Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Copa Libertadores 1971
XII edycja
|
|
Szczegóły turnieju
|
Liczba drużyn
|
21
|
Mistrz
|
Club Nacional de Football (1. tytuł)
|
Statystyki turnieju
|
Mecze
|
75
|
Strzelone gole
|
195 (2,6 na mecz)
|
W dwunastej edycji Copa Libertadores udział wzięło 21 klubów reprezentujących wszystkie kraje zrzeszone w CONMEBOL.
Każde z 10 państw wystawiło po 2 kluby, a ponadto do półfinału bez gry awansował obrońca tytułu. Zwycięzcą został urugwajski klub Club Nacional de Football, który w finale potrzebował 3 meczów, by wykazać wyższość nad obrońcą tytułu i zwycięzcą trzech ostatnich edycji Copa Libertadores, argentyńskim klubem Estudiantes La Plata.
W pierwszym etapie 20 klubów podzielono na 5 grup po 4 drużyny. Z każdej grupy do następnej rundy awansował tylko zwycięzca. Jako szósty klub do półfinału awansował obrońca tytułu.
W następnej, półfinałowej rundzie, 6 klubów podzielono na 2 grupy liczące po 3 drużyny. Do finału awansowali zwycięzcy obu grup.
Rewelacyjnie spisał się ekwadorski klub Barcelona SC, który mając w składzie słynnego Alberto Spencera znalazł się wśród 4 najlepszych klubów turnieju.
Ponieważ w dwóch pierwszych meczach obaj finaliści wygrali u siebie po 1:0, dla wyłonienia zwycięzcy konieczne było trzecie spotkanie. W trzecim meczu Nacional wygrał zdecydowanie 2:0 i po raz pierwszy w swej historii zdobył najważniejszy klubowy puchar Ameryki Południowej.
- mecz o pierwsze miejsce z powodu tej samej liczby punktów (w Guayaquil)
Estudiantes La Plata – Club Nacional de Football 1:0 i 0:1, dod. 0:2
|
26 maja 1971 La Plata Estadio La Plata (30 000)
Estudiantes La Plata – Club Nacional de Football 1:0 (0:0)
Sędzia: Mario Canessa (Chile)
Brmki: 1:0 Daniel Romeo 60
Club Estudiantes de La Plata: Carlos Alejandro Leone – Ramón Alberto Aguirre Suárez, Néstor Togneri, Oscar Miguel Malbernat, Carlos Pachamé, José Hugo Medina, Daniel Romeo, Juan Miguel Echecopar, Christian Rudzki (Rubén Bedogni), Pedro Andrés Verde, Juan Ramón Verón.
Club Nacional de Football: Manga – Juan Carlos Blanco, Atílio Ancheta, Juan Masnik, Juan Martín Mújica, Julio Montero Castillo, Víctor Espárrago (Juan Carlos Mamelli), Ildo Maneiro, Ignacio Prieto (Ruben Bareño), Luis Artime, Julio César Morales.
|
2 czerwca 1971 Montevideo Estadio Centenario (70 000)
Club Nacional de Football – Estudiantes La Plata 1:0 (1:0)
Sędzia: José Favilli Neto (Brazylia)
Bramki: 1:0 Juan Masnik 28
Club Nacional de Football: Manga – Luis Peta Ubiña, Atílio Ancheta, Juan Masnik, Juan Carlos Blanco, Julio Montero Castillo, Víctor Espárrago, Ildo Maneiro, Luis Cubilla (Ignacio Prieto), Luis Artime, Julio César Morales.
Club Estudiantes de La Plata: Carlos Alejandro Leone – Oscar Miguel Malbernat, Ramón Alberto Aguirre Suárez, Néstor Togneri, José Hugo Medina, Carlos Pachamé Juan Miguel Echecopar, Daniel Romeo, Pedro Andrés Verde, Christian Rudzki (Rubén Bedogni), Juan Ramón Verón.
|
9 czerwca 1971 Lima Estadio Nacional (41 000)
Club Nacional de Football – Estudiantes La Plata 2:0 (1:0)
Sędzia: Rafael Hormazábal (Chile)
Bramki: 1:0 Víctor Espárrago 22, 2:0 Luis Artime 65
Club Nacional de Football: Manga – Luis Peta Ubiña, Atílio Ancheta, Juan Masnik, Juan Carlos Blanco, Julio Montero Castillo, Víctor Espárrago, Ildo Maneiro (Juan Martín Mújica), Luis Cubilla, Luis Artime, Julio César Morales (Juan Carlos Mamelli).
Club Estudiantes de La Plata: Pezzano – Oscar Miguel Malbernat, Ramón Alberto Aguirre Suárez, Néstor Togneri, José Hugo Medina, Carlos Pachamé Daniel Romeo, Juan Miguel Echecopar, Christian Rudzki, Pedro Andrés Verde, Juan Ramón Verón (Rubén Bedogni).
|
Poniższa tabela ma charakter statystyczny. O kolejności decyduje na pierwszym miejscu osiągnięty etap rozgrywek, a dopiero potem dorobek bramkowo-punktowy. W przypadku klubów, które odpadły w rozgrywkach grupowych o kolejności decyduje najpierw miejsce w tabeli grupy, a dopiero potem liczba zdobytych punktów i bilans bramkowy.
Nacional