Wiola opolska
 Herb księstwa opolsko-raciborskiego | |
| księżna opolsko-raciborska | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
|---|---|
| Małżeństwo |
Kazimierz I opolski |
| Dzieci |
Mieszko II Otyły, Władysław opolski, Więcesława, Eufrozyna opolska |
Wiola (zm. 7 września 1251) – księżna opolsko-raciborska, żona Kazimierza I opolskiego, babka Władysława I Łokietka.
Pochodzenie
[edytuj | edytuj kod]Pochodzenie Wioli pozostaje dyskusyjne. Kronikarz Jan Długosz przekazał informację, że pochodziła z Bułgarii. Sporą popularnością cieszyła się hipoteza Władysława Dziewulskiego, że Wiola była Bułgarką i córką cara Kałojana albo jego następcy Boriła[1]. Pogląd ten został zakwestionowany przez Wincentego Swobodę[2]. Jerzy Horwat wysunął domysł, że Wiola mogła być księżniczką węgierską, córką Beli III z drugiego małżeństwa albo jego syna i następcy Emeryka węgierskiego[3]. Obecnie zdaje się przeważać pogląd, że pochodzenie Wioli należy uznać za nieznane[3].
Data i okoliczności zawarcia małżeństwa
[edytuj | edytuj kod]Wiola wyszła za mąż za Kazimierza I, księcia opolskiego między 1212 a 1220 r.
Zwolennicy teorii o bułgarskim pochodzeniu księżnej opolskiej wiążą zawarcie małżeństwa Wioli i Kazimierza z udziałem niewymienionego z imienia polskiego księcia w V wyprawie krzyżowej. Badacze w większości identyfikują tego księcia z Kazimierzem I opolskim[3]. Zwolennicy hipotezy o bułgarskim pochodzeniu Wioli przypuszczają, że małżeństwo zostało zapośredniczone przez węgierskiego króla Andrzeja II węgierskiego. Ten ostatni w drodze powrotnej z wyprawy krzyżowej zaręczył swoją córkę Annę Marię z bułgarskim carem Iwanem Asenem II. Przy okazji krewną cara, Wiolę, wydano za mąż za Kazimierza I, wracającego wraz z Andrzejem.
Według innej hipotezy Kazimierz I opolski był identyczny z bliżej nieznanym rycerzem węgierskim, krewnym króla i dowódcą oddziału, który w styczniu 1218 r. został zdziesiątkowany w górach Libanu. Sugerowałoby to, że Kazimierz poślubił królewską krewną, Wiolę, jeszcze przed wyruszeniem na krucjatę, czyli najpóźniej w 1217 r[3].
Dalsze losy
[edytuj | edytuj kod]Wiola owdowiała 13 maja 1229 albo 1230 r. Próbowała rządzić w imieniu małoletnich synów; ostatecznie jednak musiała zgodzić się na regencję kuzyna zmarłego męża – Henryka I Brodatego.
Na mocy testamentu swojego syna, Mieszka II Otyłego, otrzymała w 1246 r. kasztelanię cieszyńską, jako oprawę wdowią.
Wiola miała z Kazimierzem dwóch synów: Mieszka Otyłego i Władysława opolskiego oraz dwie córki: Więcesławę i Eufrozynę. Przez tę ostatnią była babką po kądzieli króla Władysława I Łokietka.
Być może po śmierci została pochowana, tak jak jej małżonek, w klasztorze w Czarnowąsach[4].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jasiński Kazimierz, Rodowód Piastów śląskich, T. 3\nr 183 Piastowie opolscy, cieszyńscy i oświęcimscy. Wrocławskie Towarzystwo Naukowe: Dolnoślaskie Towarzystwo Oświatowe, Wrocław, 1977.
- Zientara Benedykt, Henryk Brodaty i jego czasy, wyd. 2. Trio, Warszawa, 1997
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Władysław Dziewulski, Bułgarka księżną opolską?, Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka, Wrocławskie Towarzystwo Miłośników Historii, Wrocław 1969, z. 2, s. 171
- ↑ Wincenty Swoboda: Księżna kaliska Bułgarką? Przyczynek do rozbioru krytycznego Annalium Długosza. W: Studia i Materiały do Dziejów Wielkopolski i Pomorza. T. 3. 1980, s. 61-78.
- ↑ a b c d Jerzy Horwat: Książęta górnośląscy z dynastii Piastów: uwagi i uzupełnienia genealogiczne. Ruda Śląska: Drukarnia Archidiecezjalna. Wydawnictwo własne, 2005, s. 25-27.
- ↑ Henryk Kałuża: Nasz brynicki kościół. Brynica: 1996, s. 10, seria: Nasza mała ojczyzna. (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Śląsk i terytorium pszczyńskie pod rządami Piastów. rjk.w.interia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-06)].
- Montes Tarnovicensis – Repty Norbertanów. montes.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-12)].
- Die Legende von der Gründung Rosenbergs