canarinhos wygrał mistrzostwa Panamerykańskie 1952. Bilans jego pierwszej kadencji to: 4 zwycięstwa i remis, przy bilansie bramkowym 14-2. W latach 19541955 drugi raz trenował reprezentację, m.in. podczas mistrzostw świata w Szwajcarii. Ekipa canarinhos odpadła po porażce w ćwierćfinale z reprezentacją Węgier. Bilans jego kadencji to: 7 zwycięstw, 2 remisy i 1 porażka, przy bilansie bramkowym 23-8. Łączny bilans jego dwóch kadencji to: 11 zwycięstw, 3 remisy i 1 porażka, przy bilansie bramkowym 37-10.

Kolejnymi etapami jego kariery trenerskiej były: Botafogo, Fluminense FC, Club Nacional de Football, CR Vasco da Gama, Corinthians Paulista, Sport Recife. Z Fluminense wygrał mistrzostwo stanu Rio de Janeiro – Campeonato Carioca w 1959 i Turniej Rio-São Paulo w 1960 roku. W latach 19681969 zaliczył drugą przygodę z urugwajskim Nacionalu Montevideo, po czym trenował São Paulo FC, z którym wywalczył mistrzostwo stanu São Paulo – Campeonato Paulista w 1970 roku.

W 1971 roku zdecydował się na wyjazd do Europy. W Portugalii pracował w CF Os Belenenses (19711972), z którym zajął 7. miejsce w lidze portugalskiej. Po powrocie do Brazylii pracował w Fluminense FC, EC Bahia oraz Cruzeiro EC, z którym sięgnął po Copa Libertadores 1976. Potem prowadził jeszcze dwukrotnie EC Bahia oraz Canto do Rio Niterói, w którym zakończył karierę trenera.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Miniencyklopedia Piłka Nożna nr 6/2004, Historia meczów reprezentacji Brazylii cz. 4 (1952–1956) Oficyna wydawnicza ATUT, Wrocław 2004, ISSN 1644-8189, str. 97–101.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]